Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ναζίμ Χικμέτ: Το κοριτσάκι της Χιροσίμα

Επι­μέ­λεια Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Ποι­η­τι­κό αφιέ­ρω­μα στη θλι­βε­ρή επέ­τειο από τη ρίψη της πρώ­της ατο­μι­κής βόμβας.

Στο βίντεο ακού­γε­ται ο ποι­η­τής και η Τζό­αν Μπαέζ

Το κορι­τσά­κι της Χιροσίμα

Εγώ είμαι που χτυ­πώ την πόρ­τα σας
Εδώ ή αλλού χτυ­πάω όλες τις πόρτες
Ω μην τρο­μά­ζε­τε καθό­λου που ‘μαι αθώρητη
κανέ­νας μια μικρή νεκρή δεν μπο­ρεί να δει
Εδώ και δέκα χρό­νια εδώ καθόμουνα
στη Χιρο­σί­μα ο θάνα­τος με βρήκε
κι είμαι παι­δί τα εφτά δεν τα καλόκλεισα
μα τα νεκρά παι­διά δεν μεγαλώνουν.
Πήραν πρώ­τα φωτιά οι μακριές πλε­ξού­δες μου
μου καή­κα­νε τα χέρια και τα μάτια
Όλη όλη μια χου­φτί­τσα στά­χτη απόμεινα
την πήρε ο άνε­μος κι αυτή σ’ ένα ουρα­νό συννεφιασμένο

Ω μη θαρεί­τε πως ζητάω για μένα τίποτα
Κανείς εμέ­να δεν μπο­ρεί να με γλυκάνει
για­τί το παι­δί που σαν εφη­με­ρί­δα κάηκε
δεν μπο­ρεί πια τις καρα­μέ­λες σας να φάει

Εγώ είμα που χτυ­πώ την πόρ­τα σας, ακού­στε με
φιλέψ­τε με μονά­χα την υπο­γρα­φή σας
έτσι που τα παι­δά­κια πια να μην σκοτώνονται
και να μπο­ρούν να τρων τις καραμέλες.
(από­δο­ση ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ)

 

Προ­λο­γί­ζει — δια­βά­ζει η Μαρία Δημητριάδη.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο