Οχι άλλη δραματοποίηση… (Με αφορμή την κράτηση; του παιδιού της Πόλας Ρούπα)

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Είναι συνή­θης η δρα­μα­το­ποί­η­ση κατα­στά­σε­ων στον κόσμο του facebook και η αυθαί­ρε­τη συσχέ­τι­ση με ιστο­ρι­κά υπο­τί­θε­ται παράλ­λη­λα, όπως συμ­βαί­νει στην περί­πτω­ση της «κρά­τη­σης» ή «προ­στα­σί­ας» του παι­διού της Πόλας Ρούπα.

Δεν υπάρ­χει καμία αμφι­βο­λία πρέ­πει το συντο­μό­τε­ρο δυνα­τό το παι­δί να βρε­θεί σε ένα περι­βάλ­λον ασφα­λές και οικείο. Πολύ περισ­σό­τε­ρο όταν το παι­δί έχει υπο­στεί το σοκ της σύλ­λη­ψης της μητέ­ρας του. Οσο ανθρώ­πι­νες και ευχά­ρι­στες και αν είναι οι συν­θή­κες παρα­μο­νής του παι­διού στο Παί­δων, δεν μπο­ρούν να υπο­κα­τα­στή­σουν τη θαλ­πω­ρή που προ­σφέ­ρουν στο παι­δί οι παππούδες.

Από την άλλη, υπάρ­χει ένα συγκε­κρι­μέ­νο νομι­κό πλαί­σιο και μια ενδε­χο­μέ­νως ευθυ­νό­φο­βη εισαγ­γε­λέ­ας. Όμως προ­βλέ­πε­τε μια στοι­χειώ­δης έρευ­να για τι είναι καλύ­τε­ρο για το παι­δί. Ετσι προ­σω­ρι­νά ανα­τί­θε­ται η επι­μέ­λεια σε κάποιο ίδρυ­μα ή φορέα. Στην προ­κει­μέ­νη περί­πτω­ση στο νοσο­κο­μείο Παίδων.

Κάθε συσχέ­τι­ση του συγκε­κρι­μέ­νου γεγο­νό­τος με ό,τι συνέ­βαι­νε την περί­ο­δο του εμφυ­λί­ου ή στο μετεμ­φυ­λια­κό κρά­τος είναι ανι­στό­ρη­τη που μόνο σύγ­χυ­ση προ­κα­λεί. Το παι­δο­μά­ζω­μα της «Φρί­κης» ήταν μέρος ενός γενι­κό­τε­ρου σχε­δί­ου για να χτυ­πή­σουν το ΔΣΕ και αργό­τε­ρα να κάμ­ψουν το ηθι­κό των αρι­στε­ρών. Ήταν μια περί­ο­δος που κάθε αρι­στε­ρή οικο­γέ­νεια φοβό­ταν μην της αρπά­ξουν και εξα­φα­νί­σουν το παιδί.

Ηταν μια περί­ο­δος που κάποιες χιλιά­δες παι­διά τα άρπα­ξαν μόνο και μόνο για­τί οι γονείς ήταν αρι­στε­ροί, συμ­με­τεί­χαν στην Εθνι­κή Αντίσταση.