Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο καπετάν Μπαρούτας (Θωμάς Λιόλιος) και ο ηρωικός θάνατός του

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

baroutas4Ο Καπε­τάν Μπα­ρού­τας- Θωμάς Λιό­λιος (ΦΩΤΟ), γεν­νη­μέ­νος το 1902 στη Φυτειά Ημα­θί­ας, ήταν προ­πο­λε­μι­κός κομ­μου­νι­στής και στον ΕΛΑΣ ήταν καπε­τά­νιος λόχου σαμπο­τέρ στο Βέρ­μιο. Η δρά­ση του και τα κατορ­θώ­μα­τα του τον έκα­ναν γνω­στό στη ευρύ­τε­ρη περιο­χή της Κ. Μακεδονίας.

Μετά τη Συμ­φω­νία της Βάρ­κι­ζας δεν παρέ­δω­σε τον οπλι­σμό του και ήταν από τους πρώ­τους που ξανα­βγή­κε στο βου­νό (Οκτώ­βριος 1945), επι­κε­φα­λής μιας ομά­δας κατα­διω­κο­μέ­νων στην ίδια περιο­χή από τις πρώ­τες στην Βόρεια Ελλά­δα απο­τε­λού­με­νη από τους:  Δημή­τρης Τσέ­ος, Αντώ­νης Τσέ­ος, Λεω­νί­δας Μπε­σί­νας, Αντώ­νης Γκι­λιό­που­λος, Κώστας Ελευ­θε­ριά­δης, Νίκος Μακρυ­κώ­στας, Γκί­λι­νας, Κώστας Βύζας, Βαγ­γέ­λης Τσέ­λης, Βαγ­γέ­λης Ντίμπαλας,ο γιος του Κώστας , ο ανη­ψιός του Θάνος Λιό­λιος, Κελέ­σμι­τος Κώστας κ.α

Η δρά­ση του προ­κά­λε­σε τον φόβο στο «καθε­στώς» που πέρα από τις διώ­ξεις της οικο­γέ­νεια του τον επι­κή­ρυ­ξε αυτόν και τα παλι­κά­ρια του:

«Επι­κη­ρύσ­σο­νται εις ληστάς:

Κων­στα­ντί­νος Βύζας του Θωμά
Λεω­νί­δας Μπε­σί­νας του Εμμανουήλ
Αντώ­νιος Νικο­λό­που­λος του Δημητρίου
Νικό­λα­ος Μακρυ­κώ­στας του Γεωργίου
Νικό­λα­ος Γκι­λί­νας του Δημητρίου
Αντώ­νιος Τσέ­ος του Βασι­λεί­ου, άπα­ντες κάτο­κοι Φυτειάς.

Προ­κη­ρυ­χθεί­σα χρη­μα­τι­κή αμοι­βή εις 5.000.000 δραχ­μών δια τη σύλ­λη­ψιν ή φόνον δι’ έκα­στον των ληστών και 2.000.000 δρχ. δια την απε­τε­λε­σμα­τι­κήν κατά­δει­ξιν στις αρχές.»(ΦΕΚ Β43/1946). Στη συνέ­χεια ανα­προ­σαρ­μό­στη­κε για τον Θωμά Λιό­λιο σε 10.000.000 δραχ­μές (ΦΕΚ Β83/46)

Το τρα­γού­δι της ομά­δας κατα­διω­κό­με­νων αγω­νι­στών-σε σκο­πό συρ­τό γνω­στού τρα­γου­διού της επο­χής ήταν:

«Οι παρ­τι­ζά­νοι βγήκανε
στις πιο ψηλές ραχούλες
για­τί έχουν σκλά­βους αδερφούς
και σκλά­βες αδερφούλες

Γιό­κα έχω στη φυλακή
κόρη στη εξορία
και από μας προσμένουνε
χάρη και ελευθερία»

Ήταν τέτοια η δρά­ση του, ώστε του απο­δό­θη­κε λαθε­μέ­να η επί­θε­ση στο Λιτό­χω­ρο (31/3/1946). Μάλι­στα την επο­χή αυτή ο Γ.Γ της Κ.Ε του ΚΚΕ Νίκος Ζαχα­ριά­δης σε αχτιφ στε­λε­χών στη Θεσ­σα­λο­νί­κη ανέ­φε­ρε συγκε­κρι­μέ­να: « Τα γεγο­νό­τα που έγι­ναν στο Λιτό­χω­ρο είναι ένα μήνυ­μα για τον μοναρ­χο­φα­σι­σμό και του Αγγλους. Θα ‘ναι από­λυ­τα μέσα στη λογι­κή της πολι­τι­κής, που οι Άγγλοι και οι μοναρ­χο­φα­σί­στες εφαρ­μό­ζουν και δεν θα πρέ­πει να απο­ρεί κανέ­νας , αν αύριο εμφα­νι­στεί και δεύ­τε­ρος Μπα­ρού­τας και μεθαύ­ριο γίνουν δεκά­δες και εκατοντάδες…»

Σκο­τώ­θη­κε στις 19/7/1946 κοντά στη Νάου­σα . Δύο παι­διά του σκο­τώ­θη­καν επί­σης στον ΔΣΕ. Η Κατί­να, ανθυ­πο­λο­χα­γός του ΔΣΕ, σκο­τώ­θη­κε τον Δεκέμ­βριο 1948 στο Μπί­κο­βικ του Γράμ­μου και ο Κώστας (Μπα­ρου­τά­κης), υπο­λο­χα­γός του ΔΣΕ, σκο­τώ­θη­κε τον Ιού­λιο του 1949 στο Βίτσι.

Πως περι­γρά­φουν τα γεγο­νό­τα συμπα­τριώ­τες του συγγραφείς

Ολγα Μάστο­ρα-Ψαρο­γιάν­νη (Στο δρό­μο του χρέους/ Σύγ­χρο­νη Εποχή/ 1945): «Τον Ιού­νη του 1946 γίνο­νταν μεγά­λες προ­σπά­θειες από τους αντάρ­τες για συμ­φι­λί­ω­ση στα γύρω χωριά. Ο Μπα­ρού­τας με τρεις άλλους της ομά­δας του πήραν απο­στο­λή να κατέ­βουν στο Χωρο­πά­νι (σημε­ρι­νό Στε­νή­μα­χο) και από εκεί να πάνε στα χωριά του κάμπου της Νάου­σας. Μερι­κοί κατε­τα­ναί­οι όπως ο Ακρί­τας και άλλοι δεν συμ­φω­νού­σαν να κατέ­βει τόσο κοντά στα νύχια του εχθρού ο Μπα­ρού­τας με τόσο λίγη δύνα­μη.. Θαρ­ρα­λέ­ος όπως ήταν ο Θωμάς διά­λε­ξε τέσ­σε­ρα παλι­κά­ρια και ξεκί­νη­σε. Ο πρώ­τος σταθ­μός ήταν η τοπο­θε­σία «Ντι­χα­λέ­βι» (εκεί υπήρ­χαν στρού­γκες κτη­νο­τρό­φων, με τους οποί­ους είχαν κι άλλες επα­φές οι αντάρ­τες) που βρί­σκο­νταν ανά­με­σα στη Νάου­σα και στο Χωρο­πά­νι. Το βρά­δυ διά­λε­ξαν μια καλή τοπο­θε­σία να κοι­μη­θούν και χαρά­μα­τα θα περ­νού­σαν σε ένα δασω­μέ­νο μέρος για να μπο­ρούν να ελέγ­χουν όλες τις κινή­σεις της γύρω περιο­χής. Πριν καλά-καλά λαλή­σουν τα πρώ­τα κοκό­ρια των χωριών που ήταν και το σύν­θη­μα για να ξεκι­νή­σουν, βρέ­θη­καν περι­κυ­κλω­μέ­νοι από ισχυ­ρές δυνά­μεις του στρα­τού και όλων των παρα­κρα­τι­κών ενέ­ο­πλων δυνά­με­ων της περιο­χής. Τους ξύπνη­σαν καται­γι­στι­κά πυρά. Ήταν καλά στη­μέ­νη παγί­δα. Ο προ­δό­της είχε κάνει «καλά τη δου­λειά» του. Πετά­χτη­καν όρθιοι και προ­σπά­θη­σαν με αυτο­θυ­σία να αμυν­θούν και να δια­σπά­σουν τον κλοιό, αλλά δεν τα κατά­φε­ραν. Τα παλι­κά­ρια ο ένας μετά τον άλλο έπε­σαν νεκρά και τελευ­ταί­ος σκο­τώ­θη­κε ο καπε­τάν Μπα­ρού­τας. Ενώ του φώνα­ζαν να παρα­δο­θεί και θα του χαρί­σουν τη ζωή, θα του έδι­ναν πλού­τη και θα έφερ­ναν την οικο­γέ­νεια του που ήταν στην εξο­ρία στη Λήμνο αυτός αρνή­θη­κε. Οι φήμες λένε ότι γνώ­ρι­σε τον προ­δό­τη και είπε: «Εγώ δεν προ­δί­δω τα ιδα­νι­κά και τις ιδέ­ες μου, παλεύω για ένα καλύ­τε­ρο μέλ­λον και για τα δικά σου παι­διά. Εσύ και οι όμοιοί σου θα νιώ­θε­τε τύψεις για τις πρά­ξεις σας. Θα σέρ­νε­στε σαν σκου­λή­κια. Εγώ πεθαί­νω για την Ελλά­δα και το λαό της». Μια παρα­τε­τα­μέ­νη βολή από τη πλευ­ρά των παρα­κρα­τι­κών (σ.σ. προ­ερ­χό­ταν και από το χωριό του) έβα­λε τέρ­μα στη ζωή του τιμη­μέ­νου αγω­νι­στή της Εθνι­κής Αντίστασης».

Μία άλλη άπο­ψη για το τέλος του Μπα­ρού­τας εκφρά­ζει ο Δ. Βύζας στο βιβλίο του «Τσόρ­νο­βο-Φυτειά Ημα­θί­ας» (Βέροια 2015): «..Το από­σπα­σμα δήλω­νε ότι μετά τη συζή­τη­ση και λογο­μα­χία ο Μπα­ρού­τας προ­σπά­θη­σε να τους πυρο­βο­λή­σει και τότε τον σκό­τω­σαν. Μέλη των απο­σπα­σμά­των πολύ αργό­τε­ρα διη­γού­νταν ότι αυτο­κτό­νη­σε με χει­ρο­βομ­βί­δα. Οσοι είδαν τον εκτε­θε­μέ­νο σε κοι­νή θέα νεκρό συνη­γο­ρούν υπερ της αυτο­κτο­νί­ας. Κάποιος Πατρί­κας που ήταν μέλος του απο­σπά­σμα­τος θυμό­ταν ότι προ­τού σκο­τω­θεί ο Μπα­ρού­τας γινό­ταν διά­λο­γος και του έλε­γαν να παρα­δο­θεί. Τις πρω­ι­νές ώρες ακού­στη­κε ένας δυνα­τός κρό­τος και μάλ­λον ο Μπα­ρού­τας αυτο­κτό­νη­σε. Έσκυ­ψε στη χει­ρο­βομ­βί­δα και του έσπα­σε το επά­νω μέρος του κεφα­λιού του. Φαί­νε­ται ότι και ο Μπα­ρού­τας είχε περί­που την ίδια τύχη με τον Αρη Βελου­χιώ­τη…Το θλι­βε­ρό της όλης υπόθεσης…ήταν ότι μέρος των Φυτειω­τών από το από­σπα­σμα γύρι­σαν στο χωριό με τον αέρα του θριαμ­βευ­τή, ενώ κάποιοι καμά­ρω­ναν στη Βέροια δίπλα στο νεκρό χωρια­νό τους. Οι παλιό­τε­ροι ανα­ρω­τιού­νταν τι απέ­γι­ναν τα χρή­μα­τα της επι­κή­ρυ­ξης του Μπαρούτα…»

Ασέ­βεια απέ­να­ντι στους νεκρούς αγωνιστές

Τα πτώ­μα­τα των αναρ­τών-δείγ­μα της βαρ­βα­ρό­τη­τας του αστι­κού καθε­στώ­τος- τέθη­καν σε «κοι­νή θέα» προς «φόβο και συμ­μόρ­φω­ση» των πολι­τών της Βέροιας, τους οποί­ους και υπο­χρέ­ω­σαν να περ­νούν και να βλέπουν…

Στο βιβλίο της Ολγας Μάστο­ρα-Ψαρο­γιάν­νη «Στο δρό­μο του χρέ­ους» (Σύγ­χρο­νη Εποχή1995) γρά­φο­νται τα εξής: «…Τα πτώ­μα­τα των νεκρών τα κατέ­βα­σαν στη Βέροια, στην πλα­τεία Ωρο­λο­γί­ου, όπου οι αναί­σθη­τοι και πωρω­μέ­νοι εχθροί του κινή­μα­τος της Εθνι­κής Αντί­στα­σης χόρευαν γύρω τους. Μακά­βριο το θέα­μα και η συγκί­νη­ση των ανθρώ­πων μεγά­λη. Παρά την τρο­μο­κρα­τία, για πολ­λές μέρες στον τόπο αυτό υπήρ­χαν λου­λού­δια. Η γυναί­κα του Ελέ­νη και η αδελ­φή του Μαρία, μαζί με τα παι­διά του ήταν εξο­ρία. Αργό­τε­ρα έμα­θαν το τρα­γι­κό μαντάτο».

Στο βιβλίο «Τσόρ­νο­βο-Φυτειά Ηαθί­ας» (Βέροιας 2015-Δημή­τρης Κ. Βύζας) γρά­φο­νται τα εξής: «Τους νεκρούς μετέ­φε­ραν για κοι­νή θέα πρώ­τα στη πλα­τεία Αγί­ου Αντω­νί­ου και αργό­τε­ρα στην πλα­τεία Ωρο­λο­γί­ου Βέροιας. Κάποια Φυτειώ­τι­σα, παρά τις απα­γο­ρεύ­σεις, πήγε κρυ­φά και σκέ­πα­σε με μαντή­λα το πρό­σω­πο του νεκρού Μπαρούτα…»

Τι έγρα­ψε και πως πανη­γύ­ρι­σε ο αστι­κός τύπος της εποχής

Ήταν «φυσι­κό» η όλη υπό­θε­ση να πάρει πανελ­λα­δι­κές δια­στά­σεις από τον αστι­κό Τύπο της επο­χής, να αξιο­ποι­η­θεί προ­πα­γαν­δι­στι­κά από την κυβέρ­νη­ση, ενώ δεν έλει­ψαν και οι προ­βο­κά­τσιες σε βάρος της ηγε­σί­ας του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (20/7/1946): Είχε τη φωτο­γρα­φία των νεκρών στη εκτε­θει­μέ­νη στη Βέροια και από επά­νω της στρα­τιώ­τες και με τίτλο «ΕΞΟΝΤΩΘΗ ΧΘΕΣ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΠΑΡΟΥΤΑ. ΕΖΩΓΡΗΘΗ ΕΙΣ ΟΠΑΔΟΣ ΤΟΥ» σημεί­ω­νε τα εξής: «…Την πεντα­με­λήν ομά­δα του καπε­τάν Μπα­ρού­τα περι­κύ­κλω­σαν τέσ­σε­ρα απο­σπά­σμα­τα με αρχη­γό τον αντι­στυ­νταγ­μα­τά­χρη Γ. Βαρ­δου­λά­κη στο Διχα­λεύ­ρι, τοπο­θε­σία βόρεια του χωριού Στε­νη­μά­χου. Διοι­κη­τές των απο­σπα­σμά­των ήταν οι ανθυ­πο­μο­πί­ρα­χροι Βάι­λος, Εφε­ντά­κης και οι ανθυ­πα­σπι­στές Σγου­ρός και Γκραβαρίτης….Και δεν ήτο μικρόν βέβαια κατόρ­θω­μα, ο άθλος ο επι­τε­λε­σθείς χάρις εις την αυτο­θυ­σί­αν και των ηρω­ϊ­σμόν των χωρο­φυ­λά­κων. Διό­τι η εξό­ντω­σις του τρο­μο­κρα­τών καπε­τάν Μπα­ρού­τα είναι δια τα περι­φε­ρεί­ας αυτάς μια αλη­θής Δευ­τέ­ρα απελευθέρωσις..»

baroutas

ΕΜΠΡΟΣ (20/7/1946 ‑ΦΩΤΟ): Με χαρα­κτη­ρι­στι­κό τίτλο «ΕΞΟΝΤΩΘΗ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΜΠΑΡΟΥΤΑ ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ. Φέρε­ται ως οργα­νω­τής των επι­θέ­σε­ων κατά του λόχου Ποντο­κε­ρα­σιάς και του Λιτο­χώ­ρου. Η ΒΕΡΡΟΙΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ» ανα­φέ­ρει τα εξής: «Κατό­πιν τριώ­ρου μάχης παρά το χωριόν Χορ­πά­νιον Βερ­ροί­ας μετα­ξύ απο­σπά­σμα­τος Χωρο­φυ­λα­κής υπό την διοί­κη­σιν του επό­πτου απο­σπα­σμά­των συνταγ­μα­τάρ­χου κ. Γ. Βαρ­δου­λά­κη και της κομ­μου­νι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας του δια­βο­ή­του Θωμά Λιό­λιου ή καπε­τάν Μπα­ρού­τα εφο­νεύ­θη­σαν ο αρχη­γός της συμ­μο­ρί­ας καπε­τάν Μπα­ρού­τας εκ Φυτειάς  Βερ­ροί­ας επι­κη­ρυγ­μέ­νος αντί 15 εκα­τομ­μυ­ρί­ων δραχ­μών και οι δύο υπαρ­χη­γοί του, συνε­λή­φθη δε παρα­δο­θείς ο υπα­σπι­στής του ληστάρχου.

Τα πτώ­μα­τα  των ληστάρ­χων μετα­φέρ­θη­σαν εις Βέρ­ροιαν της οποί­ας οι κάτοι­κοι πανη­γυ­ρί­ζουν δια την απε­λευ­θέ­ρω­σιν. Εκ των ανδρών της χωρο­φυ­λα­κής ουδείς έπα­θε τι. Εις τον ιμα­τι­σμόν και τας απο­σκευάς των ληστών ανευ­ρέ­θη ολο­κλη­ρος η αλλη­λο­γρα­φία του ληστάρ­χου δια της οποί­ας απο­κα­λύ­πτε­ται ο μηχα­νι­σμός των συμμοριών.Ούτω, εκτός των μονί­μων πυρή­νων, οι οποί­οι παρα­μέ­νουν εις τα όρη, αι συμ­μο­ρί­αι συγκρο­τού­νται και δι’ εφε­δρι­κών συμ­μο­ρι­τών , οι οποί­οι μετέ­χουν εις τας εκά­στο­τε επι­χει­ρή­σεις , μετά την λήξιν των οποί­ων επα­νέρ­χο­νται εις τα χωρία των , προ­σποιού­με­νοι τον φιλή­συ­χον αγρό­την. Ο κατά­λο­γος των ονο­μά­των των εφε­δρι­κών συμ­μο­ρι­τών περι­ήλ­θε και ούτος εις τας χεί­ρας των αρχών. Ο φονευ­θής Μπα­ρού­τας ήτο εκ των σημαι­νό­ντων στε­λε­χών του ΚΚΕ  φέρε­ται δε ως οργα­νω­τής της προ­σφά­του κατά του λόχου Ποντο­κε­ρα­σιάς επι­θέ­σε­ως και του φόνου των 11 στρα­τιω­τών, ως και της επι­θέ­σε­ως κατά του Λιτο­χώ­ρου και της αγρί­ας σφα­γής δέκα ανδρών της εθνοφυλακής».
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (20/7/1946): «Τηλε­γρα­φούν εκ Βερ­ροί­ας ότι μετα­βα­τι­κά απο­σπά­σμα­τα συνε­πλά­κη­σαν χθες εις την περιο­χήν Κάτω Βερ­μί­ου με τη συμ­μο­ρί­αν του καπε­τάν Μπαρούτα.Επηκολούθησε δίω­ρος μάχη καθ’ ην εφο­νεύ­θη ο αρχη­γός της σημ­μο­ρί­ας και έται­ροι δύο συμ­μο­ρί­ται , εις άλλος συνε­λή­φθην ζων».

Σε άλλη της αντα­πό­κρι­ση η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (21/7/1946) και το ΕΜΠΡΟΣ (21/7/1946) ανα­φέ­ρουν τα εξής: «Επί­σης από το Υπουρ­γείο Τύπου ανα­κοι­νώ­θη χθες το κατω­τέ­ρω τηλ­γρά­φη­μα. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 20. νεώ­τε­ραι πλη­ρο­φο­ρί­αι ανα­φέ­ρουν ότι ο αρχη­γός της κομ­μου­νι­στι­κής επι­τρο­πής Παρ­τσα­λί­δης κατά την μετά­βα­σιν του εις Βέρ­ροιαν κατόρ­θω­σε να έλθη εις επα­φήν με τον εξο­ντω­θέ­ντα ληστήν Μπα­ρού­ταν μετά του οποί­ου είχε πολύ­ω­ρον συζή­τη­σιν. Κατά την συνά­ντη­σιν ταύ­την ο Παρ­τσα­λί­δης έλα­βεν γνώ­σιν του σχε­δί­ου του Μπα­ρού­ταν το οποί­ον και ενέ­κρι­νεν. Εκ της γενο­μέ­νης μελέ­της του περιελ­θέ­ντος εις χεί­ρας των αρχών αρχεί­ου του συμ­μο­ρί­του Μπαρ­πού­τα απε­δεί­χθη ότι ούτος κατευ­θύ­νε­το υπό του ΚΚΕ και ελάμ­βα­νε δια­τα­γάς από την τοπι­κήν επι­τρο­πήν Βερροίας-Ναουσης».

Ενδια­φέ­ρον παρου­σιά­ζει και σχε­τι­κό δημο­σί­ευ­μα στη εφη­με­ρί­δα ΕΜΠΡΟΣ (23/7/1946) με τίτλο «ΣΥΝΔΕΔΥΑΣΜΕΝΑΙ ΕΝΕΡΓΙΑΙ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ». Γρά­φει η σχε­τι­κή αντα­πό­κρι­ση: «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 22. Την νύκτα του Σαβ­βά­του αφί­κε­το εις την πόλιν μας ο γενι­κός Επό­πτης των κατα­διω­κτι­κών απο­σπα­σμά­των Βερ­ροί­ας-Ναου­σης συνταγ­μα­τάρ­χης κ. Βαρ­δου­λά­κης όστις και υπέ­βα­λε προς την Ανω­τέ­ραν Διοί­κη­σιν Χωρο­φυ­λα­κής Μακε­δο­νί­ας την έκθε­σιν του σχε­τι­κώς με την εξό­ντω­σιν των ληη­στών Μπα­ρού­τα και Νική­τα (σ.σ. καπε­τά­νιος του 16 του συντάγ­μα­τος του ΕΛΑΣ, σκο­τώ­θη­κε στις 20/7/1946) στην περιο­χή του Βερ­μί­ου). Παρά το γεγο­νός ότι το περιε­χό­με­νον της εκθέ­σε­ως του κ. Βαρ­δου­λά­κη ετη­ρή­θη μυστι­κόν , εν τού­τοις εγνώ­σθη ότι η συνά­ντη­σις των περιο­δευό­ντων ηγε­τών του κομ­μου­νι­σμού και του Μπα­ρού­τα εγέ­νε­το μετα­ξύ 2ας και 3ης  απο­γευ­μα­τι­νής ώρας της 18ης τρέ­χο­ντος μηνός. Η απο­κά­λυ­ψις εγέ­νε­το υπό σηλ­λη­φθέ­ντος μέλους της συμ­μο­ρί­ας το οποί­ον και κατα­φέ­ρε­ται ενα­ντί­ον της οργα­νώ­σε­ως των μεγά­λων πόλε­ων, διό­τι παρά τα μεγά­λα ποσά που εισπράτ­το­νται δια των δια­φό­ρων κομ­μου­νι­στι­κών ερά­νων , ουδέν ποσόν φτά­νει μέχρι των συμ­μο­ριών. Εκ των περιελ­θό­ντων εις χεί­ρας των αρχών στοι­χεί­ων κατα­φαί­νε­ται ότι το γενι­κόν στρα­τη­γεί­ον των συμ­μο­ριών βρί­σκε­ται εις τον Ολυ­μπον. Επί­σης απε­κα­λύ­φθη ότι εις το Βέρ­μιον ανα­συ­νε­στή­θη το 16ον σύνταγ­μα του ΕΛΑΣ και εις τα Πιέ­ρια το 50ο σύνταγ­μα. Η επι­στρά­τευ­σις των ανδρών δια τας συμ­μο­ρί­ας διε­νερ­γεί­ται   εντα­τι­κω­τά­τη μετα­ξύ εκεί­νων οι οποί­οι δεν έχουν οικο­γε­νεια­κά βάρη , ήτοι μετα­ξύ νέων ηλι­κί­ας 19 μέχρι 21 ετών. Κατό­πιν των απο­κα­λύ­ψε­ων τού­των ανα­μέ­νε­ται η συν­δια­σμέ­νη εκκα­θα­ρι­στι­κή ενέρ­γεια των Γ’ και Β’ Σωμά­των Στρα­τού  εν συν­δυα­σμώ προς τας δυνά­μεις Χωρο­φυ­λα­κής Μακε­δο­νί­ας και Θεσσαλίας».

…Και τα πανη­γύ­ρια των «επί­ση­μων νικητών»

Ενδει­κτι­κή είναι και η στά­ση των διο­ρι­σμέ­νων τοπι­κών αρχών (νομάρ­χης, δήμαρ­χος Βέροιας) στο όλο γεγονός.

baroutas2

Το έγγρα­φο (ΦΩΤΟ) που παρου­σιά­ζου­με (ΓΑΚ Ν. Ημα­θί­ας- Αρχείο Νομαρ­χί­ας) είναι προ­κή­ρυ­ξη του τότε νομάρ­χη Γ. Πεν­τζί­κη (19/7/1946) που ανα­φέ­ρει το γεγο­νός ενώ κάνει και προ­σπά­θεια προ­πα­γαν­δι­στι­κής του αξιο­ποί­η­σης: «Η εξό­ντω­σις της συμ­μο­ρί­ας Μπα­ρού­τα, του ήρωα του ΚΚΕ απο­τέ­λε­σε την πρώ­τη νίκη της Πατρί­δος μας κατά των αργυ­ρώ­νη­των του ΚΚΕ. ΕΛΛΗΝΕΣ. Σεις που αγα­πά­τε την ωραία μας Ελλά­δα ξυπνή­στε. Αυτή η πρώ­τη Νίκη της Ελλη­νι­κής Πατρί­δος ας σας γίνη παρά­δειγ­μα και αρπάξ­τε τα ξύλά και μ’αυτά ελευ­θε­ρώ­στε την Πατρί­δα μας από τους εγκλη­μα­τί­ες και τους Εαμο­βουλ­γά­ρους. Η Ελλά­δα μας που έζη­σε 3.000 χρό­νια δεν μπο­ρεί να σβύ­ση από τους αλή­τες και τους εγκλη­μα­τί­ες. Η Ελλάς προ­ώ­ρη­σε­ται να ζήση και θα ζήση. Για­τί το θέλου­με εμείς οι Ελλη­νες. Εμπρός λοι­πόν σε μια νέα Εθνι­κι­στι­κή εξόρ­μη­σι που θα σώση και θα δοξά­ση την Πατρί­δα μας.

Οσοι από σας παρα­πλα­νη­θή­κα­τε ελά­τε μαζί μας. Η Πατρί­δα σας συγ­χω­ρεί. Ξανα­γυ­ρί­στε στα έργα σας και βοη­θή­στε μας να ανοι­κο­δο­μή­σου­με την ερει­πω­μέ­νη Πατρί­δα μας. Μη γελιώ­στε από τις υπο­σχέ­σεις αυτών οι οποί­οι δεν έχουν κανέ­να άλλο σκο­πό παρά να υπο­δου­λώ­σουν την Πατρί­δα μας στους Βουλ­γά­ρους. Αδέρ­φια μας Μακε­δό­νες, οι γνη­σιώ­τε­ροι Ελλη­νες λυπη­θή­τε την Ελλη­νι­κή μας Μακε­δο­νία, φυλάξ­τέ την, από αυτούς που θέλουν να την παρα­δώ­σουν στους εχθρούς μας όπως φυλάτ­τε το βιός σας.ΕΜΠΡΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ. Η νίκη μας αυτή ας είναι το σύμ­βο­λο μας και ας δώσου­με την υπό­σχε­σι ότι από δώ και πέρα θα είναι ο σκο­πός μας: Η απε­λευ­θέ­ρω­σι της Μακε­δο­νί­ας από τους εχθρούς της Ελλά­δος μας. Ζήτω η Μεγά­λη Ελλάς. Ζήτω η Ελλάς της Ελλά­δος η Μακεδονία.

Στο βιβλίο «Τσόρ­νο­βο-Φυτειά Ημα­θί­ας» (Βέροιας 2015-Δημή­τρης Κ. Βύζας) γρά­φο­νται τα εξής: «..Τον νεκρό Μπα­ρού­τα κήδε­ψαν λιγο­στοί συγ­γε­νείς στη Βέροια. Επι­μνη­μό­συ­νη δέη­ση έκα­νε η εξό­ρι­στη οικο­γέ­νεια του στη Λήμνο. Ο τότε δήμαρ­χος Βέροιας προς τιμήν του Βαρ­δου­λά­κη (σ.σ ήταν ο επι­κε­φα­λής της αστυ­νο­μι­κής δύνα­μης) παρέ­θε­σε δεί­πνο στον εξο­χι­κό κέντρο «ΕΛΙΑ»

 

Σημεί­ω­ση: Στη μνή­μη του καπε­ταν Μπα­ρού­τα στην εφη­με­ρί­δα «Προς τη Νίκη» (εφη­με­ρί­δα του ΔΣΕ) δημο­σιεύ­τη­κε σε συνέ­χειες το 1949 το διή­γη­μα του Αλέ­ξη Πάρ­νη «Θωμάς Μπα­ρού­τας (Ο εξε­γερ­μέ­νος αγρό­της) που κυκλο­φό­ρη­σε και σε βιβλίο τον Μάη του 1949, ενώ υπήρ­χε και νεκρο­λο­γία στο θεω­ρη­τι­κό περιο­δι­κό της Κ.Ε του ΚΚΕ «Νέος Κόσμος».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο