Επιμέλεια Βασίλης Κρίτσας //
Ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι ένα καλά αποστειρωμένο περιβάλλον, όπου κατά κανόνα φιλτράρεται και ελέγχεται κάθε ενέργεια στο γήπεδο και την κερκίδα, για να μην ξεφύγει από τα αυστηρά όρια που θεσπίζουν οι αρχές και τα συμφέροντα που εμπλέκονται στο χώρο. Πολλές φορές όμως το συναίσθημα, η ανθρωπιά κι η αλληλεγγύη βρίσκουν μικρές χαραμάδες για να βγουν στην επιφάνεια και να κλέψουν την παράσταση, επισκιάζοντας κάθε αγωνιστική δραστηριότητα.
Μια τέτοια περίπτωση είχαμε στον αγώνα ποδοσφαίρου ΑΕΛ-Αχαρναϊκού, όπου με πρωτοβουλία των γηπεδούχων οι 22 παίκτες έπεσαν στο χορτάρι, αμέσως μετά τη σέντρα στον αγώνα και έκαναν δίλεπτη καθιστική διαμαρτυρία, πριν συνεχίσουν το παιχνίδι, ως μια ελάχιστη συμβολική κίνηση για το δράμα των προσφύγων και τα εκατοντάδες παιδιά, που χάνουν καθημερινά τη ζωή τους στο Αιγαίο. Μια πρωτοβουλία, που έτυχε της αμέριστης στήριξης και αποδοχής των Λαρισαίων φιλάθλων στις κερκίδες.
Στα γήπεδα, όπου η Ελλάδα αναστενάζει, και οι οπαδοί συνηθίζουν να φωνάζουν ειρωνικά “πέστε κάτω” στους ποδοσφαιριστές του αντιπάλου, παίκτες και φίλαθλοι έδειξαν πως η ζωή έρχεται πρώτη απ’ όλα (πάνω από την μπάλα και τις οπαδικές προτιμήσεις), κι ας επιμένουν οι κρατούντες να τη βουλιάζουν κάθε μέρα στον πάτο, είτε στη θάλασσα, είτε στη στεριά. Τους μόνους που πρέπει να ρίξουν στο βυθό οι λαοί, πριν πιάσουν πάτο οι ζωές όλων μας…