Επέτειος από τη στυγερή δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλο

Τόσα χρό­νια μετά τη στυ­γε­ρή δολο­φο­νία του Αλέ­ξη Γρη­γο­ρό­που­λου θυμό­μα­στε τον άδι­κο χαμό του. Απο­κο­ρύ­φω­μα της κρα­τι­κής βίας και κατα­στο­λής. Θυμό­μα­στε και την αιτία και τον ηθι­κό αυτουρ­γό της βίας και κατα­στο­λής . Από την ίδια πηγή ρέει και η βία που σφα­γιά­ζει δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων κατα­δι­κά­ζο­ντάς τους να ζουν ένα ζοφε­ρό παρόν και μέλ­λον. Κατα­στο­λή και αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Ηταν 9 το βρά­δυ της 6/12/2008, στη συμ­βο­λή των οδών Τζα­βέλ­λα και Μεσο­λογ­γί­ου, ο νεα­ρός Αλέ­ξαν­δρος Γρη­γο­ρό­που­λος έπε­σε νεκρός από πυρο­βο­λι­σμό του ειδι­κού φρου­ρού της Ελλη­νι­κής Αστυ­νο­μί­ας Ε. Κορ­κο­νέα, που βρι­σκό­ταν μαζί με τον αστυ­νο­μι­κό Β. Σαρα­λιώ­τη. Ο θάνα­τος ήταν ακα­ριαί­ος, καθώς η σφαί­ρα δια­πέ­ρα­σε την καρδιά.

Οκτώ χρό­νια μετά, ο Ε. Κορ­κο­νέ­ας βρί­σκε­ται στη φυλα­κή, κατα­δι­κα­σμέ­νος σε ισό­βια κάθειρ­ξη για ανθρω­πο­κτο­νία από πρό­θε­ση με άμε­σο δόλο.

Οι δικα­στές κατέ­λη­ξαν στην κρί­ση τους, για τον Επ. Κορ­κο­νέα, ανά­με­σα σε άλλα, από τα πραγ­μα­τι­κά περι­στα­τι­κά: Πιο συγκε­κρι­μέ­να: «Από το μέσο (όπλο) που χρη­σι­μο­ποί­η­σε το οποίο ήταν επι­κίν­δυ­νο, δρα­στι­κό και πρό­σφο­ρο κατά την κοι­νή πεί­ρα που και ο ίδιος διέ­θε­τε, να προ­κα­λέ­σει το θάνα­το από την κοντι­νή από­στα­ση από την οποία πυρο­βό­λη­σε, και μάλι­στα χωρίς προη­γου­μέ­νως να προει­δο­ποι­ή­σει για τη χρή­ση πυρο­βό­λου όπλου». Και «από τις συν­θή­κες κάτω από τις οποί­ες έλα­βε χώρα η πρά­ξη, ήτοι χωρίς να υπάρ­ξει σε βάρος τους σφο­δρή επί­θε­ση ενω­μέ­νη με επι­κεί­με­νο κίν­δυ­νο θανά­του ή βαριάς σωμα­τι­κής βλά­βης ανθρώ­που από άτο­μα του αναρ­χι­κού ή αντιε­ξου­σια­στι­κού χώρου, όπως αβά­σι­μα δια­τεί­νο­νται, ούτε όμως υπήρ­ξε ενα­ντί­ον τους εκ μέρους των νεα­ρών ατό­μων οποια­δή­πο­τε πρό­κλη­ση, γεγο­νός που κατα­δει­κνύ­ει, επι­πλέ­ον, ότι ο πρώ­τος κατη­γο­ρού­με­νος είχε σταθ­μί­σει τη σημα­σία και τις συνέ­πειες της πρά­ξης του».

Ο συγκα­τη­γο­ρού­με­νός του, Β. Σαρα­λιώ­της, σήμε­ρα είναι ελεύ­θε­ρος, αν και είχε κατα­δι­κα­στεί σε δέκα χρό­νια φυλά­κι­ση για συνέρ­γεια στη δολο­φο­νία. Ενα χρό­νο μετά την κατα­δί­κη του, το Εφε­τείο έκα­νε δεκτή την αίτη­ση ανα­στο­λής της εκτέ­λε­σης της ποι­νής και τον άφη­σε ελεύ­θε­ρο με περιο­ρι­στι­κούς όρους.