Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μάρκος Βαμβακάρης, Χαϊδάρι

Από το Στρα­τό­πε­δο Χαϊ­δα­ρί­ου εμπνευ­σμέ­νο το τρα­γού­δι Χαϊ­δά­ρι του Μάρ­κου Βαμ­βα­κά­ρη. Το έγρα­ψε το 1943, λίγο μετά την έναρ­ξη λει­τουρ­γί­ας του. Δεν το ηχο­γρά­φη­σε ποτέ, η αρχι­κή μελω­δία του μας ήταν άγνω­ση, μέχρι που βρέ­θη­κε μια ηχο­γρά­φη­ση του 1966, όπου ακού­γο­νται και δύο στρο­φές, που δεν συμπε­ρι­λαμ­βά­νο­νται στις μετα­γε­νέ­στε­ρες εκτελέσεις:

Τρέ­ξε μανού­λα όσο μπορείς, 
τρέ­ξε για να με σώσεις, 
κι απ’ το Χαϊ­δά­ρι μάνα μου
να με απελευθερώσεις. 

Για­τί είμαι μελλοθάνατος
και κατα­δι­κα­σμέ­νος,
18 χρο­νών παι­δί στα
σίδε­ρα κλεισμένος. 

Απ’ την οδό του Σέκε­ρη με
πάνε στο Χαϊδάρι,
 κι ώρα την ώρα καρ­τε­ρώ το
Χάρο να με πάρει.

Και οι δύο επι­πλέ­ον στροφές:

Όταν με δεις μάνα νεκρό
να πεις στις άλλες μάνες
για­τί πονέ­σα­νε κι αυτές
με πίκρες πιο μεγάλες

πως είδα τα παι­δά­κια τους
στα σίδε­ρα δεμένα
με την κατά­δι­κη στολή
αδι­κο­σκο­τω­μέ­να

Και η μετα­γε­νέ­στε­ρη εκδο­χή με τη φωνή του Γιώρ­γου Νταλάρα

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο