Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από τη μέρα (24/1/2012) που κόπηκε απροσδόκητα το νήμα της ζωής του σκηνοθέτη του ονείρου Θόδωρου Αγγελόπουλου. Σπουδαίος άνθρωπος και δημιουργός, ευαίσθητος ποιητής των εικόνων, ο αγαπημένος «Τεό» μάς ταξίδεψε με το έργο του στους αέναους χώρους της ιστορίας και της μνήμης, «χρωματίζοντας» και κρατώντας ζωντανό με το «βλέμμα» του το όνειρο για έναν καλύτερο κόσμο. Η τέχνη του μη γνωρίζοντας αποστάσεις και σύνορα εκτιμήθηκε και αγαπήθηκε στα πέρατα του κόσμου.
Ο Θ. Αγγελόπουλος αγαπούσε ιδιαίτερα ένα απόσπασμα από τον «Αλκιβιάδη» του Πλάτωνα: «Και ψυχή ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν εις ψυχήν αυτή βλεπτέον» (Κι η ψυχή, αν θέλει να γνωρίσει την ψυχή, πρέπει να κοιτάξει μέσα στην ψυχή). Με αυτόν τον τρόπο, το έργο του προσπάθησε να γνωρίσει την Ελλάδα: κοιτάζοντας μέσα στην ψυχή της.
Ο ίδιος έλεγε: «Ζούμε σ’ έναν τόπο γεμάτο μνήμες, αρχαίες πέτρες και σπασμένα αγάλματα. Όλη η νεότερη ελληνική τέχνη φέρει τα σημάδια αυτής της συμβίωσης. Η διαδρομή μου, η πορεία μου, η σκέψη μου θα ήταν αδύνατο να μην έχουν ποτιστεί από όλα αυτά. Όπως λέει ο ποιητής, “έβγαιναν απ’ το όνειρο, καθώς έμπαινα στο όνειρο. Έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα είναι δύσκολο πολύ να ξαναχωρίσει”».
Και δεν δίσταζε να επιλέξει πλευρά: «Δεν είμαι πεσιμιστής. Δε μου αρέσει η λέξη απογοήτευση. Η Ιστορία προχωρά υπόγεια. Πιστεύω, και το θέλω για τα παιδιά μου, ότι κάτω βαθιά υπάρχει κάτι που θα βγει. Θα φανεί. Αν στη μια μεριά της ζυγαριάς της Ιστορίας είναι η απογοήτευση, εγώ θέλω να ρίχνω το βάρος στην άλλη μεριά, τη μεριά του ονείρου»…
Επιμέλεια: Οικοδόμος