Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο Λένιν για την Παρισινή Κομμούνα

1871 Η Κομ­μού­να του Παρι­σιού. Η εξέ­γερ­ση των εργα­τών του Παρι­σιού που έκα­να «έφο­δο για την κατά­κτη­ση του ουρα­νού». Για πρώ­τη φορά στην ιστο­ρία της ανθρω­πό­τη­τας, η κρα­τι­κή εξου­σία πέρα­σε, αν και για σύντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα, στα χέρια του προ­λε­τα­ριά­το.  Η Κομ­μού­να που ίδρυ­σαν το 1871 οι εργά­τες του Παρι­σιού έζη­σε μόνο 72 μέρες. Εγκα­θι­δρύ­θη­κε στις 18 Μάρ­τη και ανα­τρά­πη­κε στις 28 Μάη του 1871. Ήταν δύο μήνες όμως που συντά­ρα­ξαν τον κόσμο και η σημα­σία της για τον παρα­πέ­ρα απε­λευ­θε­ρω­τι­κό αγώ­να της εργα­τι­κής τάξης τεράστια.

Ο Λένιν για την Παρισινή Κομμούνα

Από το άρθρο του «Στη μνή­μη της Κομ­μού­νας» γραμ­μέ­νο το Μάρ­τη του 1911

«Τη μνή­μη των μαχη­τών της κομ­μού­νας ην τιμούν όχι μόνο οι Γάλ­λοι εργά­τες, αλλά και το προ­λε­τα­ριά­το όλου του κόσμου. Για­τί η κομ­μού­να δεν πάλευε για κάποιο τοπι­κό, είτε στε­νά εθνι­κό σκο­πό, αλλά για την απε­λευ­θέ­ρω­ση όλης της εργα­ζό­με­νης ανθρω­πό­τη­τας, όλων των ταπει­νών και κατα­φρο­νε­μέ­νων. Η κομ­μού­να, σαν πρω­το­πό­ρος μαχη­τής της κοι­νω­νι­κής επα­νά­στα­σης από­σπα­σε τη συμπά­θεια του προ­λε­τα­ριά­του παντού όπου αυτό υπο­φέ­ρει και αγω­νί­ζε­ται. Η εικό­να της ζωής και του θανά­του της, η μορ­φή της εργα­τι­κής κυβέρ­νη­σης, που πήρε και κρά­τη­σε στα χέρια της πάνω από δυο μήνες την πρω­τεύ­ου­σα του κόσμου, το θέα­μα της ηρω­ι­κής πάλης του προ­λε­τα­ριά­του και τα βάσα­νά του μετά την ήττα, όλα αυτά ανέ­βα­σαν το ηθι­κό εκα­τομ­μυ­ρί­ων εργα­τών, ανα­πτέ­ρω­σαν τις ελπί­δες τους, και τρά­βη­ξαν τη συμπά­θειά τους προς το μέρος του σοσια­λι­σμού. Η βρο­ντή των κανο­νιών του Παρι­σιού αφύ­πνι­σε τα πιο καθυ­στε­ρη­με­να στρώ­μα­τα του προ­λε­τα­ριά­του, που ήταν βυθι­σμέ­να σε έναν βαθύ ύπνο και έδω­σε παντού ώθη­ση στο δυνά­μω­μα της επα­να­στ­τα­τι­κής – σοσια­λι­στι­κής προ­πα­γάν­δας. Να για­τί το έργο της κομ­μού­νας δεν πέθα­νε, ζεί μέχρι σήμε­ρα στον καθέ­να από εμάς.

Η υπό­θε­ση της κομ­μού­νας, είναι υπό­θε­ση της κοι­νω­νι­κής επα­νά­στα­σης, υπό­θε­ση της ολο­κλη­ρω­τι­κής πολι­τι­κής και οικο­νο­μι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης των εργα­ζο­μέ­νων, υπό­θε­ση του παγκό­σμιου προ­λε­τα­ριά­του. Και με την έννοια αυτή, το έργο της Κομ­μού­νας είναι αθάνατο»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο