Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΡΜΟΔΩΡΟΥ: Αστεγος

Δε με φοβί­ζουν η γύμνια κι η ξυπολυσιά

μες το βαρύ χειμώνα

Έμα­θα και αντέ­χω στο κρύο !

Δε με τρο­μά­ζει  η αστεγοσύνη

έχω το χαρ­τό­κου­το μου και βολεύομαι,

συνή­θι­σα κάτω απ’ τη βρο­χή να κοιμάμαι !

Δε με πει­ρά­ζει που δεν έχω ένα πιά­το ζεστό φαί,

βρί­σκω κάτι στα σκουπίδια

και κατα­φέρ­νω να επιβιώνω!

Αυτό που με σκο­τώ­νει είναι  η γεμά­τη σιχασιά

ματιά των περαστικών

Που δεν ακούω μια κου­βέ­ντα συμπάθειας…

Ζηλεύω το σκύ­λο που περι­φέ­ρε­ται πιο πέρα

Τι τυχε­ρός ! Κάποιος περ­νά­ει και τον χαϊ­δεύ­ει, του μιλάει !

Ο κόσμος μας έγι­νε πολύ σκληρός

Ο άνθρω­πος πολύ απόμακρος

Κι η μονα­ξιά απο­βαί­νει μοιραία…

Τι κοι­νω­νία φτιάξαμε !

Πως μας φτιάξανε !

D.ARMODOROS

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο