Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μη μισθολογικό κόστος

Γρά­φει ο Cogito ergo sum //

Και­ρό είχα­με να τον ακού­σου­με και τον είχα­με πεθυ­μή­σει. Για τον Ευάγ­γε­λο Βενι­ζέ­λο λέω, ο οποί­ος ξανα­χτύ­πη­σε με περι­σπού­δα­στο άρθρο περί το ασφα­λι­στι­κό. Στο εν λόγω άρθρο, που έχει τον ‑μάλ­λον υπερ­φί­α­λο και, ως εκ τού­του, βλα­κί­ζο­ντα- τίτλο «Το ασφα­λι­στι­κό ζήτη­μα ως επι­το­μή του ελλη­νι­κού ζητή­μα­τος» (ό,τι κι αν σημαί­νει αυτό), ο πρώ­ην αρχη­γός του ΠαΣοΚ και πρώ­ην αντι­πρό­ε­δρος της κυβέρ­νη­σης και πρώ­ην υπουρ­γός εξω­τε­ρι­κών και πρώ­ην… γενι­κώς, παρου­σιά­ζει και μια «ολο­κλη­ρω­μέ­νη και σοβα­ρή παρέμ­βα­ση στο ασφα­λι­στι­κό σύστη­μα». Συστα­τι­κό στοι­χείο αυτής της παρέμ­βα­σης απο­τε­λεί η μέρι­μνα να μη αυξη­θεί το μη μισθο­λο­γι­κό κόστος εργα­σί­ας σε βάρος της προ­ο­πτι­κής δημιουρ­γί­ας νέων θέσε­ων εργα­σί­ας. Σ’ αυτήν ακρι­βώς την φρα­σού­λα θέλω να επι­μεί­νω λίγο σήμερα.

Καθώς ο Βενι­ζέ­λος μιλά­ει για «μη μισθο­λο­γι­κό κόστος», δεν κάνει τίπο­τε περισ­σό­τε­ρο και τίπο­τε λιγώ­τε­ρο απ΄ όσα έκα­ναν και κάνουν όλοι οι άλλοι (δεξιοί, σοσια­λι­στές ή αρι­στε­ροί) και απ’ όσα κάνει και η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση (όπως φαί­νε­ται από το σχε­τι­κό διά­γραμ­μα). Στην αρχή, σου έκα­ναν πλύ­ση εγκε­φά­λου. Με το πες-πες, δηλα­δή, σου φυτέ­ψα­νε στο μυα­λό τον όρο «μη μισθο­λο­γι­κό κόστος»… σε πήρα­νε και τα παπα­γα­λά­κια με το μωρέ-μωρέ από δίπλα, σε στυλ «για σκέ­ψου, ενώ έχεις μισθό ένα χιλιά­ρι­κο, εσύ βάζεις στην τσέ­πη οχτώ κατο­στά­ρι­κα και στην επι­χεί­ρη­ση κοστί­ζεις κοντά στα χίλια τρια­κό­σια»… μέχρι που σε ψήσα­νε να συμπο­νέ­σεις και τ’ αφε­ντι­κό σου, «πώς να βγει έτσι ο άνθρω­πος;»… Μπρά­βο σου, ρε! Σε κατα­φέ­ρα­νε να συμ­φω­νή­σεις να σου περά­σουν την θηλιά στο λαιμό.

ergo

«Μη μισθο­λο­γι­κό κόστος»! Ως όρος, Η προ­στυ­χιά. Ρε συ, μη τρε­λα­θού­με κιό­λας. Ποιός είπε ότι οι εργο­δο­τι­κές ασφα­λι­στι­κές εισφο­ρές δεν είναι μισθο­λο­γι­κό κόστος; Ακό­μη και το τεχνο­κρα­τι­κό λογι­στι­κό σχέ­διο, ως υπο­λο­γα­ρια­σμούς του πρω­το­βάθ­μιου Αμοι­βές προ­σω­πι­κού τις εμφα­νί­ζει. Και κοστο­λο­γι­κά, ως αμοι­βές προ­σω­πι­κού λογα­ριά­ζο­νται. Πόσο ανε­γκέ­φα­λος πρέ­πει να είσαι για να κάνεις λόγο περί «ΜΗ μισθο­λο­γι­κού κόστους» όταν ανα­φέ­ρε­σαι στις εργο­δο­τι­κές εισφο­ρές; Και πόσο αλή­της ως πολι­τι­κός για να επι­μέ­νεις στην χρή­ση αυτού του πρό­στυ­χου όρου; Μισθο­λο­γι­κό κόστος είναι κι αυτές οι εισφο­ρές, ρε συ! Μισθο­λο­γι­κώ­τα­το! Δικά σου λεφτά είναι κι αυτά, μαύ­ρε. Από την δου­λειά σου βγαίνουνε.

Στην αρχή, λοι­πόν, σου πιπι­λί­σα­νε το μυα­λό μέχρι που σε κάνα­νε να το πιστέ­ψεις πως τάχα­τες οι εισφο­ρές που πλη­ρώ­νει το αφε­ντι­κό σου στο ΙΚΑ, απο­τε­λούν ανα­χρο­νι­σμό, σοβιε­τι­κό κατά­λοι­πο, τρο­χο­πέ­δη στην επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Κι αφού σε κατα­φέ­ρα­νε να πας πάσο ή, του­λά­χι­στον, ν’ αρχί­σεις να το συζη­τάς, σου βάλα­νε και στο μνη­μό­νιο τον όρο για μεί­ω­ση του «μη μισθο­λο­γι­κού κόστους» κατά πέντε μονά­δες. Δηλα­δή, εκεί που το αφε­ντι­κό πλή­ρω­νε για πάρ­τη σου στο ΙΚΑ ένα 27κάτι% επί του μισθού σου, να πλη­ρώ­νει πλέ­ον 22κάτι%.

Τώρα, θα μου πεις, ένα 5% στα 580 ευρώ μισθό που παίρ­νεις είναι αμε­λη­τέο. «Τί ψυχή έχει ένα σκάρ­το τρια­ντά­ρι, βρε αδερ­φέ;» Χμμμ.. Πας καλά, ρε; Για κάνε πως τολ­μάς να ζητή­σεις ένα τρια­ντά­ρι αύξη­ση, να δού­με τι απά­ντη­ση θα πάρεις! Ορί­στε; Μάλι­στα. Για σκέ­ψου τώρα πως δου­λεύ­εις σε μια μικρή αλυ­σί­δα σού­περ-μάρ­κετ, η οποία απα­σχο­λεί 150 εργα­ζο­μέ­νους. Πόσα γλι­τώ­νει το αφε­ντι­κό κάθε μήνα; 30 επί 150 ίσον τεσ­σε­ρά­μι­σι χιλιά­ρι­κα. Δηλα­δή τον χρό­νο, 4,5 επί 14 ίσον 63 χιλιά­ρι­κα. Πανα­πεί, κάπου έξι γκαρ­σο­νιέ­ρες του­λά­χι­στον, με τις τρέ­χου­σες τιμές της αγο­ράς. Ρε συ, πόσα χρό­νια πρέ­πει να δου­λεύ­εις σαν σκλά­βος για να βγά­λεις 63 χιλιά­ρι­κα; Και σου μιλάω για ένα σού­περ-μάρ­κετ με 150 νομα­ταί­ους προ­σω­πι­κό. Για σκέ­ψου τώρα να δού­λευ­ες στον Άλφα-Βήτα «και του που­λιού το γάλα» Βασι­λό­που­λο, για παρά­δειγ­μα. Μιλά­με όχι για έξι γκαρ­σο­νιέ­ρες αλλά για ολό­κλη­ρο οικο­δο­μι­κό τετράγωνο.

Πάμε τώρα ανά­πο­δα. Από το μαγα­ζά­κι όπου δου­λεύ­εις, το ΙΚΑ εισπράτ­τει πλέ­ον κάθε μήνα τεσ­σε­ρά­μι­σι χιλιά­ρι­κα λιγώ­τε­ρα. Πανα­πεί, του λεί­πουν κάθε μήνα λεφτά για 7–10 συντά­ξεις μόνο από το μαγα­ζί όπου δου­λεύ­εις εσύ. Έχεις κου­ρά­γιο να κάνεις λογα­ρια­σμό για το πόσες συντά­ξεις λεί­πουν κάθε μήνα από όλα τα μαγα­ζά­κια της χώρας; Μήπως μπο­ρείς να σκε­φτείς πώς διά­βο­λο ανα­πλη­ρώ­νε­ται αυτή η απώ­λεια; Μη στε­νο­χω­ριέ­σαι και μη κου­ρά­ζεις το μυα­λου­δά­κι σου. Τα έχει σκε­φτεί όλα το κουαρ­τέ­το για πάρ­τη σου. Το κουαρ­τέ­το και οι ντό­πιοι συνερ­γά­τες του, βεβαί­ως. Η λύση είναι απλή: έχουν αυξη­θεί ‑και θα αυξη­θούν κι άλλο- οι φόροι κι έχουν μειω­θεί ‑και θα μειω­θούν κι άλλο- οι συντά­ξεις. Δηλα­δή, το «αμε­λη­τέο» τρια­ντά­ρι που λέγα­με, το πλη­ρώ­νεις εσύ, δόλιε!

 

Πριν κλεί­σω, ας προ­σθέ­σω κάτι ακό­μη. Πριν 4–5 χρό­νια, στις ‑υπο­τι­θέ­με­νες- συζη­τή­σεις της κυβέρ­νη­σης με τους δανει­στές, είχε πέσει στο τρα­πέ­ζι και η «πρω­το­πο­ρια­κή» πρό­τα­ση να απαλ­λα­γούν από εργο­δο­τι­κές εισφο­ρές οι μισθοί μέχρι τα 400 ευρώ. Δηλα­δή, για έναν εργα­ζό­με­νο που αμεί­βε­ται με 580 ευρώ, να κατα­βάλ­λο­νται εισφο­ρές μόνο για 180 ευρώ. Σύμ­φω­να με όσα υπο­στη­ρί­ζουν ο Βενι­ζέ­λος και οι ‑οψί­μως επι­μορ­φω­θέ­ντες από τα νάμα­τα και κατηυ­γα­σμέ­νοι από το τρι­σή­λιον φως των νεο­φι­λε­λευ­θέ­ρων δοξα­σιών- όμοιοί του, κάτι τέτοιο θα φέρει έκρη­ξη ανά­πτυ­ξης. Μόνο που, αν εφαρ­μο­στεί κάτι τέτοιο, μάλ­λον θα εμφα­νι­στεί ταυ­τό­χρο­να κι ένα προ­βλη­μα­τά­κι: ποιά επι­χεί­ρη­ση θα δεχτεί να απα­σχο­λεί εργα­ζο­μέ­νους με μισθό πάνω από 400 ευρώ; Για μαλά­κες ψάχνεις; Και μη μου πεις ότι ο νόμος ορί­ζει κατώ­τε­ρο μισθό τα 580 ευρώ για­τί θα με κάνεις να σε φασκε­λώ­σω. 580 έχει το κανο­νι­κό οκτά­ω­ρο. Το τετρά­ω­ρο έχει μόνο 290. Τό ‘πια­σες το υπο­νο­ού­με­νο; Μπρά­βο! Και μη ξεχνάς ότι με τον ισχύ­ο­ντα νόμο, ο υπουρ­γός εργα­σί­ας απα­σχό­λη­σης έχει το ελεύ­θε­ρο να ορί­ζει τον κατώ­τε­ρο μισθό σε όποιο ύψος γου­στά­ρει. Το κατά­λα­βες; Ξανά μπράβο!

Κι ενώ η ανά­πτυ­ξη θα έρχε­ται με ταχείς ρυθ­μούς και οι θέσεις εργα­σί­ας θα αυξά­νο­νται κατά χιλιά­δες και κατά δεκά­δες χιλιά­δων, εσύ θα δου­λεύ­εις (αν δου­λεύ­εις) για ένα ξερο­κόμ­μα­το μέχρι ν’ αφή­σεις την τελευ­ταία σου πνοή. Το δε ασφα­λι­στι­κό θα έχει λυθεί με τον απο­τε­λε­σμα­τι­κώ­τε­ρο τρό­πο: θα έχουν κλεί­σει τα ασφα­λι­στι­κά ταμεία.

Έτσι είναι, καλέ μου ανα­γνώ­στη. Μίλη­σέ μου τώρα για «μη μισθο­λο­γι­κό κόστος», να δω αν κατάλαβες.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο