Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Παναγιώτης Παπαπαναγιώτου: «Χριστούγεννα με ΔΝΤ»

Παρου­σιά­ζει ο Ειρη­ναί­ος Μαρά­κης //

Χρό­νια τώρα τις ημέ­ρες των Χρι­στου­γέν­νων και της Πρω­το­χρο­νιάς καλ­λιερ­γεί­ται μια κανο­νι­κό­τη­τα από την πλευ­ρά της άρχου­σας τάξης και των θεσμών. Μια κανο­νι­κό­τη­τα που προ­σπα­θεί να μας πεί­σει ότι με λίγη φιλαν­θρω­πία, κάμπο­ση πρέ­ζα τηλε­ο­πτι­κή αγά­πη στον αδι­κη­μέ­νο συμπο­λί­τη μας και με κάποιες γιορ­τι­νές φιέ­στες όλα μπο­ρούν να διορ­θω­θούν: τα κοι­νω­νι­κά προ­βλή­μα­τα, η φτώ­χεια, ο ρατσι­σμός κι οι δια­κρί­σεις. Χωρίς βέβαια να προ­τεί­νουν λύσεις στα κρί­σι­μα ζητή­μα­τα και φυσι­κά, κρύ­βο­ντας τις ευθύ­νες τους. Έτσι κι αλλιώς η λύση μπο­ρεί να έρθει μόνο από τα χέρια της εργα­ζό­με­νης πλειο­ψη­φί­ας και μέσα από τους κοι­νω­νι­κούς και ταξι­κούς αγώ­νες της. Χωρίς ευχο­λό­για, χωρίς ψεύ­τι­κες υποσχέσεις.

Αυτή ακρι­βώς  την ψεύ­τι­κη κανο­νι­κό­τη­τα απο­δο­μεί στο οργι­σμέ­νο κι ειρω­νι­κό ποί­η­μα του «Χρι­στού­γεν­να με ΔΝΤ», ο Πανα­γιώ­της Παπα­να­γιώ­του (έχου­με ξανα­γρά­ψει για τον ποι­η­τή) και το οποίο γρά­φτη­κε επί κυβέρ­νη­σης του Γεωρ­γί­ου Παπαν­δρέ­ου. Συμπε­ρι­λαμ­βά­νε­ται στην ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή “Σαπράν­θρω­ποι” που κυκλο­φο­ρεί από τις εκδό­σεις Ρεω.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΔΝΤ

Για γαλο­πού­λα θα φάμε μονάχα
κοπα­νι­στό αέρα και τον εαυ­τό μας
που θα τον παίρ­νου­με για καπνι­στό χοιρινό.

Για μελο­μα­κά­ρο­να και κουραμπιέδες,
θα τρώ­με μονά­χα πέτρες και χώμα,
πασπα­λι­σμέ­να με φόρους και περαιώσεις.

Για χρι­στου­γεν­νιά­τι­κο δέντρο θα έχου­με ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νες ΔΕΚΟ και μπάλες
με τη φάτσα του Στρος Καν
να μας χαμο­γε­λά πονηρά.

Ενώ ο Γιωρ­γά­κης σαν άλλος Αγιοβασίλης,
αντί να μας δίνει δώρα
θα μας τα αρπά­ζει μέσα από τα χέρια μας,
για τη σωτη­ρία της βάρκας
που έχει έτσι και αλλιώς βουλιάξει.

Χρι­στού­γεν­να λοι­πόν με ΔΝΤ,
μακρο­οι­κο­νο­μί­ες και άλλες αηδίες.
Με ισο­λο­γι­σμούς και προϋπολογισμούς,
αντί για ύμνους και κάλαντα.
Από δω και πέρα Χριστούγεννα
θα περ­νά­με με δίαι­τα και ευρω­παϊ­κή γυμναστική
διε­θνών προδιαγραφών.

Αυτά τα Χρι­στού­γεν­να ανή­κουν στο ΔΝΤ
δεν ανή­κουν σε εμένα.
Αυτά τα Χρι­στού­γεν­να με πλιά­τσι­κο και λεηλασία
γιορ­τά­ζουν οι τοκο­γλύ­φοι και οι σαράφηδες.

Σε αυτά τα Χρι­στού­γεν­να δεν συμ­με­τέ­χω εγώ!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο