Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο Νίκος Κούνδουρος

Πέθα­νε σήμε­ρα ο μεγά­λος σκη­νο­θέ­της Νίκος Κούν­δου­ρος. Τα τελευ­ταία χρό­νια αντι­με­τώ­πι­ζε πολ­λά προ­βλή­μα­τα υγείας.

Ο Νίκος Κούν­δου­ρος προ­σπά­θη­σε με το έργο του να ανα­δεί­ξει την «κρυμ­μέ­νη» από το επί­ση­μο κάδρο ελλη­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, μετά τον πόλε­μο και τον εμφύλιο.

Με την νεο­ρε­α­λι­στι­κή ματιά του και με ποι­η­τι­κή ενα­τέ­νι­ση, όπως στην ται­νία που τον καθιέ­ρω­σε «Ο Δρά­κος» (1956), ται­νία που κατα­τάσ­σε­ται στην δεκά­δα με τις καλύ­τε­ρες του ελλη­νι­κού κινη­μα­το­γρά­φου, αλλά και στην πρώ­τη του ται­νία «Μαγι­κή πόλις» (1954).

Ακο­λού­θη­σαν «Οι παρά­νο­μοι» (1958), «Το ποτά­μι» (1959), οι πολυ­βρα­βευ­μέ­νες «Μικρές Αφρο­δί­τες» (1963), το Vortex (σε μια πρώ­τη μορ­φή, με τον τίτλο «Το πρό­σω­πο της Μέδου­σας», προ­βλή­θη­κε στο Φεστι­βάλ Βερο­λί­νου το 1967).

Στη Μετα­πο­λί­τευ­ση προ­βλή­θη­καν «Τα τρα­γού­δια της φωτιάς» (1974), γύρι­σε το «1922» (ται­νία του 1978), «Μπορντέλο»(1984), «Μπάι­ρον- Μπα­λά­ντα για ένα δαί­μο­να» (1991) κά.

Ο Νίκος Κούν­δου­ρος γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να, αλλά οι γονείς του, Κρη­τι­κοί από ατε­λεί­ω­τες γενιές, δεν ανέ­χο­νταν να πολι­το­γρα­φη­θεί Αθη­ναί­ος. Τον μετέ­φε­ραν στην Κρή­τη, τυλιγ­μέ­νο σε μία πάνα, ώστε να γρα­φτεί στα δημο­το­λό­για του Αγί­ου Νικο­λά­ου, στις 15 Δεκεμ­βρί­ου του 1926. Ο πατέ­ρας του ήταν ο δικη­γό­ρος και πολι­τι­κός Ιωσήφ Κούνδουρος.

Ο Νίκος Κούν­δου­ρος σπού­δα­σε ζωγρα­φι­κή και γλυ­πτι­κή στην Ανω­τά­τη Σχο­λή Καλών Τεχνών της Αθή­νας από την οποία απο­φοί­τη­σε το 1948. Στον Β΄ Παγκό­σμιο Πόλε­μο εντά­χθη­κε στις γραμ­μές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και μετά τον πόλε­μο εξο­ρί­στη­κε στη Μακρό­νη­σο, λόγω των αρι­στε­ρών φρο­νη­μά­των του. Στα 28 του χρό­νια απο­φά­σι­σε να ασχο­λη­θεί με τον κινη­μα­το­γρά­φο. Ξεκί­νη­σε τη στα­διο­δρο­μία του ως σκη­νο­θέ­της με την ται­νία «Μαγι­κή πόλις» (1954).

Η Εται­ρεία Ελλή­νων Σκη­νο­θε­τών απο­χαι­ρε­τά με ανα­κοί­νω­ση της «τον τελευ­ταίο μεγά­λο των πρω­τερ­γα­τών του ελλη­νι­κού Κινη­μα­το­γρά­φου και του ελλη­νι­κού Πολι­τι­σμού» όπως τον χαρα­κτη­ρί­ζει. «Άνοι­ξε δρό­μους στο εξω­τε­ρι­κό για τον ελλη­νι­κό κινη­μα­το­γρά­φο, στή­ρι­ξε με πάθος τους νέους ανθρώ­πους και υπήρ­ξε ο δημιουρ­γός του σωμα­τεί­ου μας, Εται­ρεία Ελλή­νων Σκη­νο­θε­τών. Ο Νίκος Κούν­δου­ρος υπήρ­ξε εγγύ­η­ση για την ταυ­τό­τη­τα της Ελλάδας».

 

Πηγή: ΑΠΕ

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο