«Ο θάνατος ενός γραφειοκράτη»

Για τους μεγά­λους, για τους ελεύθερους,
για τους γεν­ναί­ους, τους δυνατούς,
Αρμό­ζουν τα λόγια τα μεγά­λα, τα ελεύθερα,
τα γεν­ναία, τα δυνατά,
Γι’ αυτούς η από­λυ­τη υπο­τα­γή κάθε στοι­χεί­ου, η σιγή,
γι’ αυτούς τα δάκρυα, γι’ αυτούς οι φάροι,
κι οι κλά­δοι ελιάς, και τα φανά­ρια […] Μπο­λι­βάρ, είσαι ωραί­ος σαν Έλληνας.
(Νίκος Εγγο­νό­που­λος, “Μπο­λι­βάρ, ένα ελλη­νι­κό ποίημα”)

Ο πολι­τι­στι­κός σύλ­λο­γος: “ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ” ξεκι­νώ­ντας τον β’ κύκλο των προ­βο­λών στα πλαί­σια του ιδιαί­τε­ρα ποιο­τι­κού, προ­ο­δευ­τι­κού ενδια­φέ­ρο­ντος κινη­μα­το­γρα­φι­κού αφιε­ρώ­μα­τος στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή με τίτλο “Έρω­τας και Επα­νά­στα­ση στην Πατρί­δα του Σιμόν Μπο­λι­βάρ” (β΄ κύκλος) παρου­σιά­ζει την Κυρια­κή, 01 Φεβρουα­ρί­ου 2015 σε συνερ­γα­σία με τη NEW STAR τη φημι­σμέ­νη μαύ­ρη κωμω­δία του Τομάς Γκου­τιέ­ρεζ Αλέα: “Ο θάνα­τος ενός γρα­φειο­κρά­τη” (1966). Η προ­βο­λή θα γίνει στην αίθου­σα του Τ.Ε.Ε. Δυτι­κής Κρή­της (Νεάρ­χου 23, Χανιά) στις 8.00μ.μ.

Λίγα λόγια για την ται­νία: Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗ/LA MUERTE DE UN BUROCRATA / DEATH OF A BUREAUCRAT (1966)

Κωμω­δία
Ασπρόμαυρη
Διάρ­κεια: 84′
Παρα­γω­γή: Κουβανική
Σκη­νο­θε­σία: Τόμας Γκου­τιέ­ρεζ Αλέα
Πρω­τα­γω­νι­στούν: Σαλ­βα­τόρ Γουντ, Σίλ­βια Πλά­νας, Μανου­έλ Εστα­νί­λο, Γκα­σπάρ ντε Σαντελίσες

Περί­λη­ψη: H ται­νία είναι μια εξαι­ρε­τι­κά ευρη­μα­τι­κή σάτι­ρα κατά της γρα­φειο­κρα­τί­ας και των εντε­λώς παρά­λο­γων κανό­νων λει­τουρ­γί­ας και των μηχα­νι­σμών της. Σκη­νο­θε­τη­μέ­νη με πρω­το­τυ­πία και οίστρο είναι και ένας φόρος τιμής στο κινη­μα­το­γρα­φι­κό είδος του μπουρ­λέσκ και στους μεγά­λους κωμι­κούς του. Ο κεντρι­κός ήρω­ας του Αλέα είναι ένας φτω­χο­διά­βο­λος που τινά­ζει τα πάντα στον αέρα, δια­κω­μω­δώ­ντας τον ακα­τα­νό­η­το όσο και παρα­νοϊ­κό κόσμο της γρα­φειο­κρα­τι­κής εξου­σί­ας. Η ται­νία δεν είναι μονά­χα μια από τις κορυ­φαί­ες στιγ­μές του κου­βα­νι­κού κινη­μα­το­γρά­φου, αλλά και μια από τις καλύ­τε­ρες που έγι­ναν ποτέ για την εγγε­νή τρέ­λα κάθε γρα­φειο­κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού σε κάθε κοι­νω­νία και σε κάθε εποχή.

Υπό­θε­ση: Όταν ένας στα­χα­νο­βί­της εργά­της, αφο­σιω­μέ­νος στο έργο της επα­νά­στα­σης και στην οικο­δό­μη­ση της σοσια­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας χάνει τη ζωή του εν ώρα υπη­ρε­σί­ας και καθή­κο­ντος, στην κηδεία του οι σύντρο­φοί του κάνουν την ύψι­στη τιμή να τον θάψουν μαζί με το εργα­τι­κό του βιβλιά­ριο. Αυτό το γεγο­νός όμως ανοί­γει τους ασκούς του Αιό­λου, καθώς η χήρα του δεν μπο­ρεί να πάρει την σύντα­ξη του νεκρού χωρίς το θαμ­μέ­νο βιβλιά­ριο. Ένας αφε­λής ανι­ψιός της προ­σφέ­ρε­ται να διορ­θώ­σει τα πράγ­μα­τα και μπλέ­κει σε ένα απί­στευ­το γρα­φειο­κρα­τι­κό λαβύ­ριν­θο, σε έναν κόσμο από γρα­φεία υπη­ρε­σί­ες και ατέ­λειω­τες ανα­μο­νές, εχθρι­κό, κατα­πιε­στι­κό, σχε­δόν καφ­κι­κό, όπου η παρά­νοια συμ­βα­δί­ζει με την ιλα­ρό­τη­τα και το τρα­γι­κό με το γελοίο.

«Ο ήρω­ας του Alea είναι ένας μπερ­δε­μέ­νος, άτυ­χος ανθρω­πά­κος, ένα κρά­μα Κήτον, Λόυντ, Τσά­πλιν, Λώρελ και Χάρ­ντυ, που ανα­πο­δο­γυ­ρί­ζει στο θυελ­λώ­δες πέρα­σμα του τα πάντα και δια­κω­μω­δεί με τις πρά­ξεις του ολό­κλη­ρο το σύστη­μα που στη­ρί­ζει αυτόν το γρα­φειο­κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό. Ωστό­σο το γέλιο μόνο του δε χρη­σι­μεύ­ει σαν ξόρ­κι απέ­να­ντι στο κακό της γρα­φειο­κρα­τί­ας. Ίσα ίσα μάλι­στα στο τέλος ο ήρω­ας νικιέ­ται από αυτό και βρί­σκε­ται στην ίδια τρα­γι­κή και παρά­λο­γη θέση με τον κ. Κ. της «Δίκης». Ο Αλέα ξεφεύ­γει έτσι από την παγί­δα του διδα­κτι­σμού ή της εύκο­λης θριαμ­βο­λο­γί­ας, κάνο­ντας μια εξαι­ρε­τι­κά πρω­τό­τυ­πη και προ­σω­πι­κή ται­νία που απο­τε­λεί και ένα είδος σύνο­ψης ολό­κλη­ρης της κινη­μα­το­γρα­φι­κής κωμωδίας.»
Cineek Magazine

Λίγα λόγια για τον σκη­νο­θέ­τη Τόμας Γκου­τιέ­ρεζ Αλέα (Tomás Gutiérrez Alea 11/12/1928 — 16/4/1996): Ήταν Κου­βα­νός σκη­νο­θέ­της, σενα­ριο­γρά­φος και ντο­κι­μα­ντε­ρί­στας. Γεν­νή­θη­κε στην Αβά­να το 1928. Σπού­δα­σε νομι­κά στο Πανε­πι­στή­μιο της Αβά­νας και για δύο χρό­νια κινη­μα­το­γρά­φο στο CSDC της Ρώμης. Επη­ρε­α­σμέ­νος από τον ιτα­λι­κό νεο­ρε­α­λι­σμό, ξεκί­νη­σε την καριέ­ρα του ως ντο­κι­μα­ντε­ρί­στας στην Κου­βα του Μπα­τί­στα, αλλά μετά την επι­κρά­τη­ση της επα­νά­στα­σης μετα­πή­δη­σε στον αφη­γη­μα­τι­κό κινη­μα­το­γρά­φο, με έντο­να χιου­μο­ρι­στι­κό στυλ. Υπο­στή­ρι­ξε την επα­νά­στα­ση αλλά πάντα κρα­τού­σε μια κρι­τι­κή στά­ση απέ­να­ντι στην οικο­νο­μι­κή και κοι­νω­νι­κή πολι­τι­κή της χώρας του. Τις δύο τελευ­ταί­ες του ται­νί­ες τις σκη­νο­θέ­τη­σε μαζί με τον φίλο του Χουάν Κάρ­λος Τάμπιο. Ο Τίτον, όπως τον φώνα­ζαν οι φίλοι του, πέθα­νε από καρ­κί­νο, το 1996 στην Αβάνα.

Χορη­γός επι­κοι­νω­νί­ας: Δίκτυο Fm 91,5