Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο Τσίπρας, ο πάπας Φραγκίσκος και η αντικομμουνιστική θεωρία των «δύο άκρων»

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Κατά την πρό­σφα­τη επί­σκε­ψή του στη Μόσχα ο πρω­θυ­πουρ­γός Αλέ­ξης Τσί­πρας κατέ­θε­σε στε­φά­νι στο μνη­μείο του Αγνώ­στου Στρα­τιώ­τη στο Κρεμ­λί­νο. Το μνη­μείο του Αγνώ­στου Στρα­τιώ­τη είναι αφιε­ρω­μέ­νο στις εκα­τόμ­βες των σοβιε­τι­κών στρα­τιω­τών που έδω­σαν τη ζωή τους στη μάχη ενά­ντια στο φασι­σμό και το ναζι­σμό. Ωστό­σο, ο πρω­θυ­πουρ­γός επέ­λε­ξε να σχο­λιά­σει την ενέρ­γεια του αυτή ανε­βά­ζο­ντας στο λογα­ρια­σμό του στο twitter φωτο­γρα­φία με την εξής λεζά­ντα: «Φόρος τιμής στο Μνη­μείο του Άγνω­στου Στρα­τιώ­τη. Σε όσους έδω­σαν τη ζωή τους για να ηττη­θεί ο Ολο­κλη­ρω­τι­σμός». Λίγες ημέ­ρες αργό­τε­ρα, σε ομι­λία του απο τη βασι­λι­κή του Αγί­ου Πέτρου, ο πάπας Φρα­γκί­σκος δεν παρέ­λει­ψε να εξι­σώ­σει τον στα­λι­νι­σμό με το ναζι­σμό κάνο­ντας λόγο για τις «γενο­κτο­νί­ες του 20ου αιώνα».

tsip2

Τόσο η γενι­κό­λο­γη και αόρι­στη ανα­φο­ρά του κ.Τσίπρα σε «ολο­κλη­ρω­τι­σμό» (απέ­φυ­γε τις λέξεις φασι­σμός και ναζι­σμός) όσο ασφα­λώς και το χυδαίο τσου­βά­λια­σμα της ηγε­σί­ας του Ι.Στάλιν με το ναζι­σμό απ’ τον πάπα δεν είναι τυχαία. Πρό­κει­ται για ανα­φο­ρές που έχουν τις ρίζες τους στη λεγό­με­νη θεω­ρία των «δύο άκρων», της υπο­κρι­τι­κής κατα­δί­κης της βίας «απ’ όπου κι αν προ­έρ­χε­ται», της σκό­πι­μα ανι­στό­ρη­της εξί­σω­σης του κομ­μου­νι­σμού με το ναζι­σμο-φασι­σμό. Επα­νερ­χό­μα­στε δηλα­δή σε ένα έργο που τα τελευ­ταία χρό­νια το χου­με δει πολ­λές φορές. Πρό­κει­ται, εν τέλει, για μια θεω­ρία που εδώ και χρό­νια απο­τε­λεί επί­ση­μη πολι­τι­κή της Ε.E:

Πιο συγκε­κρι­μέ­να πρόκειται:

  1. Για την πολι­τι­κή εκεί­νη που επι­χει­ρεί το ξανα­γρά­ψι­μο της Ιστο­ρί­ας μέσα από τη δια­στρέ­βλω­ση των γεγο­νό­των. Ο απο­φα­σι­στι­κός ρόλος της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης στην συντρι­βή του φασι­σμού-ναζι­σμού υπο­τι­μά­ται, απο­σιω­πά­ται και άλλο­τε εκμη­δε­νί­ζε­ται. Το ξανα­γρά­ψι­μο (δια­στρέ­βλω­ση) της Ιστο­ρί­ας επι­χει­ρεί να παρου­σιά­σει την προ­έ­λα­ση του Κόκ­κι­νου Στρα­τού στην ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως «κατά­κτη­ση» αντί για απε­λευ­θέ­ρω­ση εδα­φών απ’ τους Ναζί! Ήταν όμως η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση που πλή­ρω­σε δυσβά­στα­χτο φόρο αίμα­τος, δίνο­ντας περισ­σό­τε­ρους από 27 εκα­τομ­μύ­ρια νεκρούς στη μάχη ενά­ντια στο χιτλε­ρι­κό τέρας. Θα είχε απε­λευ­θε­ρω­θεί η Ευρώ­πη χωρίς την συν­δρο­μή της Σοβιε­τι­κής Ένωσης;
  1. Για την πολι­τι­κή εκεί­νη που προ­ω­θεί τον αντι­κομ­μου­νι­σμό και την εξί­σω­ση του κομ­μου­νι­σμού με το ναζι­σμό-φασι­σμό μέσα από τα επί­ση­μα όργα­να της ΕΕ. Παρα­δείγ­μα­τα πολ­λά: Η πρό­τα­ση ψηφί­σμα­τος (αρ. 1481, 14 Δεκ. 2005) της Κοι­νο­βου­λευ­τι­κής Συνέ­λευ­σης του Συμ­βου­λί­ου της Ευρώ­πης με τίτλο «Ανά­γκη για διε­θνή κατα­δί­κη των εγκλη­μά­των των ολο­κλη­ρω­τι­κών κομ­μου­νι­στι­κών καθε­στώ­των». Στο ίδιο πλαί­σιο εντάσ­σο­νταν και η λεγό­με­νη «Δια­κύ­ρη­ξη της Πρά­γας» (2008) που απο­τέ­λε­σε πρω­το­βου­λία του πρω­τερ­γά­τη της αντε­πα­νά­στα­σης στην Τσε­χο­σλο­βα­κία Βάσλαβ Χάβελ. Το ίδιο το Ευρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο, άλλω­στε, πρω­τα­γω­νι­στεί στην αντι­κομ­μου­νι­στι­κή δια­στρέ­βλω­ση της Ιστο­ρί­ας καθιε­ρώ­νο­ντας την 23η Αυγού­στου ως πανευ­ρω­παϊ­κή ημέ­ρα μνή­μης των «ναζι­στι­κών και στα­λι­νι­κών εγκλη­μά­των».
  1. Για την πολι­τι­κή εκεί­νη που απα­γο­ρεύ­ει δια νόμου τα κομ­μου­νι­στι­κά σύμ­βο­λα σε μια σει­ρά χώρες της ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης όπου επι­κρά­τη­σε η καπι­τα­λι­στι­κή αντε­πα­νά­στα­ση: από την Πολω­νία και την Τσε­χία μέχρι τη Σλο­βα­κία και τη Ρου­μα­νία. Με ηγε­σί­ες-μαριο­νέ­τες του μεγά­λου κεφα­λαί­ου, πιστές στην προ­ώ­θη­ση των πιο βάρ­βα­ρων αντι­λαϊ­κών πολι­τι­κών της ΕΕ, οι κυβερ­νή­σεις των χωρών αυτών ποι­νι­κο­ποιούν την κομ­μου­νι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία και επι­χει­ρούν το ξανα­γρά­ψι­μο της Ιστο­ρί­ας. Στην Τσε­χία, λόγου χάρη, ο αντι­κομ­μου­νι­σμός διδά­σκε­ται στα σχο­λι­κά εγχει­ρί­δια με την… ευγε­νι­κή χορη­γία μη-κυβερ­νη­τι­κών οργα­νώ­σε­ων (People in Need) που γεν­νή­θη­καν απ’ τα σπλά­χνα της αντεπανάστασης.
  1. Για την πολι­τι­κή εκεί­νη που σε χώρες της Βαλ­τι­κής προ­ω­θεί την απο­κα­τά­στα­ση των ναζι­στι­κών εγκλη­μά­των. Πρό­κει­ται για χώρες όπου φιλελεύθεροι/νεοφιλελεύθεροι/σοσιαλδημοκράτες ευρω­παϊ­στές συγκυ­βερ­νούν με νοσταλ­γούς του φασι­σμού. Στη Λετο­νία η βου­λή έχει επι­σή­μως απο­κα­τα­στή­σει τα SS απο­νέ­μο­ντας συντά­ξεις σε επι­ζώ­ντα μέλη τους, τα κομ­μου­νι­στι­κά σύμ­βο­λα έχουν ποι­νι­κο­ποι­η­θεί, η κομ­μου­νι­στι­κή ή φιλο­κομ­μου­νι­στή πολι­τι­κή δρά­ση συνι­στά ποι­νι­κό αδί­κη­μα, ενώ στην Εσθο­νία η κυβέρ­νη­ση (υπουρ­γείο άμυ­νας) τιμά τα ναζι­στι­κά Waffen-SS. Η συνερ­γα­σία των «ευρω­παϊ­στών» με τους νεο­φα­σί­στες της Εσθο­νί­ας, της Λετο­νί­ας και της Λιθουα­νί­ας δεν περιο­ρί­ζε­ται στην τοπι­κή πολι­τι­κή των χωρών, αλλά επε­κτεί­νε­ται και στα ίδια τα όργα­να της Ε.Ε. Το ακρο­δε­ξιό λετο­νι­κό κόμ­μα «Εθνι­κή Συμ­μα­χία», για παρά­δειγ­μα, μετέ­χει στην Συμ­μα­χία Ευρω­παί­ων Συντη­ρη­τι­κών και Ρεφορ­μι­στών (AECR) όπου μετέ­χει και το βρε­τα­νι­κό Συντη­ρη­τι­κό Κόμ­μα, το κυβερ­νών κόμ­μα του Ντέι­βιντ Κάμερον.

Η «Ευρω­παϊ­κή Αρι­στε­ρά» μπρο­στά­ρης στην θεω­ρία των δύο άκρων.

Ο ευρω­παϊ­κός οπορ­του­νι­σμός πρω­το­στα­τεί εδώ και χρό­νια στην προ­σπά­θεια εξί­σω­σης του κομ­μου­νι­σμού με το φασι­σμό-ναζι­σμό, μέσα από ανα­φο­ρές σε «στα­λι­νι­κά εγκλή­μα­τα» και «ολο­κλη­ρω­τι­σμούς». Να θυμί­σου­με πως η ίδια η ιδρυ­τι­κή δια­κή­ρυ­ξη (Ρώμη, 9 Μάη 2004) του Κόμ­μα­τος της Ευρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ παί­ζει πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο, ανα­φέ­ρει: «Κρα­τά­με τη μνή­μη αυτών των αγώ­νων (σ.σ. κοι­νω­νι­κών αγώ­νων) ζωντα­νή, καθώς και τις θυσί­ες και τα δει­νά κατά την πορεία αυτών των αγώ­νων. Το κάνου­με αυτό σε ανε­πι­φύ­λα­κτη αντι­δια­στο­λή προς τις αντι­δη­μο­κρα­τι­κές στα­λι­νι­κές πρα­κτι­κές και εγκλή­μα­τα, τα οποία ήταν σε πλή­ρη αντί­θε­ση με τα σοσια­λι­στι­κά και κομ­μου­νι­στι­κά ιδα­νι­κά». Προ­φα­νώς, για το Κόμ­μα της Ευρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς, για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους λοι­πούς απο­λο­γη­τές της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης, τα «σοσια­λι­στι­κά και κομ­μου­νι­στι­κά ιδα­νι­κά» ταυ­τί­ζο­νται με την Συν­θή­κη του Μάα­στριχτ, την δια­πραγ­μά­τευ­ση νέων μνη­μο­νί­ων σφα­γής των λαϊ­κών στρω­μά­των, την ευρω­παϊ­κή στή­ρι­ξη στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές ΝΑΤΟϊ­κές θηριω­δί­ες (Γιου­γκο­σλα­βία, Μέση Ανα­το­λή, Λιβύη, Κεντρο­α­φρι­κα­νι­κή Δημο­κρα­τία κλπ.), την ψευ­δε­πί­γρα­φη αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή ρητο­ρεία, την δια­χεί­ρι­ση της εξα­θλί­ω­σης 27 εκα­τομ­μυ­ρί­ων ανέρ­γων στην ΕΕ και 120 εκα­τομ­μυ­ρί­ων ευρω­παί­ων πολι­τών που ζουν κάτω απ’ το όριο της φτώχειας.

Ας μας απα­ντή­σει λοι­πόν ο κ.Τσίπρας και οι ευρω­παί­οι συνο­δοι­πό­ροι του:

  • Είναι ή δεν είναι ολο­κλη­ρω­τι­σμός τα 27 εκα­τομ. ανέρ­γων στην Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση; Τα 120 εκα­τομ. ευρω­παί­ων που ζουν κάτω απ’ το όριο της φτώχειας;
  • Είναι ή δεν είναι ολο­κλη­ρω­τι­σμός η διαιώ­νι­ση της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, στις αρχές του 21ου αιώ­να και σε μια γωνιά του κόσμου που ο ανθρώ­πι­νος κόπος, ο ιδρώ­τας των εργα­ζο­μέ­νων, έχει δημιουρ­γή­σει έναν τερά­στιο πλού­το τον οποίο εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται μια χού­φτα άνθρωποι;
  • Είναι ή δεν είναι ολο­κλη­ρω­τι­σμός η συμ­με­το­χή, άμε­ση ή έμμε­ση, της ΕΕ στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ και στο μακέ­λε­μα ολό­κλη­ρων λαών σε Βαλ­κά­νια, Μέση Ανα­το­λή και Κεντρι­κή Αφρική;
  • Είναι ή δεν είναι ολο­κλη­ρω­τι­σμός η σάρω­ση των εργα­τι­κών κεκτη­μέ­νων, οι μισθοί και οι συντά­ξεις πεί­νας, τα μνη­μό­νια διαρ­κεί­ας, η υπο­α­πα­σχό­λη­ση και οι λοι­πές συντα­γές που εκπο­ρεύ­ο­νται από τα κέντρα διοί­κη­σης της ΕΕ;
  • Είναι ή δεν είναι ολο­κλη­ρω­τι­σμός οι ευρω­τρο­μο­νό­μοι, η αστυ­νο­μι­κή κατα­στο­λή, η γκε­το­ποί­η­ση των μετα­να­στών, η ποι­νι­κο­ποί­η­ση των συν­δι­κα­λι­στι­κών αγώνων;

Ποιός τσά­κι­σε τον φασισμό-ναζισμό;

mot1

Η Ιστο­ρία διδά­σκει και είναι αμεί­λι­κτη. Όσο κι αν η αντι­κομ­μου­νι­στι­κή, αντιε­πι­στη­μο­νι­κή υστε­ρία προ­σπα­θεί να εξι­σώ­σει τον κομ­μου­νι­σμό και την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση με το φασι­σμό και τους Ναζί η ιστο­ρι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν αλλά­ζει. Ποια είναι η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αυτή;

  • Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι πως ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός τσά­κι­σε το φασι­σμό-ναζι­σμό. Ήταν η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση που πλή­ρω­σε το μεγα­λύ­τε­ρο φόρο αίμα­τος, δίνο­ντας σχε­δόν 30 εκα­τομ­μύ­ρια νεκρούς στη μάχη ενά­ντια στο χιτλε­ρι­κό τέρας. Ο αντι­κομ­μου­νι­σμός της ΕΕ απο­τε­λεί μέγι­στη προ­σβο­λή απέ­να­ντι στις θυσί­ες του σοβιε­τι­κού λαού στη μάχη ενά­ντια στους Ναζί. Χωρίς την συμ­βο­λή της ΕΣΣΔ στον πόλε­μο η Ευρώ­πη (που σήμε­ρα απα­γο­ρεύ­ει τα κομ­μου­νι­στι­κά σύμ­βο­λα και παρα­λη­ρεί για δήθεν «σοβιε­τι­κά εγκλή­μα­τα») θα συνέ­χι­ζε να είναι υπο­δου­λω­μέ­νη στα ναζι­στι­κά στρα­τεύ­μα­τα. Η Ιστο­ρία δεν θα ήταν η ίδια.
  • Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι πως ο φασι­σμός-ναζι­σμός απο­τέ­λε­σε ιστο­ρι­κά γέν­νη­μα-θρέμ­μα του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος. Γεν­νή­θη­κε απ’ τα σπλά­χνα του αστι­κού συστή­μα­τος. Να θυμή­σου­με πως τη δεκα­ε­τία του ’30 μια σει­ρά αμε­ρι­κα­νι­κών και ευρω­παϊ­κών μονο­πω­λί­ων έκα­ναν «χρυ­σές δου­λειές» ενι­σχύ­ο­ντας τη ναζι­στι­κή πολε­μι­κή μηχα­νή. Να θυμί­σου­με πως ο ίδιος ο Χίτλερ είχε ανα­γο­ρεύ­σει τον κομ­μου­νι­σμό ως το νού­με­ρο ένα κίν­δυ­νο. Σε λόγο που απύ­η­θυ­νε στους στρα­τη­γούς του στις 30 Μάρ­τη 1941, ο φύρερ έλε­γε τα εξής: «Πάλη δύο ιδε­ο­λο­γί­ων. Συντρι­πτι­κή κρί­ση για τον μπολ­σε­βι­κι­σμό: είναι σαν ένα έγκλη­μα κατά της κοι­νω­νί­ας. Ο κομ­μου­νι­σμός είναι ένας φοβε­ρός κίν­δυ­νος για το μέλ­λον. (…) Πρό­κει­ται για έναν αγώ­να ολο­κλη­ρω­τι­κού αφα­νι­σμού. Αν δεν εξε­τά­σου­με το ζήτη­μα απ’ αυτή τη σκο­πία, θα νική­σου­με σίγου­ρα τον εχθρό, αλλά σε τριά­ντα χρό­νια ο κομ­μου­νι­στής εχθρός θα μας αντι­τα­χθεί και πάλι. Δεν κάνου­με πόλε­μο για να δια­τη­ρή­σου­με τον εχθρό μας. (…) Αγώ­νας κατά της Ρωσί­ας: εξό­ντω­ση των μπολ­σε­βί­κων επι­τρό­πων και της κομ­μου­νι­στι­κής δια­νό­η­σης» (Πηγή: Λ.Μάρτενς, Μια άλλη ματιά στον Στά­λιν, Σύγ­χρο­νη Επο­χή, 2009).mot2
  • Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι πως η επί­θε­ση ενά­ντια στον «στα­λι­νι­σμό» απο­τε­λεί προ­κά­λυμ­μα επί­θε­σης ενά­ντια στον σοσια­λι­σμό-κομ­μου­νι­σμό. Δεν έχει υπάρ­ξει ιστο­ρι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα του 20ο αιώ­να που να έχει κατα­συ­κο­φα­ντη­θεί με τόσο απρο­κά­λυ­πτα βάρ­βα­ρο και χυδαίο τρό­πο όσο ο Ι.Στάλιν. Η αστι­κή ιστο­ριο­γρα­φία επι­χει­ρεί δεκα­ε­τί­ες τώρα να παρου­σιά­σει τον Στά­λιν με τα πιο μελα­νά χρώ­μα­τα, τοπο­θε­τώ­ντας τον στο ίδιο βάθρο με τον Χίτλερ. Ο στό­χος τους είναι σαφής: μαζί με τον Στά­λιν και τον στα­λι­νι­σμό να αμαυ­ρω­θεί η οικο­δό­μη­ση του σοσια­λι­σμού στις συνει­δή­σεις των νέων ανθρώ­πων, του εργα­ζό­με­νου λαού. Πατώ­ντας πάνω σε γρα­πτά προ­σώ­πων όπως ο «ιστο­ρι­κός» Robert Conquest (τέως πρά­κτο­ρας των βρε­τα­νι­κών μυστι­κών υπη­ρε­σιών) και ο φασί­στας συγ­γρα­φέ­ας Αλε­ξά­ντρ Σολ­ζε­νί­τσιν η αστι­κή ιστο­ριο­γρα­φία πλα­στο­γρα­φεί την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, δια­στρε­βλώ­νει τα γεγο­νό­τα, απο­σιω­πά τα μεγά­λα επι­τεύγ­μα­τα της περιό­δου του Στά­λιν (1922–1953). Χτυ­πώ­ντας τον Στά­λιν οι πλα­στο­γρά­φοι επι­χει­ρούν να ξεμπερ­δέ­ψουν μια και καλή με το Λένιν, το Μαρξ και τον επι­στη­μο­νι­κό σοσιαλισμό.

Συμπέ­ρα­σμα λοιπόν:

Η αντι­κομ­μου­νι­στι­κή θεω­ρία των δύο άκρων έχει ρίζες στο παρελ­θόν αλλά στο­χεύ­ει πρω­τί­στως στο μέλ­λον. Τόσο η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία (έστω και με το μαν­δύα της «ριζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς») που πρε­σβεύ­ει ο κ.Τσίπρας όσο και η βαθιά αντι­δρα­στι­κή απ’ τη φύση της ρωμαιο­κα­θο­λι­κή εκκλη­σία της οποί­ας προ­κα­θή­με­νος είναι ο Φρα­γκί­σκος έχουν κάθε λόγο να απο­φεύ­γουν τον σοσια­λι­σμό-κομ­μου­νι­σμό όπως ο διά­ο­λος το θυμί­α­μα. Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία και Εκκλη­σία απο­τέ­λε­σαν και απο­τε­λούν στυ­λο­βά­τες του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος, υπήρ­ξαν δε κατά τον 20ο αιώ­να, με τον ένα ή τον άλλο τρό­πο, συνο­δοι­πό­ροι του φασι­σμού. Είναι επο­μέ­νως φυσι­κό γι’ αυτούς να επι­χει­ρούν την ταύ­τι­ση του κομ­μου­νι­σμού με «ολο­κλη­ρω­τι­σμούς». Άδι­κος ο κόπος τους.

Η Ιστο­ρία δεν τελεί­ω­σε όπως θέλουν να πιστεύουν. 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο