Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μπέρτολτ Μπρεχτ «Καταφύγια για τη νύχτα»

Ακούω πως στη Νέα Υόρκη
Στη γωνιά της 26ης Οδού και του Μπρόντγουαίη
Στέ­κει ένας άντρας κάθε βρά­δυ τους μήνες του χειμώνα
Και στους άστε­γους που μαζεύ­ο­νται βρί­σκει ένα κατα­φύ­γιο για τη νύχτα
Κάνο­ντας εκκλή­σεις στους διαβάτες.
Ο κόσμος έτσι δε θ’ αλλάξει.
Δε θα καλυ­τε­ρέ­ψου­νε ανά­με­σα στους ανθρώ­πους οι σχέσεις
Δε συντο­μεύ­ει έτσι η επο­χή της εκμετάλλευσης
Μα ωστό­σο λίγοι άνθρω­ποι βρί­σκου­νε κατα­φύ­γιο για τη νύχτα
Για μια νύχτα τους φυλά­γεις απ’ τον άνεμο
Το χιό­νι που προ­ο­ρί­ζο­νταν γι’ αυτούς πέφτει στο δρόμο.
Σαν δια­βά­σεις τού­το ‘δω, μην κλεί­σεις το βιβλίο, άνθρωπε.
Λίγοι άνθρω­ποι βρί­σκου­νε κατα­φύ­γιο για τη νύχτα
Για μια νύχτα τους φυλά­γεις απ’ τον άνεμο
Το χιό­νι που προ­ο­ρί­ζο­νταν γι αυτούς πέφτει στο δρόμο
Μα ο κόσμος έτσι δε θ’ αλλάξει
Δε θα καλυ­τε­ρέ­ψου­νε ανά­με­σα στους ανθρώ­πους οι σχέσεις
Δε συντο­μεύ­ει έτσι η επο­χή της εκμετάλλευσης.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο