Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μια φωνή και μια γροθιά

Γρά­φει ο Σφυ­ρο­δρέ­πα­νος //

Και τι δεν είπαν ενα­ντί­ον τους;
Τους είπαν υπο­κι­νού­με­νους από κόμ­μα­τα και κανά­λια. Φορο­φυ­γά­δες που ζουν εις βάρος των άλλων. Συντε­χνία, που νοιά­ζε­ται μόνο για το δικό της συμ­φέ­ρον. Τεμπέ­λη­δες και χαρα­μο­φά­η­δες, που ζουν με πανά­κρι­βες Μερ­σε­ντές και ξεκο­κά­λι­σαν επι­δο­τή­σεις σε σκυ­λά­δι­κα ή κωλό­μπα­ρα. Πήγαν να τους παρου­σιά­σουν ως φασι­στοει­δή, να τους βγά­λουν ακρο­δε­ξιούς αντι­δρα­στι­κούς. Νέους Γκόρ­τσους, με σύμ­βο­λα τη μαγκού­ρα και τη μικροπολιτική.

Και τι δεν επι­στρά­τευ­σαν ενα­ντί­ον τους;
Το κλα­σι­κό όπλο του κοι­νω­νι­κού αυτο­μα­τι­σμού. Τα συστη­μι­κά παπα­γα­λά­κια που προ­ε­ξο­φλού­σαν πως αν προ­χω­ρή­σουν σε δυνα­μι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις, ο κόσμος θα στρα­φεί ενα­ντί­ον τους. Και τα οποία ακό­μα κι αν πιέ­ζουν την κυβέρ­νη­ση για ιδιο­τε­λή συμ­φέ­ρο­ντα, δεν ξεχνά­νε τα απα­ρά­βα­τα όρια του συστή­μα­τος, που θέλει το λαό στο περι­θώ­ριο, παθη­τι­κό θεα­τή. Τις δυνά­μεις κατα­στο­λής, που υπο­δέ­χτη­καν με χημι­κά τους αγρό­τες, εγκλώ­βι­σαν πολ­λούς απ’ αυτούς μακριά από την πρω­τεύ­ου­σα και τους ανά­γκα­σαν να φτά­σουν περ­πα­τώ­ντας (!) στο κέντρο της Αθή­νας. Ασφα­λί­τες κου­κου­λο­φό­ρους για να προ­βο­κά­ρουν τις κινη­το­ποι­ή­σεις των αγρο­τών. Τα αγκω­νάια της ΝΔ που μιλού­σαν για τρι­ή­με­ρη εκδρο­μή και επι­χεί­ρη­σαν να σπά­σουν το αγω­νι­στι­κό μέτω­πο των αγρο­τών. Ακό­μα και τον και­ρό (που λέει ο λόγος), με την ελα­φριά ψιχά­λα που παρα­λί­γο να χαλά­σει το πρό­γραμ­μα της συγκέ­ντρω­σης στο Σύνταγμα.

Δεν κατά­φε­ραν τίπο­τα όμως. Κι αυτό κάνει ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη την ήττα τους στο πεδίο των εντυ­πώ­σε­ων, πολύ πιο σπου­δαία τη μαζι­κή παρου­σία αγρο­τών από όλες τις γωνιές της Ελλά­δας. Αυτό που είδα­με σήμε­ρα ήταν μια πρό­γευ­ση, ένα αντι­προ­σω­πευ­τι­κό δείγ­μα αυτού που λέμε εργα­το­α­γρο­τι­κή συμ­μα­χία. Ένα μεγά­λο λαϊ­κό ποτά­μι που διεκ­δι­κεί και αγω­νί­ζε­ται, που δεν κανα­λι­ζά­ρε­ται εύκο­λα και δε στα­μα­τά­ει σε τεχνη­τά κυβερ­νη­τι­κά φράγματα.

Δύσκο­λα μπο­ρεί να περι­γρά­ψει κανείς τις στιγ­μές από την άφι­ξη των αγρο­τών, των πρώ­των τρα­κτέρ στην Ομό­νοια, να μετα­δώ­σει το κλί­μα ενθου­σια­σμού και συγκί­νη­σης, σε κάποιον που δεν ήταν μπρο­στά. Οι αλα­λαγ­μοί, οι ιαχές, οι άναρ­θρες συνεν­νο­ή­σεις, τα επι­φω­νή­μα­τα άγριας χαράς κι ικα­νο­ποί­η­σης, που μπή­καν στην Αθή­να ενά­ντια σε θεούς και δαί­μο­νες. Τα χει­ρο­κρο­τή­μα­τα του κόσμου που άνοι­γε δρό­μο στους αγρό­τες και παρα­μέ­ρι­ζε με σεβα­σμό, για να περά­σουν, κόντρα σε κάθε αντα­να­κλα­στι­κό κοι­νω­νι­κού αυτο­μα­τι­σμού που καλ­λιερ­γή­θη­κε έντε­χνα τις τελευ­ταί­ες μέρες. Η συναυ­λία, το γλέ­ντι κι ο χορός που έστη­σαν λίγο αργό­τε­ρα μπρο­στά στη Βου­λή. Η λαϊ­κή θυμο­σο­φία που απέ­πνε­αν οι χαι­ρε­τι­σμοί κι οι σύντο­μες ομι­λί­ες τους: δε φταί­νε μόνο η Τρόι­κα κι οι Αμε­ρι­κά­νοι, φταί­ει και ο λαός που τους ψηφά κι άχρη­στους τους βγά­νει. Το φαγη­τό που ετοί­μα­ζαν τα σωμα­τεία του επι­σι­τι­σμού και τα μαντα­ρί­νια που είχαν φέρει οι Κρη­τι­κοί, για να φιλέ­ψουν τον κόσμο (έτσι κι αλλιώς, σχε­δόν δωρε­άν θα τα έδι­ναν, ακό­μα κι αν τα πουλούσαν).

Σήμε­ρα οι αγρό­τες κατα­σκη­νώ­νουν στο Σύνταγ­μα (ή όπου αλλού βρουν να κατα­λύ­σουν). Και αύριο οι λαϊ­κές αντι­δρά­σεις κορυ­φώ­νο­νται με το μεγά­λο πανελ­λα­δι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο του ΠΑΜΕ που έρχε­ται να προ­στε­θεί στην πανελ­λα­δι­κή κάθο­δο των αγρο­τών. Όλοι στους δρό­μους, όλοι στον αγώνα.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο