Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τάσσος (Αλεβίζος): Στους δρόμους της επαναστατικής τέχνης

Επι­μέ­λεια: Οικο­δό­μος //

Τριά­ντα χρό­νια απου­σί­ας του μεγά­λου δημιουρ­γού, του χαρά­κτη του αγώ­να, του Τάσ­σου (Αλε­βί­ζου), συμπλη­ρώ­νο­νται σήμε­ρα. Του κομ­μου­νι­στή καλ­λι­τέ­χνη που με το έργο του και τη ζωή του υπη­ρέ­τη­σε το λαό, στά­θη­κε δίπλα στις αγω­νί­ες και τις ελπί­δες του και πρω­το­στά­τη­σε στους αγώ­νες του για λευ­τε­ριά, ειρή­νη και προκοπή.

Η απελευθέρωση της Αθήνας, 1945 Έγχρωμη ξυλογραφία, 45 x 77 εκ.

Η απε­λευ­θέ­ρω­ση της Αθή­νας, 1945
Έγχρω­μη ξυλο­γρα­φία, 45 x 77 εκ.

Ο Ανα­στά­σιος Αλε­βί­ζος γεν­νή­θη­κε στην Λευ­κο­χώ­ρα Μεσ­ση­νί­ας το 1914, το 1919 η οικο­γέ­νεια του εγκα­θί­στα­ται στην Αθή­να, το 1927 παίρ­νει τα πρώ­τα μαθή­μα­τα ζωγρα­φι­κής δίπλα στον Γιώρ­γο Κωτσά­κη και το 1930 εγγρά­φε­ται στη Σχο­λή Καλών Τεχνών, όπου το 1932 γίνε­ται μαθη­τής του Γιώρ­γου Κεφαλληνού.

Εργάτες, 1932 Ξυλογραφία, 20,5 x 16 εκ.

Εργά­τες, 1932
Ξυλο­γρα­φία, 20,5 x 16 εκ.

Το 1930 γίνε­ται μέλος της ΟΚΝΕ και κατό­πιν του ΚΚΕ. Τα πρώ­τα του ζωγρα­φι­κά σχέ­δια δημο­σιεύ­θη­καν στο περιο­δι­κό «Νέοι Πρω­το­πό­ροι» το 1932, ενώ στη συνέ­χεια στο ίδιο περιο­δι­κό δημο­σιεύ­θη­καν χαρα­κτι­κά του καθώς και το κεί­με­νό του «Ξυλο­γρα­φία: Η Τέχνη των μαζών». Ηδη από τα πρώ­τα έργα του είναι ολο­φά­νε­ρη η κοι­νω­νι­κή και πολι­τι­κή διά­στα­ση της δου­λειάς του που απο­δί­δει θέμα­τα από την σκλη­ρή καθη­με­ρι­νό­τη­τα και τους αγώ­νες της εργα­τι­κής τάξης.

Ο καρπός, 1959 Έγχρωμη ξυλογραφία , 35,5 x 62 εκ.

Ο καρ­πός, 1959
Έγχρω­μη ξυλο­γρα­φία , 35,5 x 62 εκ.

Ο ελλη­νοϊ­τα­λι­κός πόλε­μος βρί­σκει το δάσκα­λο του Τάσ­σου, τον Γ. Κεφαλ­λη­νό, και τους επί­λε­κτους μαθη­τές του μπρο­στά­ρη­δες στην ενί­σχυ­ση του πρώ­του αντι­φα­σι­στι­κού αγώ­να του λαού μας, ενώ στη διάρ­κεια της Κατο­χής και της Αντί­στα­σης, ο Τάσ­σος δού­λε­ψε στην Επι­τρο­πή Δια­φώ­τι­σης της ΚΟΑ με καθο­δη­γή­τρια την Ηλέ­κτρα Απο­στό­λου. Η προ­σφο­ρά του στον παρά­νο­μο Αντι­στα­σια­κό Τύπο ήταν ανε­κτί­μη­τη, ενώ συμ­με­τεί­χε στο σημα­ντι­κό­τε­ρο έντυ­πο του οργα­νω­μέ­νου αγώ­να, το λεύ­κω­μα ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που κυκλο­φό­ρη­σε στις 25 Μάρ­τη 1943.

Η πείνα, 1943 Ξυλογραφία, 32 x 50 εκ.

Η πεί­να, 1943
Ξυλο­γρα­φία, 32 x 50 εκ.

Το 1944 πήρε μέρος στην πανελ­λή­νια έκθε­ση στην οποία συμ­με­τεί­χαν οι εικα­στι­κοί του ΕΑΜ και φυλα­κί­στη­κε για 40 μέρες στις φυλα­κές «Αβέ­ρωφ» μαζί με τους Κεφαλ­λη­νό, Κορο­γιαν­νά­κη και Κανά. Συμ­με­τεί­χε επί­σης το 1945 στα λευ­κώ­μα­τα «Για τη χιλιά­κρι­βη τη λευ­τε­ριά» και «Θυσια­στή­ριο της λευτεριάς».

"Η πομπή του λαού της Αθήνας που κηδεύει τους δολοφονημένους Εαμίτες στις 4 του Δεκέμβρη του 1944", 1945 Έγχρωμη ξυλογραφία, 47 x 67 εκ.

“Η πομπή του λαού της Αθή­νας που κηδεύ­ει τους δολο­φο­νη­μέ­νους Εαμί­τες στις 4 του Δεκέμ­βρη του 1944”, 1945.  Έγχρω­μη ξυλο­γρα­φία, 47 x 67 εκ.

Το 1945 επί­σης, ιδρύ­ε­ται από το ΚΚΕ η εκδο­τι­κή εται­ρεία «Τα Νέα Βιβλία» και ο Τάσ­σος ανα­λαμ­βά­νει καλ­λι­τε­χνι­κός υπεύθυνος.

Ακροατήριο με άντρες ΙΙΙ, 1970 Ξυλογραφία εκ.

Ακρο­α­τή­ριο με άντρες ΙΙΙ, 1970
Ξυλο­γρα­φία εκ.

Το 1948 ο Τάσ­σος προ­σε­λή­φθη ως καλ­λι­τε­χνι­κός σύμ­βου­λος στο τυπο­γρα­φείο «Ασπιώ­τη-ΕΛΚΑ», ενώ μετά από δια­γω­νι­σμό ξεκί­νη­σε τη συνερ­γα­σία του με τον ΟΕΔΒ εικο­νο­γρα­φώ­ντας σχο­λι­κά βιβλία, σχε­διά­ζο­ντάς τα εξαρχής.

Κύπρος 1974, 1974 Ξυλογραφία εκ.

Κύπρος 1974, 1974
Ξυλο­γρα­φία εκ.

Κατά τη δεκα­ε­τία του 1960 η θεμα­το­γρα­φία του άρχι­σε να επι­κε­ντρώ­νε­ται στην από­δο­ση της ανθρώ­πι­νης μορ­φής με στα­δια­κή εγκα­τά­λει­ψη του χρώ­μα­τος και στρο­φή στο ασπρό­μαυ­ρο. Ιδιαί­τε­ρη και ξεχω­ρι­στή στιγ­μή στην καλ­λι­τε­χνι­κή δημιουρ­γία του Τάσ­σου απο­τε­λεί η εικο­νο­γρά­φη­ση των εξω­φύλ­λων των δίσκων της Σωτη­ρί­ας Μπέλλου.

Βαριά κούραση, 1963 Ξυλογραφία , 68 x 99 εκ.

Βαριά κού­ρα­ση, 1963
Ξυλο­γρα­φία , 68 x 99 εκ.

Κατά την περί­ο­δο της δικτα­το­ρί­ας των συνταγ­μα­ταρ­χών, έζη­σε αυτο­ε­ξό­ρι­στος εκτός Ελλά­δας και φιλο­τέ­χνη­σε έργα κοι­νω­νι­κής δια­μαρ­τυ­ρί­ας κατα­γρά­φο­ντας γεγο­νό­τα που τον συγκλό­νι­σαν. Tο 1978 με αφορ­μή την σύγκλη­ση του 10ου Συνε­δρί­ου του ΚΚΕ ‑του πρώ­του νόμι­μου μετά το 1945- ο Τάσ­σος κυκλο­φό­ρη­σε το λεύ­κω­μα «Δέκα επι­λο­γές από την ποί­η­ση του Γ. Ρίτσου» και τη «Χαρα­κτι­κή» του.

Τραπέζι με αντικείμενα, 1947 Έγχρωμη ξυλογραφία, 28 x 58 εκ.

Τρα­πέ­ζι με αντι­κεί­με­να, 1947
Έγχρω­μη ξυλο­γρα­φία, 28 x 58 εκ.

Ο Τάσ­σος που του αρκού­σε «η μυρου­διά του τυπο­γρα­φι­κού μελα­νιού» για να συνε­χί­σει να ιστο­ρεί τους αγώ­νες του λαού, «έφυ­γε» στις 13 Οκτώ­βρη 1985.

Σύνθεση με δύο φιγούρες, 1963 Ξυλογραφία, 67 x 70 εκ.

Σύν­θε­ση με δύο φιγού­ρες, 1963
Ξυλο­γρα­φία, 67 x 70 εκ.

 

Τα βιο­γρα­φι­κά στοι­χεία από τον Ριζο­σπά­στη. Όλα τα εικο­νι­ζό­με­να έργα βρί­σκο­νται στην Εθνι­κή Πινα­κο­θή­κη, δωρεά του Α. Τάσ­σου και της Λου­κί­ας Μαγγιώρου

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο