Ο Σέικ στο γκέτο, πέντε τραγούδια του Β. Κανιάρη για τους μετανάστες

21 Μάρ­τη: Παγκό­σμια μέρα για την εξά­λει­ψη των φυλε­τι­κών δια­κρί­σε­ων – Παγκό­σμια μέρα Ποί­η­σης. «Αγα­πούν οι ποι­η­τές τους μετανάστες;»
Αφιέ­ρω­μα (2)

Με αφορ­μή την Παγκό­σμια μέρα για την εξά­λει­ψη των φυλε­τι­κών δια­κρί­σε­ων φιλο­ξε­νού­με ένα ποι­η­τι­κό αφιέ­ρω­μα στους μετα­νά­στες που εγκα­τέ­λει­ψαν τις χώρες τους σπρωγ­μέ­νοι από τους πολέ­μους και τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις, από τη φτώ­χεια, ψάχνο­ντας για καλύ­τε­ρη ζωή στη χώρα μας ή σε άλλες χώρες της ΕΕ.

Πέντε τρα­γού­δια του Βασί­λη Κανιά­ρη από τη συλ­λο­γή του «Οι Αλε­πού­δες του Βερολίνου».

Το Κέρ­δος

Τη Βαλε­ντί­να και τον Άρη,
ένα παρά­νο­μο ζευγάρι,
το ‘ξερα πως τους αγαπάς
κι ότι στην Άρτα θα τους πας.

Ποιος δικα­στής να σε πιστέψει,
ποιος δικα­στής να το δεχτεί,
πως κάποιος ξέφυ­γε του νόμου
και δίχως κέρ­δος λειτουργεί;

Ποιος λογι­κός θα είχε πάρει
ένα παρά­νο­μο ζευγάρι
από την Πάρ­γα ως την Άρτα
δίχως χαρ­τιά και δίχως κάρτα;
Νοέμ­βριος 2007

Τσί­που­ρο με Πάγο

Με όνει­ρα μεγά­λα ο Λευτέρης
ξεκί­νη­σε μια μέρα απ’ τ’ Αργυρόκαστρο·
στα χέρια του κρα­τού­σε ένα καρβέλι
και έφτα­σε ένα βρά­δυ στο Ξυλόκαστρο.

Ένας ακό­μα μετανάστης
είναι κι εκεί­νος στην Ελλάδα·
για άλλους ήτα­νε ο κόσμος
οι Κυρια­κές και η λιακάδα.

Στο καφε­νείο τα βραδάκια
πίνει τo τσί­που­ρο με πάγο,
με δύο-τρία φιλαράκια
και τον Μηνά τον χορτοφάγο.

Ένας ακό­μα μετανάστης
είναι και κεί­νος στην Ελλάδα·
για άλλους ήτα­νε ο κόσμος
οι Κυρια­κές και η λιακάδα.
Μάιος 2009

Μεγά­λου Αλεξάνδρου

Είκο­σι κιλά η Πινγκ
ήρθε από την Ταϊλάνδη
κι έπια­σε ένα δυάρι
μέσα στο Βοτανικό.

Στη «Μεγά­λου Αλεξάνδρου»
σ’ ένα δρόμο-πανδοχείο
ένα άσυ­λο ανθρώπων
απ’ του κόσμου το σφαγείο.

Δρό­μοι των μεγά­λων πόλεων
με τα χίλια δρά­μα­τα σας
στα σπα­σμέ­να σας παντζούρια
έχει ο κόσμος γεννητούρια.

Δώδε­κα χρο­νών ο Νώε
ήρθε από το Πακιστάν
με τα πόδια στην Αθήνα
σε δυο χρό­νια κι ένα μήνα.

Στη «Μεγά­λου Αλεξάνδρου»
σ’ ένα δρό­μο ερειπίων
πρό­σω­πα βαθουλωμένα
σαν κεφά­λια των Αγίων.
Μάιος 2099

Σέικ

Ο Μοχά­μεντ Σέικ απ’ το Πακιστάν
ήρθε μετα­νά­στης στο Γερμανιστάν,
δού­λε­ψε εργά­της, χρό­νια δέκα πέντε,
και προ­χθές τον διώ­ξα­νε στις επτά και πέντε.

Βρή­καν ένα λόγο, μια μικρή αιτία,
και τον απε­λά­σα­νε απ’ τη Γερμανία.

Ο Μοχά­μεντ Σέικ απ’ το Πακιστάν
έφα­γε τα νιά­τα του στο Γερμανιστάν
μια ζωή εργά­της, σε μια εταιρία
έδω­σε τα νιά­τα του για τη Γερμανία.

Ο Μοχά­μεντ Σέικ απ’ το Πακιστάν
έδω­σε το αίμα του στο Γερμανιστάν
βρή­καν ένα λόγο, μια μικρή αιτία,
και τον απε­λά­σα­νε απ’ τη Γερμανία.
Ιού­λιος 2009

Το Γκέ­το

Στο παλαιό το κτί­ριο τραπέζης
σαν απο­φά­για τώρα μένουν μετανάστες
τα κοκα­λιά­ρι­κα κορ­μιά τους σαν κρεμάστρες,
που κάποια, έφα­γαν τις σάρ­κες τους, πουλιά.

Πρά­σι­νες νάι­λον σακούλες
τ’ αντί­σκη­να τους στο χειμώνα

πίσω από τον Παρθενώνα,
πίσω από τον Παρθενώνα.
Οκτώ­βριος 2007

Ο Βασί­λης Κανιά­ρης γεν­νή­θη­κε το 1962 στο Σού­λι Κοριν­θί­ας. Είναι υπάλ­λη­λος στη Νομαρ­χία Κοριν­θί­ας. Το 1991 ίδρυ­σε τον ραδιο­φω­νι­κό σταθ­μό «ΝΕΟΛΑΙΑ FM 106.4», που λει­τούρ­γη­σε με έδρα την Κόριν­θο έως το 2004, και συνερ­γά­στη­κε μετον 90.2, με το περιο­δι­κό «Δίφω­νο» και με τη Λιά­να Κανέλ­λη. Έχει παρα­κο­λου­θή­σει σεμι­νά­ρια στι­χουρ­γι­κής από τον Μιχά­λη Μπουρ­μπού­λη. Έχει γρά­ψει έως τώρα τους στί­χους περί­που 150 τρα­γου­διών (15 είναι ήδη μελο­ποι­η­μέ­να και σύντο­μα θα κυκλο­φο­ρή­σουν). Έχει γρά­ψει επί­σης δύο μικρά θεα­τρι­κά έργα τα οποία έχουν παι­χτεί σε Κόριν­θο και Πάτρα. Ένα από τα λαϊ­κά του τρα­γού­δια, «Το τρέ­νο το νυχτε­ρι­νό», περι­λαμ­βά­νε­ται στο δίσκο του Μανώ­λη Μητσιά «Ένα τσι­γά­ρο κι ένας ψεύ­της». Το 2010 κυκλο­φό­ρη­σε από τις εκδό­σεις ΕΝΤΟΣ η ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή «Οι αλε­πού­δες του Βερο­λί­νου». Το 2013 κυκλο­φό­ρη­σε από τις εκδό­σεις ΕΝΤΟΣ ο δίσκος «Χάλ­κι­να φεγ­γά­ρια» με στί­χους δικούς του που μελο­ποί­η­σε ο Μανό­λης Ανδρου­λι­δά­κης. Τα τρα­γού­δια ερμη­νεύ­ουν οι: Μαρία Δημη­τριά­δη, Βασί­λης Λέκ­κας, Γερά­σι­μος Ανδρε­ά­τος, Πάνος Μπούσαλης