Γράφει η Ελπίδα Πουρναρά //
Γεννήθηκε στην Αθήνα μια ανοιξιάτικη μέρα του 1981. Από μικρός στη μουσική, όπως έχει πει χαρακτηριστικά: «Nα «γρατζουνάω» ξεκίνησα στην Γ’ Γυμνασίου, όταν μου έκαναν δώρο οι γονείς μου μια κιθάρα. Ήθελαν κάποιο από τα έξι παιδιά τους να μάθει τουλάχιστον να κομπανιάρει». Η γνωστή σε πολλούς μπουάτ Απανεμιά στην Πλάκα φιλοξένησε πριν μια δεκαετία περίπου τα πρώτα του βήματα στη μουσική. Έγινε όμως ευρέως γνωστός το 2006 όταν και συμμετείχε στο Fame Story 4, από το οποίο βγήκε νικητής.
Ο λόγος για τον Λεωνίδα Μπαλάφα, που συνεχίζει ακάθεκτος την πορεία του σε βάθος χρόνου, έχοντας κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής έξι δίσκους. Η πρώτη του δισκογραφική δουλειά «Ο Λεωνίδας και οι Πότες» του 2007 και το βίντεοκλιπ στο «Μην αρχίζεις ξανά» έρχονται αμέσως μετά το talent show. Το γεγονός ότι ξεχώρισε από τη μάζα, φαίνεται ελπιδοφόρο.
Το «Ταξίδι για να σε βρω», από το οποίο ξεχωρίζει το ομώνυμο κομμάτι, τον καθιερώνει εν έτει 2009 πλέον. Η μουσική του συντροφεύει τις καλοκαιρινές διακοπές και τις πρώτες βουτιές.
Η «Ανοιξιάτικη μέρα» έρχεται ένα χρόνο αργότερα και τα «Πυροσβεστήρας» και «Ρημαδιό» ακούγονται παντού. Τείνουν να γίνουν τα δύο αυτά, τα πιο χαρακτηριστικά του τραγούδια.
Το 2012 κυκλοφορεί από την Antart, μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία, ο διπλός δίσκος «Ας ρίχνει και χαλάζι». Μας τραγουδά το «Ό,τι αισθάνεσαι να λες» και γίνεται σύνθημα σε τοίχους, motto πολλών, συντροφιά σε δύσκολες στιγμές.
Το 2013 έρχεται το νέο του υλικό με τίτλο «Απηλιώτης», με διάθεση ρεμπέτικη. Η διαρκής έμπνευσή του και η αποτύπωση της στους στίχους και τη μουσική του, αξιοθαύμαστη για ακόμα μία φορά.
Κάνει βήματα προς την παράδοση, που δε μετανιώνει, μιας και μέσω αυτής βρίσκει τον εαυτό του. Η «Ανηφοριά», η πρόσφατη δουλειά του, συνεχίζει σε παρόμοιο μοτίβο. Το κλαρίνο σμίγει με τα τραγούδια του και μας αφήνει μια γλυκιά νοσταλγία.
Κάθε χειμώνα σχεδόν τον παρακολουθούμε στον Σταυρό του Νότου. Τα καλοκαίρια θα τον πετύχεις σίγουρα σε κάποιο φεστιβάλ ή σε κάποια παραλία με πανσέληνο, να τραγουδά ως το πρωί. Οι εμφανίσεις του, με ελάχιστη διάρκεια τριών ωρών έκαστη, στηρίζονται (και) στον αυτοσχεδιασμό. Πολλά κομμάτια που ακούμε σε κάθε μία από αυτές, αρκετές φορές προκύπτουν στιχουργικά την ίδια στιγμή.
Αν και με καταγωγή από την Καρδίτσα, έχει ένα ιδιαίτερο ταλέντο στις μαντινάδες:
«Είναι του νου η πονηριά
γριά που δεν πεθαίνει
και θέλει να ‘χει την καρδιά
πάντα φυλακισμένη»
Έχοντας καταφέρει να γεμίζει σε κάθε του εμφάνιση τα live stages, να φέρεται με μια αμεσότητα και διαχυτικότητα που σε κάνει να νομίζεις ότι είστε φίλοι από παλιά, θα λέγαμε ότι κανείς δεν φεύγει απογοητευμένος. Με μοναδικό ύφος στον κάθε του δίσκο, καταφέρνει μια διαφορετικότητα και μια ομοιομορφία ταυτόχρονα.
Στίχοι βγαλμένοι από τη ζωή, όσο κοινότυπο μπορεί να ακουστεί αυτό, επιμελούμενοι σχεδόν πάντα από τον ίδιο. Καταπιάνεται με κάθε έκφανση της ζωής και δημιουργεί. Σε κάνει να χαμογελάς, να δακρύζεις, να φωνάζεις, να ερωτεύεσαι. Μιλά για πράγματα απλά – για τη ζωή, τα γηρατειά, τον θάνατο, αλλά και τον έρωτα, την εφηβεία, το γέλιο. Όπως είχε πει πριν μερικούς μήνες: «Ένα τραγούδι με γερές βάσεις και θεμέλια είναι εκείνο που μπορεί να «αγγίξει» έναν εικοσάχρονο και έναν ογδοντάχρονο ταυτόχρονα.»
Τον αγγίζει όμως και η πραγματικότητα. Το έχουμε δει στο πάντα επίκαιρο, με πολιτικό στίχο, «Ο Πλάτανος», που τραγουδά σε σχεδόν όλες του τις εμφανίσεις.
Χαίρομαι που τον έχω γνωρίσει προσωπικά, μα ακόμα περισσότερο, χαίρομαι που δε χάνει λεπτό το κέφι, τον ενθουσιασμό του. Κάθε φορά που τον βλέπεις στη σκηνή, κάνει σα μικρό παιδί που του έκαναν μόλις ένα δώρο. Ίσως το δώρο του, τελικά, να είναι ο κόσμος που τραγουδά τους στίχους του, που χορεύει στους σκοπούς του, που ζητά «κι άλλο λίγο», «κι άλλο λίγο» ακόμη κι αν είναι 4 το χάραμα. «Βαδίζω σε έναν δρόμο που με κάνει να αισθάνομαι γεμάτος, εμφανίζομαι σε χώρους όπου έρχεται κόσμος να τραγουδήσει, να χορέψει, να διασκεδάσει… Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση.», έχει πει στο παρελθόν.
Ο Λεωνίδας Μπαλάφας όπως φαίνεται ζει για να τραγουδά. Κι όταν τραγουδά το κάνει για τη στιγμή, για τη χαρά, για την παρηγοριά. Ας είναι, λοιπόν, η δημιουργικότητά του αστείρευτη κι ας συνεχίσει να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλά – να μας ταξιδεύει.
«…μα απ’ την ψυχή βήμα μπροστά και με μια ξάστερη ματιά
θα είναι η ζωή σαν το κρασί γουλιά – γουλιά, καλή καρδιά…»
Δισκογραφία:
Ο Λεωνίδας και οι πότες (2007)
Ταξίδι για να σε βρω (2009)
Ανοιξιάτικη μέρα (2010)
Ας ρίχνει και χαλάζι (2012)
Απηλιώτης (2013)
Ανηφοριά (2014)