Οι «ξεΡιζωμένοι» της Εύας Μελά στην Πινακοθήκη του Ατέχνως

Τα στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης, οι φρά­χτες ‑αυτή η ντρο­πή του ανθρώ­πι­νου πολι­τι­σμού και δεί­κτης βαρ­βα­ρό­τη­τας ενός απάν­θρω­πο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό συστή­μα­τος — μας θύμι­σαν κάποια έργα της εικα­στι­κού Εύας Μελά, που τα εξέ­θε­σε πριν δυό­μι­σι χρό­νια υπό τον τίτλο «ξεΡι­ζω­μέ­νοι». Ο ξερι­ζω­μός των λαών από τη χώρα τους, από τη δου­λειά τους, από τη ζωή τους την ίδια. «Ξερι­ζω­μό που ασελ­γεί πάνω στις στοι­χειώ­δεις ανθρώ­πι­νες ανά­γκες. Ξερι­ζω­μό που προ­κα­λεί η ανερ­γία, η φτώ­χεια, το κλεί­σι­μο των παρα­γω­γι­κών μονά­δων και το ξεπού­λη­μά τους, το ξήλω­μα της παρα­γω­γι­κής βάσης του τόπου, ξερι­ζω­μό που προ­κα­λούν οι στρα­τιω­τι­κές επεμ­βά­σεις, που προ­κα­λούν οι αντα­γω­νι­σμοί στο πλαί­σιο της καπι­τα­λι­στι­κής “ανά­πτυ­ξης”…».

Σφίγ­γω παλά­μες να τον διαβώ,
τον δρό­μο απ’ τη θάλασσα
τον Γολ­γο­θά αυτόν
θα τον νικήσω…
Οδηγητής
μικρός εσταυρωμένος
στο συρ­μα­τό­πλεγ­μα εμπρός
θα τον διαβώ,
θα τον νικήσω…
(στί­χοι του Θανά­ση Σάλτα)

Επι­μέ­λεια: Ηρα­κλής Κακαβάνης