Με την πρώτη σταγόνα της βροχής, Οδυσσέας Ελύτης / Μάνος Χατζιδάκις

Με την πρώ­τη στα­γό­να της βρο­χής σκο­τώ­θη­κε το καλοκαίρι
Μου­σκέ­ψα­νε τα λόγια που είχα­νε γεν­νή­σει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχα­νε μονα­δι­κό τους προ­ο­ρι­σμόν Εσένα!

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρω­τα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα

Κατά πού θ’ απλώ­σου­με τα χέρια μας
τώρα που δε μας λογα­ριά­ζει πια ο καιρός
Κατά πού θ’ αφή­σου­με τα μάτια μας
τώρα που οι μακρυ­νές γραμ­μές ναυά­γη­σαν στα σύννεφα

Κι είμα­στε μόνοι ολομόναχοι
τρι­γυ­ρι­σμέ­νοι απ’ τις νεκρές εικό­νες σου.

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρω­τα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα