ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ — 2ος χρόνος / Έναρξη: Δευτέρα 11 Γενάρη 2016

Η δίκη του Σωκρά­τη ‑η οποία είχε μια ξεκά­θα­ρη πολι­τι­κή διά­στα­ση και που για κάποιους ήταν σχε­δόν μια τρα­γω­δία, μια σύγκρου­ση, δηλα­δή, στην οποία και οι δύο πλευ­ρές (φαί­νε­ται να) είχαν δίκιο- απο­τε­λεί ιστο­ρι­κό γεγο­νός. Έγι­νε το 399π.Χ., τέσ­σε­ρα χρό­νια μετά την κατά­λυ­ση της τυραν­νί­ας των Τριά­κο­ντα και την επά­νο­δο της δημο­κρα­τί­ας. Ο Σωκρά­της κατη­γο­ρεί­ται ότι δεν ανα­γνω­ρί­ζει και δεν πιστεύ­ει στους θεούς της πόλης, ότι εισά­γει νέες θεό­τη­τες και ότι δια­φθεί­ρει τους νέους. Τίμη­μα: θάνα­τος! Ο Πλά­των ‑μαθη­τής του Σωκρά­τη και παρών στην δίκη- με το  κεί­με­νό του, την ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, θέλει να απο­δεί­ξει όχι μόνον την αθω­ό­τη­τα του Σωκρά­τη, αλλά και την ηθι­κή του μεγα­λω­σύ­νη. Θέλει να εξα­σφα­λί­σει την αθώ­ω­ση του Δασκά­λου του από το δικα­στή­ριο της ιστορίας.

μετά­φρα­ση ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΡΑΪΤΊΔΗΣ

μου­σι­κή ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΕΟΝΤΗΣ

δρα­μα­τουρ­γι­κή επε­ξερ­γα­σία ΜΑΤΊΝΑ ΜΌΣΧΟΒΗ

σκη­νο­θε­σία – ερμη­νεία ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

φωνή Μέλη­του ΟΡΕΣΤΗΣ ΤΡΙΚΑΣ

βοη­θοί σκη­νο­θέ­τη-εκτέ­λε­ση και οργά­νω­ση παρα­γω­γής ΚΩΣΤΗΣ ΣΑΒΒΙΔΑΚΗ, ΑΝΝΥ ΖΕΡΒΟΥ, ΧΙΟΝΊΑ ΧΙΩΤΈΛΛΗ

φωτι­σμοί ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΡΑΤΣΗΣ

φωτο­γρα­φί­ες ΘΕΑΝΩ ΜΑΝΟΥΔΑΚΗ

Κάθε Δευ­τέ­ρα και Τρί­τη, στις 6.30΄μμ στο θέα­τρο ΑΛΚΜΗΝΗ, Αλκμή­νης 8, Γκά­ζι (μετρό Κερα­μει­κός), τηλ: 210. 3428650

Λένε πως: «και μόνον το κεί­με­νο ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ του Πλά­τω­να να μας είχε σωθεί, θα ήταν αρκε­τό για να δεί­ξει το μεγα­λείο της ψυχής και του πνεύ­μα­τος του Σωκρά­τη και να δικαιώ­σει την φήμη του στους αιώ­νες. Το ασί­γα­στο πάθος του για την δικαιο­σύ­νη, η μεγα­λο­ψυ­χία του, η πνευ­μα­τι­κή του ρώμη, και η εγκαρ­τέ­ρη­ση απο­τε­λούν μήνυ­μα εσα­εί. Δεν έχει υπάρ­ξει ποτέ μεγα­λύ­τε­ρη ανα­γνώ­ρι­ση της φιλο­σο­φί­ας ως λόγου ύπαρ­ξης και δικαί­ω­σης της ζωής, ούτε πιο φιλο­σο­φη­μέ­νη αντι­με­τώ­πι­ση και αξιο­λό­γη­ση του θανά­του. Και μόνον με την απο­λο­γία του ο Σωκρά­της είναι απλώς «μεγά­λος».

Ο Σωκρά­της υπήρ­ξε ο αθη­νο­λά­τρης-φιλό­σο­φος όλων των επο­χών. Λάτρευε την Αθή­να όσο κανέ­νας άλλος. Ανα­γνώ­ρι­ζε ότι μόνον εκεί μπο­ρού­σε να κάνει φιλο­σο­φία, όπως αυτός την έκα­νε. Έτα­ξε σκο­πό της ζωής του να κρα­τά άγρυ­πνη την ηθι­κή συνεί­δη­ση των συμπο­λι­τών του, να τους ξυπνά δηλα­δή από τον πνευ­μα­τι­κόν τους λήθαρ­γο, και να κεντά σαν «αλο­γό­μυ­γα» την Αθή­να της επο­χής του, που ήταν τότε σαν «ίππος, ευγε­νής μεν και γενναίος,

όστις, όμως, ένε­κα του μεγα­λεί­ου του αυτού, πολύ χαύ­νος είναι και νωθρός και έχει ανά­γκην κανε­νός κεντρί­σμα­τος, καμ­μιάς αλο­γό­μυ­γας, διά να εξε­γεί­ρε­ται και να εξυ­πνά». (Απο­λο­γία)

Κι όμως, η Αθή­να ‑η «Ελλά­δος παί­δευ­σις» του Περι­κλή- τον κατη­γό­ρη­σε (για ασέ­βεια, αθε­ΐα, και δια­φθο­ρά των νέων), τον   κατα­δί­κα­σε και τον θανά­τω­σε! Χρε­ώ­θη­κε έτσι η Αθή­να, και μάλι­στα η αθη­ναϊ­κή δημο­κρα­τία, έστω και στην παρακ­μή της ‑εξαι­ρε­τι­κά εύθραυ­στη και καχύ­πο­πτη  μετά τον κατα­στρο­φι­κό τού γοή­τρου της Πελο­πον­νη­σια­κό πόλε­μο- ένα ασυγ­χώ­ρη­το μία­σμα, με το έγκλη­μα κατά της αρε­τής και της φιλο­σο­φί­ας που διέ­πρα­ξε με την θανα­τι­κή κατα­δί­κη του Σωκράτη».

Λένε πως : «η γνώ­ση μας για τον Σωκρά­τη είναι θέμα σωκρα­τι­κής ειρω­νεί­ας. Το μόνο που ξέρου­με με βεβαιό­τη­τα για αυτόν είναι ότι δεν ξέρου­με τίπο­τα». Έτσι ο καθέ­νας μας, ίσως, έχει έναν δικόν του Σωκρά­τη… Και ο κάθε μελε­τη­τής –άρα: και ο κάθε καλ­λι­τέ­χνης– είναι υπο­χρε­ω­μέ­νος να παίρ­νει συνε­χώς θέση και να κάνει τις επι­λο­γές του…

Τόσο όμως ξέρου­με: πως πρώ­τος αυτός –ο μεγά­λος ηθι­κός φιλό­σο­φος- στρά­φη­κε στον άνθρω­πο και στην ανθρώ­πι­νη ψυχή, δοσμέ­νος στην απο­στο­λή του να «κάνει ηθι­κούς» τους συνό­ντες του. Έχο­ντας την θέση πως «ο ανε­ξέ­τα­στος βίος ού βιω­τός ανθρώ­πω,  ο απε­ρί­σκε­πτος, δηλα­δή, και ανε­ξέ­τα­στος βίος δεν είναι βίος αντά­ξιος του ανθρώ­που» (Απο­λο­γία), προ­σπα­θού­σε με την μαιευ­τι­κή τέχνη και την δια­λε­κτι­κή να κάνει τους συμπο­λί­τες του να ανα­κα­λύ­ψουν το αλη­θι­νό νόη­μα των αρε­τών και των αξιών. Έβλε­πε την ηθι­κή ως τέχνη της ζωής και «έπρατ­τε τα πολι­τι­κά χωρίς να κάνει πολι­τι­κή», διεκ­δι­κώ­ντας για τον εαυ­τόν του ένα είδος ηθι­κής και πολι­τι­κής ελευ­θε­ρί­ας –ατο­μι­κής ελευ­θε­ρί­ας απέ­να­ντι στην κοι­νό­τη­τα- που καμ­μία ελλη­νι­κή κοι­νω­νία της κλασ­σι­κής επο­χής δεν θα μπο­ρού­σε να παρα­χω­ρή­σει σε οποιο­δή­πο­τε μέλος της.

——————————-

παρα­γω­γή «θέα­τρο ΣΥΝ ΚΑΤΙ – σύνο­λο τέχνης»

          συμπα­ρα­γω­γή θέα­τρο ΑΛΚΜΗΝΗ

πλη­ρο­φο­ρί­ες:  Σαβ­βι­δά­κης Κωστής

τηλ. 6978603947

e‑mail: [email protected]

——————————————————————-

μονό­λο­γος

διάρ­κεια: 70΄

διά­λειμ­μα: όχι 

είσο­δος: 10 ευρώ & μειω­μέ­νο  7 ευρώ 

έναρ­ξη:  Δευ­τέ­ρα 11 Ιανουα­ρί­ου 2016