ΝΑΤΟ: 66 χρόνια όργανο ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Ο πόλε­μος τους δια­λύ­ει ότι άφη­σε όρθιο η ειρή­νη τους».
Μπέρ­τολτ Μπρεχτ

Τον Απρί­λη που μας πέρα­σε συμπλη­ρώ­θη­καν 66 χρό­νια απ’ την υπο­γρα­φή του Συμ­φώ­νου του Βόρειου Ατλα­ντι­κού (1949) με την οποία ιδρύ­θη­κε ο πλέ­ον βάρ­βα­ρος ιμπε­ρια­λι­στι­κός συνα­σπι­σμός κατα­στο­λής των λαών μετά το Β’Πα­γκό­σμιο Πόλε­μο – το ΝΑΤΟ. Ως πρό­σχη­μα για τη δημιουρ­γία της αντι­κομ­μου­νι­στι­κής, ιμπε­ρια­λι­στι­κής αυτής συμ­μα­χί­ας υπήρ­ξε ο «σοβιε­τι­κός κίν­δυ­νος» καθώς και η – δήθεν – στα­θε­ρο­ποί­η­ση της ειρή­νης στην, τραυ­μα­τι­σμέ­νη απ’ το δεύ­τε­ρο παγκό­σμιο πόλε­μο, Ευρώ­πη. Σύμ­φω­να με τον πρώ­το Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Λόρ­δο Ισμέι, ο σκο­πός της ίδρυ­σης του ήταν να «νομι­μο­ποι­ή­σει την παρου­σία των ΗΠΑ στην Ευρώ­πη, να κρα­τή­σει τους σοβιε­τι­κούς έξω και τους γερ­μα­νούς κάτω». Εάν αυτά ήταν τα πραγ­μα­τι­κά κίνη­τρα για την ίδρυ­ση του ΝΑΤΟ, τότε το ίδιο θα έπρε­πε λογι­κά να αυτο­δια­λυ­θεί μετά την επι­κρά­τη­ση της αντε­πα­νά­στα­σης στην ΕΣΣΔ και στις χώρες της ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης, μετά την de facto κατάρ­γη­ση του Συμ­φώ­νου της Βαρσοβίας.

Ασφα­λώς, αυτό όχι μόνο δεν συνέ­βη αλλά, αντι­θέ­τως, η βορειο­α­τλα­ντι­κή συμ­μα­χία μετα­σχη­μα­τί­στη­κε στα­δια­κά από στρα­τιω­τι­κό μηχα­νι­σμό με αμυ­ντι­κά (υπο­τί­θε­ται) χαρα­κτη­ρι­στι­κά σε επι­θε­τι­κό πολι­τι­κό οργα­νι­σμό επι­βο­λής των ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δί­ων. «Η ιμπε­ρια­λι­στι­κή τάση για μεγά­λες αυτο­κρα­το­ρί­ες είναι πέρα για πέρα πραγ­μα­το­ποι­ή­σι­μη και στην πρά­ξη πραγ­μα­το­ποιεί­ται συχνά με τη μορ­φή ιμπε­ρια­λι­στι­κής ένω­σης αυτο­τε­λών και ανε­ξάρ­τη­των, με την πολι­τι­κή σημα­σία της λέξης, κρα­τών» έγρα­φε το 1916 ο Λένιν περι­γρά­φο­ντας τα όσα θα επα­κο­λου­θού­σαν τις επό­με­νες δεκα­ε­τί­ες. Άλλω­στε, στην επο­χή του Λένιν πρω­το­εμ­φα­νί­στη­καν τα πρώ­τα σημά­δια αυτού που ο ίδιος ονό­μα­ζε «ανώ­τα­το στά­διο του καπι­τα­λι­σμού», δηλα­δή του Ιμπε­ρια­λι­σμού, μακρύ χέρι του οποί­ου απο­τε­λεί σήμε­ρα το ΝΑΤΟ.

Το πρά­σι­νο φως για το νέο ρόλο του ΝΑΤΟ δόθη­κε ουσια­στι­κά με τη νίκη της αντε­πα­νά­στα­σης στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση. Χωρίς αντί­βα­ρο στη διε­θνή πολι­τι­κή σκα­κιέ­ρα, ο Ιμπε­ρια­λι­σμός — με επι­κε­φα­λής τις ΗΠΑ και συνε­πι­κου­ρού­με­νος από τις κυβερ­νή­σεις των άλλων, λιγό­τε­ρο ή περισ­σό­τε­ρο εξαρ­τη­μέ­νων, μελών της ιμπε­ρια­λι­στι­κής πυρα­μί­δας — πέρα­σε στην αντε­πί­θε­ση, κάτι που εκφρά­στη­κε από το περί­φη­μο δόγ­μα της «Νέας Τάξης Πραγ­μά­των» που είχε εξαγ­γεί­λει ο τότε πρό­ε­δρος Μπους. Η περι­βό­η­τη αυτή νέα τάξη αντι­κα­τό­πτρι­ζε ουσια­στι­κά την κοι­νή συνι­στα­μέ­νη της στρα­τη­γι­κής των αστι­κών τάξε­ων στο δυτι­κό κόσμο – να δρέ­ψουν τους “καρ­πούς” της αντε­πα­νά­στα­σης, να επε­κτα­θεί η κυριαρ­χία των μονο­πω­λί­ων και του κεφα­λαί­ου σε νέες περιο­χές, να βρε­θούν νέοι φυσι­κοί πόροι και νέο φτη­νό εργα­τι­κό δυνα­μι­κό προς εκμετάλλευση.

Έκτο­τε, απ’ τις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’90 και μέχρι σήμε­ρα, η ιστο­ρία του ΝΑΤΟ, του «θεμα­το­φύ­λα­κα-σερί­φη» της παγκό­σμιας καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας, είναι συνι­φα­σμέ­νη με την έννοια της βαρ­βα­ρό­τη­τας, βαμ­μέ­νη με το αίμα αθώ­ων, άμα­χου πλη­θυ­σμού και γυναικόπαιδων.

Είναι η ιστορία:

• των 2.500 νεκρών («παρά­πλευ­ρες απώ­λειες» στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή διά­λε­κτο) σέρ­βων αμά­χων της φονι­κής ΝΑΤΟϊ­κής επέμ­βα­σης στη Γιου­γκο­σλα­βία προ 14 χρό­νων. Των 12.500 τραυ­μα­τιών αμά­χων που ένιω­σαν στο πετσί τους τις «ειρη­νευ­τι­κές» προ­σπά­θειες της βορειο­α­τλα­νι­κής συμμαχίας.

• των 500 νεκρών αμά­χων στο Κόσο­βο κατά τη διάρ­κεια βομ­βαρ­δι­σμού του ΝΑΤΟ, των 6.000 τραυ­μα­τιών και των 13.000 σέρ­βων πολι­τών που αγνο­εί­ται η τύχη τους μέχρι σήμερα.

• των 14.000 νεκρών αμά­χων του «πολέ­μου κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας» στο Αφγα­νι­στάν (2001 μέχρι σήμερα).

• της ιμπε­ρια­λι­στι­κής εισβο­λής στη Λιβύη που κόστι­σε τη ζωή σε του­λά­χι­στον 1.108 πολίτες.

• του ραδιε­νερ­γού απε­μπλου­τι­σμέ­νου ουρα­νί­ου (Q‑Metal) που χρη­σι­μο­ποί­η­σε η ΝΑΤΟϊ­κή πολε­μι­κή μηχα­νή σε του­λά­χι­στον δυο πολέ­μους: στη Γιου­γκο­σλα­βία και, πιο πρό­σφα­τα, στη Λιβύη. Από το 1999 μέχρι και σήμε­ρα σε περιο­χές της Σερ­βί­ας έχει παρα­τη­ρη­θεί ραγδαία αύξη­ση των ποσο­στών ασθε­νειών σχε­τι­ζό­με­νων με τον καρ­κί­νο, τη λευ­χαι­μία και γενε­τι­κές δυσμορ­φί­ες σε νεο­γνά. Το ΝΑΤΟ χρη­σι­μο­ποί­η­σε συνο­λι­κά 15 τόνους απε­μπλου­τι­σμέ­νου ουρα­νί­ου σε πυρο­μα­χι­κά και βόμ­βες κατά τη διάρ­κεια των βομ­βαρ­δι­σμών του ’99 [1] [2]. Το 2011, στη Λιβύη, το ΝΑΤΟ ξανα­χρη­σι­μο­ποί­η­σε βόμ­βες απε­μπλου­τι­σμέ­νου ουρα­νί­ου. Παρά το γεγο­νός ότι η ίδια η βορειο­α­τλα­ντι­κή συμ­μα­χία το αρνεί­ται (πως θα μπο­ρού­σε να το παρα­δε­χθεί άλλω­στε;), έρευ­νες ανε­ξάρ­τη­των επι­στη­μό­νων εντό­πι­σαν μεγά­λο αριθ­μό περιο­χών όπου παρου­σιά­ζο­νται αυξη­μέ­να ποσο­στά σκό­νης ουρα­νί­ου [3] [4].

Είναι επί­σης η ιστορία:

• των περισ­σό­τε­ρων από 1.800 ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων δημό­σιας περιου­σί­ας που έλα­βαν χώρα στη Γιου­γκο­σλα­βία μετά το ΝΑΤΟϊ­κό πόλε­μο. Του πλιά­τσι­κου των πολυ­ε­θνι­κών μονο­πω­λί­ων και του «προ­γράμ­μα­τος οικο­νο­μι­κής (καπι­τα­λι­στι­κής) ανα­συ­γκρό­τη­σης» που ανέ­λα­βαν Παγκό­σμια Τρά­πε­ζα και ΔΝΤ. «Δεν πρέ­πει να απο­ρεί κανείς για το γεγο­νός ότι το ΝΑΤΟ και η Γιου­γκο­σλα­βία τέθη­καν σε τρο­χιά σύγκρου­σης. Ήταν η αντί­στα­ση της Γιου­γκο­σλα­βί­ας στις ευρύ­τε­ρες τάσεις πολι­τι­κών και οικο­νο­μι­κών μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων — όχι η κατα­πί­ε­ση των Αλβα­νών του Κοσ­συ­φο­πε­δί­ου» [5].

• των χρυ­σών συμ­βο­λαί­ων για την εκμε­τάλ­λευ­ση των πλού­σιων πετρε­λαϊ­κών πηγών της Λιβύ­ης από μεγά­λους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους (Total-Γαλ­λία, BP-Βρε­τα­νία, CoconoPhillips & Marathon-ΗΠΑ, Repsol-Ισπα­νία, Epi-Ιτα­λία). Να σημειω­θεί ότι η Λιβύη είναι η πρώ­τη πετρε­λαιο­πα­ρα­γω­γός χώρα στην αφρι­κα­νι­κή ήπει­ρο με 46,5 δισε­κα­τομ­μύ­ρια βαρέ­λια πετρε­λαί­ου, το 3,5% των παγκό­σμιων αποθεμάτων.

• της απί­στευ­της κερ­δο­φο­ρί­ας της βιο­μη­χα­νί­ας πολε­μι­κών συστη­μά­των. Δηλαδή:

1. των 411 δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δολα­ρί­ων που ξοδεύ­τη­καν σε πολε­μι­κές δαπά­νες παγκο­σμί­ως το 2010. (Στοι­χεία: Sipri.org).

2. της συμ­φω­νί­ας ύψους 1,7 δισε­κατ. δολα­ρί­ων που “έκλει­σε” ο μονο­πω­λια­κός κολοσ­σός οπλι­κών συστη­μά­των Northrop Gruman στη ΝΑΤΟϊ­κή Σύνο­δο του Σικά­γο (Μάης 2012).

3. των 11 δισε­κατ. δολα­ρί­ων που οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) δαπά­νη­σαν για εισα­γω­γές οπλι­κών συστη­μά­των τη δεκα­ε­τία 2000–2010. Τη δεκα­ε­τία 1990–2000 το αντί­στοι­χο ποσό ήταν 21,3 δισε­κατ. δολά­ρια. Πρό­κει­ται για το 2ο υψη­λό­τε­ρο ποσό (2–3% επί του ΑΕΠ) πολε­μι­κών δαπα­νών εντός της συμ­μα­χί­ας του ΝΑΤΟ [6]. Στον δε κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό του 2011 – εν μέσω καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης – εγκρί­θη­κε κον­δύ­λι δαπα­νών υπέρ του ΝΑΤΟ αυξη­μέ­νο κατά 22,5% σε σχέ­ση με το 2010!

4. των περί­που 8,5 δισε­κατ. ευρώ που η Ελλά­δα έχει πλη­ρώ­σει στο ΝΑΤΟ την τελευ­ταία διε­τία. Να θυμί­σου­με ότι το “Μνη­μό­νιο 3” προ­βλέ­πει για την περί­ο­δο 2013–2016 περι­κο­πές μισθών ύψους περί­που 1,5 δις. ευρώ και περι­κο­πές συντά­ξε­ων 5,4 δις. ευρώ. Δηλα­δή, όλες μαζί οι περι­κο­πές μισθών και συντά­ξε­ων για την επό­με­νη τριε­τία (μαζί με τη φορο­λη­στεία, τα χαρά­τσια και τα μαχαί­ρια σε κοι­νω­νι­κές παρο­χές) θα μπο­ρού­σαν να απο­σο­βη­θούν εάν η Ελλά­δα δεν πλή­ρω­νε το ιμπε­ρια­λι­στι­κό χαρά­τσι στο ΝΑΤΟ.

Η ενσω­μά­τω­ση της Ελλά­δας στο ΝΑΤΟ (όπως άλλω­στε και η συμ­με­το­χή στην ΕΕ-Ευρω­ζώ­νη) απο­τε­λεί μια απ’ τις ισχυ­ρές απο­δεί­ξεις της θέσης της στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή πυρα­μί­δα. Όντας μέλος της βορειο­α­τλα­ντι­κής συμ­μα­χί­ας η Ελλά­δα έχει συμ­με­τά­σχει και συν­δρά­μει σε μια σει­ρά ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων (Γιου­γκο­σλα­βία, Κόσο­βο, Ιράκ, Αφγα­νι­στάν, Λιβύη). Η σύμπρα­ξη ουσια­στι­κά της Ελλά­δας σε αυτούς τους πολέ­μους (με πάσης φύσε­ως διευ­κο­λύν­σεις, συμ­με­το­χή σε «ειρη­νευ­τι­κές απο­στο­λές» κλπ.), όπως και η συμ­με­το­χή της στις δια­δι­κα­σί­ες ανα­διάρ­θρω­σης του επι­θε­τι­κού χαρα­κτή­ρα του ΝΑΤΟ, αντι­κα­το­πτρί­ζουν τις προ­σπά­θειες της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης για ευνοϊ­κό­τε­ρο “πλά­σα­ρι­σμα” στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή πυρα­μί­δα. Ταυ­τό­χρο­να δε, συμ­βά­λουν στην οργα­νι­κή έντα­ξη του ελλη­νι­κού καπι­τα­λι­στι­κού κρά­τους στο παγκό­σμιο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα. Η σημε­ρι­νή Ελλά­δα, λοι­πόν, η Ελλά­δα που βρί­σκε­ται στο μονο­πω­λια­κό στά­διο του καπι­τα­λι­σμού, που συνα­πο­φα­σί­ζει σε ΕΕ, ευρω­ζώ­νη και ΝΑΤΟ, είναι δεμέ­νη στο άρμα του Ιμπε­ρια­λι­σμού — δεν απο­τε­λεί θύμα μιας χού­φτας ιμπε­ρια­λι­στών, αλλά είναι οργα­νι­κά ενταγ­μέ­νη στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή πυρα­μί­δα, με ισχυ­ρές εξαρ­τή­σεις από ΗΠΑ και ΕΕ, σε ενδιά­με­σο στά­διο σε σχέ­ση με τις υπό­λοι­πες καπι­τα­λι­στι­κές χώρες.

Το επι­χεί­ρη­μα ότι η Ελλά­δα δεν είναι μέρος της ιμπε­ρια­λι­στι­κής πυρα­μί­δας επει­δή δεν είναι σε θέση να διε­ξά­γει στρα­τιω­τι­κή επί­θε­ση (επι­θε­τι­κό πόλε­μο) είναι είτε αφε­λές, είτε λέγε­ται εκ του πονη­ρού. Η συμ­με­το­χή της Ελλά­δας σε ΝΑΤΟϊ­κές επεμ­βά­σεις υπήρ­ξε ουσιώ­δους σημα­σί­ας: Για το ΝΑΤΟϊ­κό έγκλη­μα στη Γιου­γκο­σλα­βία το 1999 χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε το λιμά­νι της Θεσ­σα­λο­νί­κης, έγι­νε απο­βί­βα­ση στρα­τευ­μά­των στις ακτές της Πιε­ρί­ας, έγι­νε χρή­ση της Σού­δας. Το 2011, για τις ανά­γκες της στρα­τιω­τι­κής επέμ­βα­σης στη Λιβύη η Κρή­τη μετα­τρά­πη­κε σε φυσι­κό αερο­πλα­νο­φό­ρο και έγι­νε χρή­ση της Σού­δας, στο Αφγα­νι­στάν οι ελλη­νι­κές ένο­πλες δυνά­μεις ενί­σχυ­σαν την ISAF (International Security Assistance Front) με προ­σω­πι­κό, στον πόλε­μο του Ιράκ προ­σφέρ­θη­καν οι βάσεις Σού­δας, Ανδρα­βί­δας ενώ η φρε­γά­τα “Κου­ντου­ριώ­της” του πολε­μι­κού ναυ­τι­κού ήταν στον περ­σι­κό κόλ­πο. Η Ελλά­δα, λοι­πόν, παρά τη φιλει­ρη­νι­κή στά­ση του λαού της, συμ­με­τέ­χει, συν­δρά­μει και ενι­σχύ­ει τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επι­διώ­ξεις του ΝΑΤΟ. Έχει αδιαμ­φι­σβή­τη­τα ζωτι­κό ρόλο στα ΝΑΤΟϊ­κά εγκλή­μα­τα που λαμ­βά­νουν χώρα στην ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο και τα Βαλκάνια.

Ελλη­νι­κά κόμ­μα­τα και ΝΑΤΟ

Από τη δεκα­ε­τία του ’50, όταν η Ελλά­δα έγι­νε μέλος της βορειο­α­τλα­ντι­κής συμ­μα­χί­ας, η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη είδε το ΝΑΤΟ ως “ασπί­δα” προ­στα­σί­ας των συμ­φε­ρό­ντων της – άλλω­στε, η έντα­ξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, όπως και στην ΕΟΚ/ΕΕ αργό­τε­ρα, απο­τέ­λε­σε στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή της αστι­κής τάξης για την ενί­σχυ­ση των ερει­σμά­των της στους ενδοι­μπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς. Τα αστι­κά κόμ­μα­τα στη­ρί­ζουν και ενι­σχύ­ουν την ολο­έ­να και βαθύ­τε­ρη ενσω­μά­τω­ση της χώρας στην εγκλη­μα­τι­κή βορειο­α­τλα­ντι­κή συμ­μα­χία: ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημο­κρα­τία όχι μόνο θεω­ρούν το ΝΑΤΟ «παρά­γο­ντα στα­θε­ρό­τη­τας» στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή της ανατ. Μεσο­γεί­ου αλλά και ως κυβερ­νή­σεις έχουν παρά­σχει κάθε δυνα­τή βοή­θεια στις πολε­μι­κές του επι­χει­ρή­σεις (Πόλε­μος του Κόλ­που 1990–91, Βοσ­νία 1992–95, Γιου­γκο­σλα­βία & Κόσο­βο 1999, Αφγα­νι­στάν 2001, Ιράκ 2003, Λιβύη 2011 κλπ). Ταυ­τό­χρο­να δε, οι κυβερ­νή­σεις ΠΑΣΟΚ & ΝΔ, έχουν στα­θεί αρω­γοί στην εντα­ξια­κή πορεία γει­το­νι­κών χωρών στο ΝΑΤΟ (Αλβα­νία, πΓΔΜ) απο­ζη­τώ­ντας την εμβά­θυν­ση της ΝΑΤΟϊ­κής παρου­σί­ας στα Βαλ­κά­νια. Να θυμή­σου­με πως το 1998 ο τότε πρω­θυ­πουρ­γός Κ.Σημίτης χαρα­κτή­ρι­ζε τη νέα επι­θε­τι­κή δομή του ΝΑΤΟ ως προ­άγ­γε­λο «στή­ρι­ξης της ειρή­νης και της στα­θε­ρό­τη­τας» (Ριζο­σπά­στης, 27 Φλεβ. 1998). Το 2001, με αφορ­μή τις ταρα­χές στην πΓΔΜ, ως υπουρ­γός εξω­τε­ρι­κών, ο Γ.Παπανδρέου δήλω­νε πως «η συνέ­χι­ση και ενί­σχυ­ση του ενερ­γού ρόλου της διε­θνούς κοι­νό­τη­τας, της Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης και του ΝΑΤΟ είναι ανα­γκαία για την επί­τευ­ξη λύσης» (Ριζο­σπά­στης, 6 Ιού­λη 2001). Ο δε σημε­ρι­νός πρω­θυ­πουρ­γός Α.Σαμαράς, στα­θε­ρός υπο­στη­ρι­κτής της ΝΑΤΟϊ­κής στρα­τη­γι­κής, ήταν εκεί­νος που ως υπουρ­γός εξω­τε­ρι­κών της κυβέρ­νη­σης Μητσο­τά­κη, τον Ιού­λη του 1990, είχε υπο­γρά­ψει το σχε­τι­κό κεί­με­νο συμ­φω­νί­ας Ελλά­δας-ΗΠΑ για την παρα­μο­νή των αμε­ρι­κα­νι­κών στρα­τιω­τι­κών βάσεων.

Η ταύ­τι­ση των αστι­κών κομ­μά­των (συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της ΔΗΜΑΡ, των Ανε­ξαρ­τή­των Ελλή­νων, της νεο­να­ζι­στι­κής Χρυ­σής Αυγής) με το ΝΑΤΟ και το χαρα­κτή­ρα της ιμπε­ρια­λι­στι­κής συμ­μα­χί­ας είναι δεδο­μέ­νη. Όπως επί­σης δεδο­μέ­νη είναι και η ξεκά­θα­ρη αντι-ΝΑΤΟϊ­κή, αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή στά­ση του ΚΚΕ — μια στά­ση που αντι­κα­το­πτρί­ζει με τον καλύ­τε­ρο δυνα­τό τρό­πο τα αντι-πολε­μι­κά, φιλει­ρη­νι­κά αισθή­μα­τα του λαού, στη­ρί­ζο­ντας την απο­δέ­σμευ­ση της Ελλά­δας απ’ τη βορειο­α­τλα­ντι­κή συμμαχία.

Αυτό που παρου­σιά­ζει ενδια­φέ­ρον είναι η διγλω­σία του ΣΥΡΙΖΑ (και) στο θέμα του ΝΑΤΟ. Το προ­ε­κλο­γι­κό πολι­τι­κό πρό­γραμ­μα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ανέ­φε­ρε πως «στα­θε­ρή και αμε­τά­κλη­τη παρα­μέ­νει η στρα­τη­γι­κή μας θέση για την ανά­γκη να απο­δε­σμευ­τού­με από το ΝΑΤΟ». Το ίδιο πρό­γραμ­μα πρό­τει­νε την αντι­κα­τά­στα­ση του ΝΑΤΟ από μια άλλη, ευρω­κε­ντρι­κή, ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία, γρά­φο­ντας σχε­τι­κά: «…επι­διώ­κου­με την αντι­κα­τά­στα­ση του ΝΑΤΟ και των κοι­νών στρα­τιω­τι­κών δομών της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης από ένα Ευρω­παϊ­κό Σύστη­μα Ασφά­λειας με βασι­κές αρχές την οικο­δό­μη­ση εμπι­στο­σύ­νης» [7]. Στον αντί­πο­δα των δια­κυ­ρή­ξε­ων του προ­γράμ­μα­τος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι οι δηλώ­σεις του ίδιου προ­έ­δρου του κόμ­μα­τος. Πριν απο ένα χρό­νο, τον Ιού­λη του 2012, ο Α.Τσίπρας δήλω­νε σε σχε­τι­κή συνέ­ντευ­ξη: «Δεν έχου­με ως προ­γραμ­μα­τι­κή θέση την απο­χώ­ρη­ση από το ΝΑΤΟ. Αυτό θα ήταν επι­πό­λαιο να το έλε­γα» (enikos.gr). Στην συνά­ντη­ση του (Ιού­λης 2012) με τους πρέ­σβεις των χωρών του G20, o Α.Τσίπρας φρό­ντι­σε να καθη­συ­χά­σει τους ανη­συ­χού­ντες λέγο­ντας πως «δεν θα ληφθούν εν θερ­μώ απο­φά­σεις» και πως «στην παρού­σα φάση δεν τίθε­ται ζήτη­μα απο­δέ­σμευ­σης της χώρας από τη βορειο­α­τλα­νι­κή συμ­μα­χία». Τόσο… «στα­θε­ρή και αμε­τά­κλη­τη» είναι η στρα­τη­γι­κή θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το ΝΑΤΟ.

Η πολι­τι­κή διγλω­σία του ΣΥΡΙΖΑ και στο ζήτη­μα της συμ­με­το­χής της Ελλά­δας στο ΝΑΤΟ δεν είναι καθό­λου τυχαία – όπως και με την ΕΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέτει ως στρα­τη­γι­κό στό­χο την ανα­τρο­πή των ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμ­μα­χιών προς όφε­λος του λαού, αλλά επεν­δύ­ει στη δήθεν μεταρ­ρύθ­μι­ση τους. Ο ίδιος ο κ.Τσίπρας ανα­φέ­ρε­ται στη «Νέα Τάξη Πραγ­μά­των» των αρχών της δεκα­ε­τί­ας του ’90 ως «αδιέ­ξο­δο εγχεί­ρη­μα», όχι ως γέν­νη­μα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών δια­δι­κα­σιών που συντε­λέ­στη­καν μετά την επι­κρά­τη­ση της αντε­πα­νά­στα­σης στην ΕΣΣΔ. Έλε­γε σε συνέ­ντευ­ξη του στο “Βήμα” (2 Σεπτ. 2012), ο Α.Τσίπρας: «Η νέα τάξη πραγ­μά­των, που τόσα λαμπε­ρά μας υπο­σχέ­θη­κε μετά την κατάρ­ρευ­ση του 89, έχει κολ­λή­σει σε αδιέ­ξο­δο. Η Αρι­στε­ρά παντού στον κόσμο ανα­ζη­τά τις συμ­μα­χί­ες και το σχέ­διο που θα βγά­λουν τις κοι­νω­νί­ες από το αδιέ­ξο­δο» [8]. Απο­κρύ­πτει βέβαια το γεγο­νός ότι το μόνο αδιέ­ξο­δο είναι οι σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές αυτα­πά­τες που ο ίδιος και το κόμ­μα του σπέρ­νουν στο λαό: Ότι υπάρ­χει φιλο­λαϊ­κή διέ­ξο­δος σε καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, και ότι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί σχη­μα­τι­σμοί όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ… μεταρ­ρυθ­μί­ζο­νται, γίνο­νται πιο ανθρώ­πι­νοι, γίνο­νται μηχα­νές ειρή­νης και προ­ό­δου των λαών κλπ.

Τα παρα­πά­νω μας οδη­γούν στο συμπέ­ρα­σμα ότι, ακό­μη και ως κακέ­κτυ­πο του ΠΑΣΟΚ των αρχών της δεκα­ε­τί­ας ’80, ο ΣΥΡΙΖΑ απο­τυγ­χά­νει να αρθρώ­σει φθόγ­γο πει­στι­κού ριζο­σπα­στι­κού λόγου, ακό­μη κι’ αν πρό­κει­ται για τον εξό­φθαλ­μα βάρ­βα­ρο ρόλο της βορειο­α­τλα­ντι­κής συμ­μα­χί­ας. Και εάν το τότε ΠΑΣΟΚ του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συν­δι­κά­το» απο­δεί­χθη­κε «βασι­λι­κό­τε­ρο του ΝΑΤΟϊ­κου βασι­λέ­ως», τότε εύκο­λα μπο­ρεί να αντι­λη­φθεί κανείς το χαρα­κτή­ρα του ΣΥΡΙΖΑ, ως ταχύ­τα­τα μετα­λασ­σό­με­νη σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία ενσω­μα­τω­μέ­νη μέχρι τα μπού­νια στο αστι­κό καπι­τα­λι­στι­κό σύστημα.

Η ανά­δει­ξη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρ­νη­ση, μαζί με τους ΑΝΕΛ, ήρθε να απο­δεί­ξει του λόγου το αλη­θές: Ότι η περί­φη­μη «πολυ­διά­στα­τη εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή», η «ενερ­γη­τι­κή διπλω­μα­τία» για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ μιλού­σε τα προη­γού­με­να χρό­νια, δεν είναι τίπο­τα περισ­σό­τε­ρο από την προ­σφο­ρά… υπη­ρε­σιών στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά τους σχέ­δια. Έτσι, εντεί­νε­ται η εμπλο­κή της χώρας όλο και βαθύ­τε­ρα στους ευρω­α­τλα­ντι­κούς ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς, η Αθή­να υιο­θε­τεί πλή­ρως τα αμε­ρι­κα­νι­κά και ευρω­παϊ­κά προ­σχή­μα­τα περί «πάτα­ξης της τρο­μο­κρα­τί­ας», περί «κοι­νού μετώ­που απέ­να­ντι στους τζι­χα­ντι­στές» και «ενερ­γεια­κής ασφά­λειας» στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή, δίνο­ντας γη και ύδωρ στους ιμπε­ρια­λι­στές (ο έλλη­νας υπουρ­γός άμυ­νας πρό­τει­νε μάλι­στα και τη δημιουρ­γία ΝΑΤΟϊ­κής βάσης στο Αιγαίο) [9].

Γίνε­ται σαφές ότι η εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή της συγκυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κινεί­ται στις ίδιες ράγες με την πολι­τι­κή των προη­γού­με­νων κυβερ­νή­σε­ων. Επι­βε­βαιώ­νε­ται στο ακέ­ραιο, λοι­πόν, η κρυ­στάλ­λι­νη και σαφής θέση που έχει εκφρά­σει το ΚΚΕ: πως η πολι­τι­κή αυτή στο­χεύ­ει την ανα­βάθ­μι­ση του ρόλου της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης στους ενδο­α­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς και το «πλα­σά­ρι­σμα» του ελλη­νι­κού καπι­τα­λι­σμού σε καλύ­τε­ρη θέση στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή πυρα­μί­δα. Προς αυτήν την κατεύ­θυν­ση, η συγκυ­βέρ­νη­ση είναι έτοι­μη να λάβει ενερ­γό μέρος στην υλο­ποί­η­ση των πλέ­ον βάρ­βα­ρων ευρω­α­τλα­ντι­κών στρα­τιω­τι­κών-πολε­μι­κών σχε­δια­σμών, βάζο­ντας τη χώρα και το λαό σε νέες εξαι­ρε­τι­κά επι­κίν­δυ­νες περιπέτειες.

Ο εργα­ζό­με­νος λαός, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, η νεο­λαία, οφεί­λουν να δώσουν τη δική τους απά­ντη­ση: «Στον ιμπε­ρια­λι­σμό καμιά υπο­τα­γή, η μόνη υπερ­δύ­να­μη είναι οι λαοί».

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1]http://www.strategic-culture.org/news/2013/01/29/serbia-nato-uranium-embrace.html , Strategic Culture Foundation

[2] http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/1119197.stm , ΒΒC, “Uranium tests for Serbs”, 2001.

[3] http://www.globalresearch.ca/nato-war-crimes-depleted-uranium-found-in-libya-by-scientists/25510 , Surveying and Collecting Specimens and Laboratory Measuring Group, Ιού­λης 2011.

[4] http://rt.com/usa/nato-depleted-uranium-libya/, RT, “NATO using depleted uranium in Libya”, Απρί­λης 2011.

[5] Τζον Νόρις, Collition Course: NATO, Russia and Kosovo, 2005

[6] «Πρέ­πει κάπο­τε να κρα­τά­με και κάποια οπλι­κά συστή­μα­τα για τη δική μας την άμυ­να, για­τί το ΝΑΤΟ, όταν κάνου­με πόλε­μο με την Τουρ­κία δε θα μας βοη­θή­σει, όπως ξέρε­τε» (Στρα­τη­γός Κ.Παναγιωτάκης, τ. Αρχη­γός ΓΕΣ, 17.11.2008 στην εξε­τα­στι­κή επι­τρο­πή της Βουλής).

[7] Παρου­σί­α­ση προ­γράμ­μα­τος ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την εξω­τε­ρι­κή και αμυ­ντι­κή πολι­τι­κή από τον Θοδω­ρή Δρί­τσα, syriza.gr.

[8] Συνέ­ντευ­ξη του προ­έ­δρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, Αλέ­ξη Τσί­πρα, στην εφη­με­ρί­δα “ΤΟ ΒΗΜΑ” της Κυρια­κής, http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=28245.

[9] Δημιουρ­γία ΝΑΤΟϊ­κής αερο­πο­ρι­κής βάσης στο Αιγαίο προ­τεί­νει ο Π. Καμ­μέ­νος, http://www.902.gr/eidisi/politiki/67526/dimioyrgia-natoikis-aeroporikis-vasis-sto-aigaio-proteinei-o-p-kammenos-sholio.

Το άρθρο είχε πρω­το­δη­μο­σιευ­θεί προ διε­τί­ας στο μπλογκ Lenin Reloaded (leninreloaded.blogspot.gr). Η παρού­σα ανα­δη­μο­σί­ευ­ση γίνε­ται με την προ­σθή­κη ορι­σμέ­νων επι­και­ρο­ποι­η­μέ­νων στοιχείων.