Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Μαύρη Αυγή» — Τρία χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Τρία χρό­νια πριν ο Παύ­λος Φύσ­σας πέφτει νεκρός από τις μαχαι­ριές του Χρυ­σαυ­γί­τη Ρου­πα­κιά (Η Χρυ­σή Αυγή ανέ­λα­βε την πολι­τι­κή ευθύ­νη της δολοφονίας).

Δεν έχου­με δικαί­ω­μα να ξεχά­σου­με τι έκα­ναν οι δολο­φό­νοι της Χρυ­σής Αυγής.

«Δεν είναι μόνο ο φονιάς που τον μαχαί­ρω­σε, αλλά κι εκεί­νος που του όπλι­σε το χέρι, που δικά­ζε­ται, μια ολό­κλη­ρη οργά­νω­ση. Δεν είναι το πρό­βλη­μα μόνο ο πλη­ρω­μέ­νος εκτε­λε­στής, αλλά αυτή η εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση που βρί­σκε­ται στο Κοι­νο­βού­λιο» (Συνέ­ντευ­ξη μητέ­ρας Παύ­λου Φύσσα).

Οι δολο­φό­νοι ζουν ανά­με­σά μας.

Δε στα­μα­τά­με. Δε φοβό­μα­στε.  Τον πολε­μού­με το φασι­σμό, ανοι­χτά, με όποιον τρό­πο μπορούμε.

Πολε­μού­με και τη μήτρα που τον γεν­νά, γιατί

«Του φασί­στα χέρι αν σηκωθεί,
την πυγ­μή του καπιταλιστή
δοκι­μά­ζει πάνω στο λαό,
που τον θέλει έρμο και σκυφτό».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο