Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σαν σήμερα 27 Ιανουαρίου

1302 Εξο­ρί­ζε­ται από τη Φλω­ρε­ντία ο ποι­η­τής και δημιουρ­γός της “Θεί­ας Κωμω­δί­ας”, Δάντης Αλιγκέρι.

1765 Γεν­νιέ­ται ο Αυστρια­κός συν­θέ­της Βόλφ­γκανγκ Αμα­ντέ­ους Μότσαρτ.

1880 Ο εφευ­ρέ­της Τόμας Έντι­σον κατο­χυ­ρώ­νει με δίπλω­μα ευρε­σι­τε­χνί­ας την ανα­κά­λυ­ψη του λαμ­πτή­ρα πυρακτώσεως.

1901 Πέθα­νε ο ιτα­λός συν­θέ­της, Τζου­ζέ­πε Βέρ­ντι (“Αιντα”, “Ναμπού­κο”, “Ριγκο­λέ­το”, “Τρο­βα­τό­ρε”, “Τρα­βιά­τα”)

1918 Ξεσπά στη Φιν­λαν­δία σοσια­λι­στι­κή επα­νά­στα­ση και στο νότιο (βιο­μη­χα­νι­κό) τμή­μα εγκα­θι­δρύ­ε­ται εργα­τι­κή εξου­σία. Ενα­ντί­ον της κινή­θη­καν αμέ­σως τόσο οι αστι­κές δυνά­μεις (με έδρα τον βορ­ρά), όσο και ο Γερ­μα­νι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός, η στρα­τιω­τι­κή υπε­ρο­χή του οποί­ου ουσια­στι­κά έγει­ρε την πλά­στιγ­γα υπέρ της αντε­πα­νά­στα­σης. Το τελευ­ταίο προ­πύρ­γιο της επα­νά­στα­σης, το Βίμποργκ, θα πέσει στις 29 Απρι­λί­ου 1919.

1920 Κατά των εργα­τι­κών νομο­σχε­δί­ων τάσ­σο­νται οι εργά­τες, που συγκε­ντρώ­νο­νται στο “Αθή­ναιον”.

1923 Το Εθνι­κο­σο­σια­λι­στι­κό Κόμ­μα της Γερ­μα­νί­ας (Ναζι­στι­κό) οργα­νώ­νει το πρώ­το του συνέ­δριο στο Μόναχο.

1926 Ο σκω­τσέ­ζος Τζον Μπέιρντ παρου­σιά­ζει στο Βασι­λι­κό Ινστι­τού­το του Λον­δί­νου την πρώ­τη μορ­φή της τηλεόρασης.

 1926 Η παγκα­λι­κή δικτα­το­ρία καθο­ρί­ζει την υπο­χρε­ω­τι­κή διδα­σκα­λία σε όλα τα σχο­λεία ειδι­κών μαθη­μά­των για «την κατα­πο­λέ­μη­σιν του κομ­μου­νι­σμού».

1943 Πέθα­νε ο λυρι­κός ποι­η­τής, Μιλ­τιά­δης Μαλακάσης

Μιλ­τιά­δης Μαλα­κά­σης «Προ­τι­μού­σε να είναι παρά να φαίνεται»

1944 Λήγει η Πολιορ­κία του Λένιν­γκραντ ή Πολιορ­κία των 900 ημερών:Ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός ανα­κα­τα­λαμ­βά­νει το Λένιν­γκραντ από τους Ναζι­στές. Στις 872 ημέ­ρες κατο­χής, περί­που 1.100.000 κάτοι­κοί του πέθα­ναν από τους βομ­βαρ­δι­σμούς και την πείνα.

1945 Ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός απε­λευ­θε­ρώ­νει τους περί­που 7.500 αιχ­μα­λώ­τους κρα­του­μέ­νους στο ναζι­στι­κό στρα­τό­πε­δο συγκέ­ντρω­σης Άου­σβιτς στην Πολω­νία, που βρί­σκο­νται εγκα­τα­λε­λειμ­μέ­νοι εκεί.

Μ. Λου­ντέ­μης: «Άου­σβιτς»

1973 Υπο­γρά­φε­ται στο Παρί­σι συμ­φω­νία κατά­παυ­σης του πυρός στο Βιετ­νάμ. Η από­φα­ση για την κατά­παυ­ση του πυρός τίθε­ται σε εφαρ­μο­γή στις 7 το βρά­δυ. Ωστό­σο, ο πόλε­μος θα μαι­νό­ταν για 2 ακό­μα χρό­νια, ωσό­του οι δυνά­μεις των Βιετ­κόνγκ εισέλ­θουν νικη­φό­ρες στην πρω­τεύ­ου­σα του Νοτί­ου Βιετ­νάμ Σαϊ­γκόν στις 30/4/1975.

Βιετ­νάμ: 70 χρό­νια από την ανε­ξαρ­τη­σία του και 40 χρό­νια από την ήττα του αμε­ρι­κα­νι­κού ιμπεριαλισμού

1973 Με από­φα­ση της συγκλή­του ανα­στέλ­λε­ται επ’ αόρι­στον η λει­τουρ­γία του Πολυ­τε­χνεί­ου, επει­δή οι φοι­τη­τές συνέ­χι­ζαν την απερ­γία τους. Οι φοι­τη­τές του Πολυ­τε­χνεί­ου, της Νομι­κής, της Φιλο­σο­φι­κής και της Φυσι­κο­μα­θη­μα­τι­κής σχο­λής πραγ­μα­το­ποιούν δια­δή­λω­ση στους δρό­μους της Αθή­νας. Ομά­δες οικο­δό­μων προ­σχώ­ρη­σαν στη δια­δή­λω­ση. Διε­νερ­γή­θη­καν πολ­λές συλ­λή­ψεις από την Ασφάλεια.

1980 Πέθα­νε ο λογο­τέ­χνης, Στρα­τής Τσίρ­κας (πραγ­μα­τι­κό όνο­μα Γιάν­νης Χατζηαντρέας).

«Χρη­σι­μο­ποιεί το ψευ­δώ­νυ­μον “Τσίρ­κας Στρα­τής”» (Στοι­χεία από το φάκε­λο της Ασφάλειας)

1996 Κρί­ση των Ιμί­ων: Δύο δημο­σιο­γρά­φοι της εφη­με­ρί­δας “Χου­ριέτ” στη Σμύρ­νη μετα­βαί­νουν με ελι­κό­πτε­ρο στη Μεγά­λη Ίμια. Υπο­στέλ­λουν την ελλη­νι­κή σημαία και υψώ­νουν την τουρ­κι­κή. Η όλη επι­χεί­ρη­ση βιντε­ο­σκο­πεί­ται και προ­βάλ­λε­ται από το τηλε­ο­πτι­κό κανά­λι της Χουριέτ.

2009 Πέθα­νε ο τρα­γου­δο­ποιός και αγω­νι­στής της Εθνι­κής Αντί­στα­σης. Πάνος Τζα­βέλ­λας, αυτός που μας σύστη­σε το αντάρ­τι­κο τραγούδι.

Ο Πάνος Τζα­βέλ­λας γεν­νή­θη­κε το 1925 στην Κοζά­νη. Έφη­βο τον βρή­κε ο πόλε­μος του ’40 και οργα­νώ­νε­ται στην ΕΠΟΝ. Βγαί­νει στο βου­νό, εντάσ­σε­ται με τον ΕΛΑΣ και αργό­τε­ρα με τον Δημο­κρα­τι­κό Στρατό.

Στο βου­νό τραυ­μα­τί­ζε­ται και ακρω­τη­ριά­ζε­ται το δεξί του πόδι. Συλ­λαμ­βά­νε­ται και ξεκι­νά ο δρό­μος για τις φυλα­κές. Μετά από δίκες κατα­δι­κά­ζε­ται τρεις φορές σε θάνα­το. Το 1958, αρρω­σταί­νει βαριά και το 1961 με τη βοή­θεια του ΚΚΕ φεύ­γει στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση για θερα­πεία. Εκεί νοση­λεύ­ε­ται τρία χρό­νια και θερα­πεύ­ε­ται από την ασθέ­νεια που υπέ­στη στις φυλα­κές. Παράλ­λη­λα εκεί του δόθη­κε η ευκαι­ρία να σπου­δά­σει μουσική.

Επι­στρέ­φει το 1965 στην Ελλά­δα και ξεκι­νά την πρώ­τη του καλ­λι­τε­χνι­κή δου­λειά σε μπουάτ της Πλά­κας, δυστυ­χώς όμως όχι για πολύ, μια και η δικτα­το­ρία του 1967 κλεί­νει τις μπουάτ και ο Τζα­βέλ­λας βρί­σκε­ται ξανά στη φυλα­κή, κατη­γο­ρού­με­νος για αγώ­να και παρά­νο­μη δρά­ση ενά­ντια στη Χούντα.

Το 1971 απο­φυ­λα­κί­ζε­ται με το νόμο « Μη θερα­πεύ­σι­μης ασθέ­νειας». Έχο­ντας μαζέ­ψει το υλι­κό απ’ όλα τα Αντι­στα­σια­κά τρα­γού­δια, αλλά και με δικές του συν­θέ­σεις, στή­νει στην Πλά­κα Το Αντάρ­τι­κο Αημέ­ρι. Γρά­φει κάπου στο βιβλίο του, ANTAPTO-ROCK: « Τι είναι τα τρα­γού­δια της Εθνι­κής Αντί­στα­σης 1941–1944; Είναι η καλ­λι­τε­χνι­κή έκφρα­ση του Έπους της Εθνι­κής Αντί­στα­σης. Είναι η φωνή, του λαού μας σε μια κρί­σι­μη και δρα­μα­τι­κή ώρα της πατρί­δας μας. Είναι ο καθρέ­φτης της λαϊ­κής ψυχής, είναι οι πόθοι και τα όνει­ρά του, είναι η κλαγ­γή των όπλων, βρο­ντή κι αστρο­πε­λέ­κι, είναι κάλε­σμα για μάχη, είναι η ψυχή του αγώνα».

Στην πλά­κα τον βρί­σκει  η μετα­πο­λί­τευ­ση, όπου πλέ­ον ελεύ­θε­ρα τρα­γου­δά τα τρα­γού­δια της Εθνι­κής Αντί­στα­σης. Η μου­σι­κή του πορεία συνε­χί­στη­κε μέχρι και λίγα χρό­νια πριν πεθάνει.

(Από την επί­ση­μη ιστο­σε­λί­δα για τον Πάνο Τζαβέλλα)

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο