Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σαν σήμερα 19 Ιανουαρίου

399 Γεν­νή­θη­κε η αυτο­κρά­τει­ρα του Βυζα­ντί­ου, Πουλ­χε­ρία η οποία στη συνέ­χεια αγιο­ποι­ή­θη­κε και γιορ­τά­ζε­ται στις 10 Σεπτεμ­βρί­ου. Είχε μεγά­λη φήμη στο Βυζα­ντι­νό χρι­στια­νι­κό κόσμο και το λεξι­κό Σουί­δα συμπε­ρι­λαμ­βά­νει ένα αρκε­τά εκτε­νές λήμ­μα για τη δρά­ση της.

Πουλ­χε­ρία, η < λατ. Pulcher (= ωραί­ος)• η ωραία

Είναι ένα όνο­μα που σήμε­ρα το συνα­ντού­με κυρί­ως στη βόρεια Ελλά­δα. Στο αντι­προ­σω­πευ­τι­κό πανελ­λα­δι­κό δείγ­μα μας το όνο­μα έχει ποσο­στό εμφά­νι­σης 0,017%. Το 650% των εμφα­νί­σε­ων του το όνο­μα τις έχει στο νομό Θεσσαλονίκης.

1809 Γεν­νή­θη­κε ο Αμε­ρι­κα­νός συγ­γρα­φέ­ας και ποι­η­τής, Έντ­γκαρ Άλαν Πόε

Σαν σήμε­ρα 7 Οκτω­βρί­ου 1849 πεθαί­νει ο Εντ­γκαρ Αλαν Πόε

Το 1949 την ίδια μέρα, λίγο μετά τα μεσά­νυ­χτα, ένας μυστη­ριώ­δης άνδρας με μαύ­ρο μαν­δύα, κρυμ­μέ­νος κάτω από ένα καπέ­λο με φαρ­δύ μπορ, επι­σκέ­πτε­ται τον τάφο του Έντ­γκαρ Άλαν Πόε στο κοι­μη­τή­ριο της Βαλ­τι­μό­ρης. Ανοί­γει ένα μπου­κά­λι κονιάκ, κάνει μία πρό­πο­ση, πίνει το μισό και το υπό­λοι­πο μαζί με τρία τρια­ντά­φυλ­λα τα ενα­πο­θέ­τει στο μνή­μα. Ο αινιγ­μα­τι­κός επι­σκέ­πτης θα κάνει την εμφά­νι­σή του κάθε χρό­νο στα γενέ­θλια του Πόε, κάπου ανά­με­σα στα μεσά­νυ­χτα και στο ξημέ­ρω­μα, επί 60 χρό­νια αδια­λεί­πτως, μέχρι το 2009 που χάνο­νται τα ίχνη του.

1913 Γεν­νή­θη­κε ο θεα­τρι­κός συγ­γρα­φέ­ας, σενα­ριο­γρά­φος και δημο­σιο­γρά­φος, Αση­μά­κης Γιαλαμάς

Βάσως Γεωρ­γί­ου «Δε συμ­βι­βά­στη­κε και δεν υπο­τά­χθη­κε ποτέ στην όποια μορ­φή αντί­δρα­σης και πρώ­τα απ’ όλα της πιο επι­θε­τι­κής εξο­ντω­τι­κής, στα μαύ­ρα χρό­νια της αμερικανοκρατίας.Ο Για­λα­μάς σίγου­ρα δεν πήρε ελα­φρά τη ζωή, φανέ­ρω­σε ωστό­σο από νωρίς μια ευτρά­πε­λη, μια σατι­ρι­κή διά­θε­ση και κλί­ση, μια τάση επί­μο­νη, κυρί­αρ­χη, να δίνει την κωμι­κή όψη των πραγ­μά­των, αλλά και να παρου­σιά­ζει τη βαθύ­τε­ρη ουσία της ζωής και της πάλης, της κοι­νω­νι­κής και της πολι­τι­κής των ανθρώ­πων και των εργα­ζο­μέ­νων. Αφο­σιώ­θη­κε ολό­ψυ­χα στο γρά­ψι­μο, στη διπλή — τρι­πλή συγ­γρα­φή για εφη­με­ρί­δες, περιο­δι­κά, και για το θέα­τρο. Δού­λε­ψε σε πάνω από 10 έως 15 εφη­με­ρί­δες, συνερ­γά­στη­κε σε πολ­λά περιο­δι­κά κι έγρα­ψε ο αθε­ό­φο­βος, μόνος του ή με συνερ­γά­τες, πάνω από 100 θεα­τρι­κά έργα. Και ο κοσμά­κης χάρη­κε, γέλα­σε ειλικρινά».

Αρι­στού­λα Ελλη­νού­δη: «Ακά­μα­το, ακα­τα­πό­νη­το “εργά­τη” του λαού μας στους αγώ­νες του για τη λευ­τε­ριά, ανε­ξαρ­τη­σία, προ­κο­πή, μόρ­φω­ση, πολι­τι­σμό. Τον παρη­γο­ρη­τή του λαού μας στις ήττες, στους καη­μούς, στα βάσα­νά του. Το χαρο­κό­πο στις κατα­κτή­σεις και τα επι­τεύγ­μα­τά του. Για­τί η λαϊ­κή του “ρίζα”, οι ιδέ­ες και τα ορά­μα­τά του, η ψυχή του όλη, του υπα­γό­ρευ­σαν αυτό που είναι: Αγω­νι­στής της Αντί­στα­σης, της δημο­σιο­γρα­φί­ας, της ποί­η­σης, του θεά­τρου, της ίδιας της ζωής».

1945 Ο σοβιε­τι­κός στρα­τός απε­λευ­θε­ρώ­νει τους Εβραί­ους στο γκέ­το του Λοντζ στην Πολω­νία (του δεύ­τε­ρου μεγα­λύ­τε­ρου εβραϊ­κού γκέ­το μετά της Βαρ­σο­βί­ας). Από τους 204.000 Εβραί­ους του γκέ­το το 1940 επι­ζούν 877.

1947 Το ναυά­γιο της «Χει­μάρ­ρας».  Το επι­βα­τη­γό πλοίο “Χει­μάρ­ρα “,  που εκτε­λού­σε το δρο­μο­λό­γιο Θεσ­σα­λο­νί­κης — Πει­ραιά, βυθί­στη­κε μετά την πρό­σκρου­σή του σε νάρ­κη στον Ευβοϊ­κό, παίρ­νο­ντας μαζί του στα παγω­μέ­να νερά 383 ψυχές. Η τρα­γω­δία συνέ­βη στις 4.10 το πρωί της Κυρια­κής, 1,5 μίλι από τη νησί­δα Καβαλ­λια­νή στον Κάτω Κάβο της Εύβοιας. Οι έρευ­νες για την ανα­ζή­τη­ση των ναυα­γών άρχι­σαν μετά 10 ώρες!

Μία από τις μεγα­λύ­τε­ρες ναυ­τι­κές τρα­γω­δί­ες αυτού του αιώ­να. Ανά­με­σα στους επι­βά­τες που πνί­γη­καν βρί­σκο­νταν και 36 πολι­τι­κοί κρα­τού­με­νοι που ταξί­δευαν δεμέ­νοι με χει­ρο­πέ­δες. Μετα­φέ­ρο­ντα στου τόπους εξο­ρί­ας. Τη στιγ­μή της βύθι­σης, πολ­λοί από αυτούς πνί­γη­καν, αφού οι δεσμο­φύ­λα­κες δεν τους έλυ­σαν. Μετα­ξύ τους ήταν και ο Ν. Ζαγουρ­τζής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Μόνο δέκα από αυτούς μπό­ρε­σαν να σωθούν.

1949 Αντάρ­τες του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού υπό τους καπε­τά­νιους Δια­μα­ντή (Γιάν­νη Αλε­ξάν­δρου) και Γιώ­τη (Χαρί­λαο Φλω­ρά­κη) προ­σβάλ­λουν το Καρ­πε­νή­σι. Θα το κατα­λά­βουν 2 μέρες αργό­τε­ρα και θα το κρα­τή­σουν για δεκά­ξι ημέρες.

1965 Τη διά­λυ­ση της Νεο­λαί­ας Λαμπρά­κη δια της δικα­στι­κής οδού “εφό­σον απο­δει­χθεί η εξάρ­τη­σίς της από το ΚΚΕ” εξαγ­γέλ­λει ο πρω­θυ­πουρ­γός Γεώρ­γιος Παπανδρέου.

 

 

 

 

 

 

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο