Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Προς κ. Αλ. Τριανταφυλλίδη Ενταύθα

Κύριε Τρια­ντα­φυλ­λί­δη,

Ανα­ρω­τιέ­μαι, για­τί να μπουν δίδα­κτρα μόνο σε δημό­σια σχο­λεία και να μη μπουν και σε δημό­σιες τουα­λέ­τες, δημό­σιους χώρους, κοι­νω­νι­κές και δημό­σιες σχέσεις;

Εδώ φυσι­κά δε θα πρω­το­τυ­πή­σε­τε. Στε­κό­με­νοι αλλη­λέγ­γυοι στην κρί­σι­μη μάχη που δίνει η κυβέρ­νη­σή σας, σας προ­τεί­νου­με μερι­κές άλλες δοκι­μα­σμέ­νες πρα­κτι­κές για την αντι­με­τώ­πι­ση της οικο­νο­μι­κής δυσπρα­γί­ας και την ευη­με­ρία της ελλη­νι­κής οικογένειας.

Επί Μέγα (και Αγί­ου) Κων­στα­ντί­νου, στο Βυζά­ντιο, τα έσο­δα του κρά­τους «καλύ­πτο­νταν με την εξο­ντω­τι­κή εισφο­ρά σε χρυ­σό και ασή­μι, το δια­βό­η­το “Χρυ­σάρ­γυ­ρο ” φόρο, που θα φέρει σ’ από­γνω­ση τα φτω­χό­τε­ρα στρώματα.
Η αδυ­να­μία κατα­βο­λής αντι­με­τω­πι­ζό­ταν με βασα­νι­στή­ρια και φυσι­κή εξόντωση.
Οι γονείς ανα­γκά­ζο­νται να πωλούν τα παι­διά τους, και εκπόρ­νευαν τις θυγα­τέ­ρες, γρά­φει ο Ζώσι­μος: “Ηδη δε και μητέ­ρες απέ­δο­ντο τους παί­δες και πατέ­ρες επί πορ­νεί­ου θυγα­τέ­ρας αστήσαντο”.
Οι αγρό­τες πλή­ρω­ναν, πάντα σε χρυ­σό και ασή­μι, φόρο για τα βόδια, τα μου­λά­ρια, τους σκύλους…
Επι­βλή­θη­κε φόρος οικο­δο­μής, ο “αερι­κός” και ο καπνι­κός, “κεφα­λι­κός” φόρος.
Φορο­λο­γή­θη­καν ακό­μα και τα αφο­δεύ­μα­τα και τα ούρα, όπως μας ιστο­ρούν οι Bυζα­ντι­νοί χρο­νο­γρά­φοι Κεδρη­νός και Γλυκάς.

Κι ο Μανασ­σής μας λέει στην έμμε­τρη ιστό­ρη­σή του:
“… άπας ανήρ τε και γυνή, παις, κόρη τε και βρέφος
προ­σαί­της, απε­λεύ­θε­ρος, οικέ­της ουκ οικέτης
υπέρ σκυ­βά­λου κοπρη­ρού και δυσο­σμί­ας ούρου
εν εξ αργύ­ρου νόμι­σμα παρεί­χε τω ταμείω…”».
(Γιώρ­γος Φαρ­σα­κί­δης, «Ιαμα­τι­κά ψεύ­δη και “βέβη­λες” προ­σεγ­γί­σεις», εκδό­σεις «Σύγ­χρο­νη Επο­χή», σελ. 174)

Και αν αυτά δεν απο­δε­χτούν αρκε­τά κύριε Τρια­ντα­φυλ­λί­δη ιδιω­τι­κο­ποι­ή­στε και τη μάνα μας. Μόνο προ­σέξ­τε, για­τί πότε «θα σας πάρει και θα σας σηκώ­σει» δε θα το καταλάβετε…

Ηρα­κλής Κακαβάνης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο