Γράφει η Ελπίδα Πουρναρά //
Την ανεξήγητη έλξη που νιώθω για της Κυριακής τα απογεύματα έχω προσπαθήσει να την αναλύσω ουκ ολίγες φορές. Μονίμως κάπου το χάνω, ωστόσο, κι έχω καταλήξει εν ολίγοις στο ότι κάποια πράγματα απλά συμβαίνουν. Έτσι, αποφάσισα να υμνήσω για ακόμα μία φορά αυτή τη λαχτάρα για το τέλος της εβδομάδας, όπου αφήνεις τα πάντα στην άκρη, πατάς το play και με μία γεμάτη κούπα καφέ αλλάζεις χωροχρόνο. Πέντε δίσκοι λοιπόν που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κατάφεραν να τρυπώσουν στις τελευταίες Κυριακές μου και να τις κάνουν λίγο πιο όμορφες.
* Τελικά η ενότητα «Most Played» στο mp3 player μοιάζει να αποκτά νόημα!
John Frusciante – The Empyrean (2009)
Ταιριάζει γάντι στα μελαγχολικά βράδια, πόσο μάλλον σε αυτά της Κυριακής. Από το «Before the Beginning» στο «Heaven» κι από ‘κει στο χαοτικό «After the ending». Ο Frusciante πραγματικά μετά τους Red Hot Chili Peppers, φάνηκε να βρίσκει τον εαυτό του κι εγώ μπορώ να πω πλέον πως ο εν λόγω δίσκος κατατάσσεται κι επίσημα στους πιο αγαπημένους μου. Και πώς να μην είναι δηλαδή, όταν έχει καταφέρει να πει τα πιο απλά με έναν τέτοιο τρόπο: «On the floating, shipless oceans I did all my best to smile».
Daturah – Reverie
Ξεκινά με έναν εκπληκτικό τρόπο – όπως ακριβώς μοιάζει ο ουρανός μετά από τη μπόρα. Με αναφορές αφενός στον T.S. Eliot και το “The Hollow Men” και αφετέρου στον Dennis Hopper και τη ρήση του στο “Apocalypse Now”: “There is only love and hate. You either love somebody or you hate ‘em”, το εναρκτήριο κομμάτι πετυχαίνει το ιδιαιτέρως αγαπητό μου πάντρεμα μελωδίας και λέξεων. Με τα αναγκαία του ξεσπάσματα ο δίσκος σε επαναφέρει στην πραγματικότητα και σε αρκετά σημεία φέρνει στο μυαλό τους Isis, καθιστώντας τον κάτι παραπάνω από άξιο για μια ακρόαση μετά τη βροχή αργά το απόγευμα.
Crippled Black Phoenix — A Love of Shared Disasters
Συντροφιά για μήνες. Ειδικά εκείνο το “Long Cold Summer”. Το εκτίμησα καιρό αφότου κυκλοφόρησε κι είναι από τους δίσκους που έρχονται την κατάλληλη στιγμή και κουμπώνουν στα αυτιά σου τόσο όμορφα τις μελωδίες και τα νοήματά τους. Εξαιρετικό artwork, επίσης!
Electric Wizard — Dopethrone
15 χρόνια πίσω οι Electric Wizard μας χαρίζουν απλόχερα το «Dopethrone». Με αφορμή την άνωθι προτροπή μου για μια γεμάτη κούπα καφέ και μια μικρή αναζήτηση στα σχόλια του Youtube, παραθέτω το εξής: «I like my metal like I like my coffee: Black. Or Doom.»
Amenra — Mass IV
Έχει πια νυχτώσει από ώρα. Νυχτώνει νωρίς πια, εξάλλου. Τον ακούς κατά προτίμηση σε βινύλιο. Κοιτάς τον ουρανό και χάνεσαι. «Seek truth and you will find me. Stay close and you will see. Speak silence and you will hear me.» Αυτό.