Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συζήτηση με τον ποιητή Αλέκο Πούλο για την ποίηση και το έργο του

Συνέ­ντευ­ξη του ποι­η­τή Αλέ­κου Πού­λου στην Τασ­σώ Γαΐ­λα //

Η κυκλο­φο­ρία του βιβλί­ου «Είπαν… για τον Φίλιπ­πα Μαυ­ρο­γιώρ­γη» /έκδοση Νέα Ικαρία/2016 με επι­μέ­λεια Αλέ­κου Πού­λου , είναι και η αφορ­μή για την συζή­τη­ση μας μαζί του.

- Το «Είπαν… για τον Φίλιπ­πα Μαυ­ρο­γιώρ­γη» είναι κ. Πού­λο το νέο σας βιβλίο με κρι­τι­κές απο­τι­μή­σεις για το έργο του Φίλιπ­πα Μαυ­ρο­γιώρ­γη. Μας εξη­γεί­ται για­τί κρί­να­τε σκό­πι­μο την κυκλο­φο­ρία του;

Η έκδο­ση αυτού του βιβλί­ου ήταν επι­θυ­μία του ίδιου του Φίλιπ­πα και όχι δική μου. Απλά σε μένα ανέ­θε­σε να κάνω την επι­λο­γή των κει­μέ­νων συνα­δέλ­φων λογο­τε­χνών ή συμπα­τριω­τών του Νικα­ριω­τών που θα συμπε­ριε­λάμ­βα­νε η έκδο­ση. Πρό­λα­βε την κυκλο­φο­ρία του, πέθα­νε ξέρε­τε λίγο αργότερα…

- Σημα­ντι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα ο συμπα­τριώ­της σας Φ.Μ., εσείς πώς θα τον χαρα­κτη­ρί­ζα­τε σαν άνθρω­πο αλλά και σαν λογοτέχνη;

Τον Φίλιπ­πα τον γνώ­ρι­σα όταν ήμουν πολύ νέος. Με βοή­θη­σε πολύ στο χώρο της λογο­τε­χνί­ας, βοη­θού­σε όλους τους νέους λογο­τέ­χνες. Προ­σω­πι­κά νοιώ­θω πολύ δεμέ­νος μαζί του, τον θεω­ρώ πνευ­μα­τι­κό μου πατέ­ρα. Η ιστο­ρία της λογο­τε­χνι­κής, κοι­νω­νι­κής και αγω­νι­στι­κής του δρά­σης υπήρ­ξε πολύ σημα­ντι­κή. Ο Φ.Μ., αγω­νι­στής της Εθνι­κής Αντί­στα­σης, ουμα­νι­στής και μαχη­τής στο χώρο της λογο­τε­χνί­ας όπου και προ­σέ­φε­ρε πολ­λά από τις θέσεις που κατεί­χε στην Ε.Ε.Λ. στους Ικα­ριω­τι­κούς Συλ­λό­γους ή μέσω της εφη­με­ρί­δας του.

Νεα­ρός ναυ­τι­κός ο Αλέ­κος Πού­λος από το πρώ­το του κιό­λας ‑το 1980- ταξί­δι και μετά τη βάρ­δια του κατα­γρά­φει τις εμπει­ρί­ες του σε στί­χους, ποι­ή­μα­τα-βιώ­μα­τα που δημο­σιεύ­ο­νται στην εφη­με­ρί­δα των ναυ­τερ­γα­τών Ναυ­τερ­γα­τι­κή. Οι συλ­λο­γές του Εξ Ωκε­α­νών  και Ατέ­λειω­τες Πορεί­ες περιέ­χουν πολ­λά από αυτά τα ταξι­κά ποι­ή­μα­τα αλλά και ποί­η­ση ερω­τι­κή ‚κ. ά, γενι­κά δύο θαλασ­σι­νές συλ­λο­γές με καρά­βια, άγκυ­ρες, λιμά­νια και μηχα­νές, γραμ­μέ­νες με χρή­ση δια­φό­ρων τεχνοτροπιών.

- Κ. Πού­λο στις 2 αυτές συλ­λο­γές σας παρα­τη­ρού­με το πάντρε­μα λογο­τε­χνί­ας με ιδε­ο­λο­γία –στα ταξι­κά  σας ποιήματα‑, πράγ­μα­τα ιδιο­μορ­φία να συνα­ντάς στί­χους έκφρα­σης αιτη­μά­των ναυ­τερ­γα­τών, απερ­γιών, προ­βο­λής δικαιω­μά­των, στη­λί­τευ­σης της εκμε­τάλ­λευ­σης των ναυ­τι­κών.. Γρά­φε­τε ταξι­κά ποι­ή­μα­τα για­τί νοιώ­θε­τε ταγ­μέ­νος σε έναν σκοπό;

Δεν κάνω σοσια­λι­στι­κό ρεα­λι­σμό με την ποί­η­σή μου απλά επι­διώ­κω μέσω της λογο­τε­χνί­ας να δώσω τα πιστεύω μου ‚αυτός είναι ο σκο­πός μου. Δηλα­δή, μέσα από τη λογο­τε­χνι­κή δρά­ση μου επι­διώ­κω να αλλά­ξει η κατά­στα­ση στα καρά­βια, στο συντα­ξιο­δο­τι­κό των ναυ­τι­κών… μπο­ρού­με να αλλά­ξο­με την κατά­στα­ση, στο χέρι μας είναι…

- Θαλασ­σι­νά Σημά­δια, συλ­λο­γή διη­γη­μά­των σας με 13 διη­γή­μα­τα από τα οποία θα λέγα­με αρκε­τά είναι ταξι­κά, συν­δι­κα­λι­σμός, καταγ­γέλ­λε­τε όλα τα στρα­βά μέσα από διη­γή­μα­τα. Αυτή σας η παρέμ­βα­ση δεν υπάρ­χει κίν­δυ­νος να σας στοιχίσει;

Ισχύ­ει ότι και στην ποί­η­σή μου. Το επι­διώ­κω κ. Γαΐ­λα το να προ­ω­θώ μέσω της λογο­τε­χνί­ας τα κοι­νω­νι­κά προ­βλή­μα­τα, την πάλη ενά­ντια στο άδι­κο και την εκμε­τάλ­λευ­ση του ανθρώ­που από άνθρωπο.

Και­ρός να ορίσεις/τα και­νούρ­για σου πέλαγα/τα νέα σου πλοία./Ως αλύ­γι­στος του κύματος./Έτσι να πορευτείς./Μην τρο­μά­ξεις .Αυτούς τους στί­χους σας σε ποόν τους απευθύνεται;

Είναι από ένα ποί­η­μά μου γραμ­μέ­νο για συνά­δελ­φο όταν συντα­ξιο­δο­τή­θη­κε, ποί­η­μα-συμ­βου­λή να συνε­χί­σει τον συν­δι­κα­λι­σμό, τον αγώ­να και σαν συνταξιούχος.

- Οι συγ­γρα­φείς που αγα­πά­τε σας έχουν επη­ρε­ά­σει στη γρα­φή σας;

Τάσος Λει­βα­δί­της είναι το μεγά­λο μου πάθος. Τόσο μεγά­λο που φοβού­με­νος μήπως επη­ρε­α­στώ ήθε­λα να στα­μα­τή­σω να τον διαβάζω… 

- Είστε ένας σύγ­χρο­νος ποι­η­τής. Θεω­ρεί­ται την Ελλη­νι­κή σύγ­χρο­νη ποί­η­ση ζώσα;

Ασφα­λώς. Και είναι ευτύ­χη­μα που έχο­με στην Ε.Ε.Λ., νέους λογο­τέ­χνες που γρά­φουν σύγ­χρο­νη ποί­η­ση που αγγί­ζει τον ανα­γνώ­στη. Η ποί­η­ση κ. Γαΐ­λα γνω­ρί­ζει άνθη­ση και  προ­σω­πι­κά με συγκι­νούν νέοι ποι­η­τές όπως η Ηλέ­κτρα Στρα­τω­νί­ου, ο Αντώ­νης Κομί­νης, η Ελέ­νη Καλα­γκιά, ο Κώστας Ευαγ­γε­λά­τος, ο Γιώρ­γος Αλι­γι­ζά­κης κ. ά.

- Από το 2008 ασχο­λεί­στε και με το θέα­τρο που το χαρα­κτη­ρί­ζε­ται σαν το μεγά­λο σας πάθος. Ναυ­τερ­γά­της-λογο­τέ­χνης-συν­δι­κα­λι­στής-ηθο­ποιός. Τι σημαί­νει κ. Πού­λο, δημιουργία;

Τώρα συντα­ξιού­χος ναυ­τερ­γά­της που στο ξεκί­νη­μά μου είχα οργα­νω­θεί αμέ­σως στο σωμα­τείο ΣΤΕΦΕΝΣΟΝ και ναι δημιουρ­γία είναι η συμ­με­το­χή στην κοι­νω­νι­κή ζωή. Με το να συμ­με­τέ­χεις σε δια­δη­λώ­σεις, απερ­γί­ες είσαι μέσα στην κοι­νω­νία. Η δημιουρ­γία ‘γεμί­ζει’ την ζωή.

- Υπάρ­χει κάτι από την ναυ­τι­κή σας καριέ­ρα που θέλε­τε να ξεχάσετε;

Δεν ξεχνώ τίπο­τα. Όλη μου η ζωή καρά­βια, Πει­ραιάς, Π.Ε.Μ.Ε.Ν.,  όλα όσα έζη­σα σ’ αυτό το χώρο έμει­ναν μέσα μου…

- Τι σας προ­σβάλ­λει και τι σας θυμώνει;

Το ότι με θεω­ρούν σκλά­βο, υπο­τα­κτι­κό και το ότι δεν λέει να πάει μπρο­στά ο κόσμος. Ο φτω­χός λαός που υπο­φέ­ρει αλλά δεν κινεί­ται-ενώ καθο­δη­γεί­ται- να ανα­τρέ­ψει την κατά­στα­ση και να πλη­σιά­σει το συμ­φέ­ρον του για­τί τον αποτρέπουν.

- Τι διεκδικείτε;

Τη ζωή μου. Τη ζωή που μου ανή­κει, τη ζωή που πρέ­πει να ζήσω εγώ τα παι­διά, τα εγγό­νια μου…

- Στις 26 Νοεμ­βρί­ου απε­βί­ω­σε ο Φιντέλ Κάστρο. Ένα από­φθεγ­μα του: Η επα­νά­στα­ση δεν είναι ένα στρώ­μα από ροδο­πέ­τα­λα. Είναι μια μάχη ανά­με­σα στο μέλ­λον και το παρελ­θόν. Το σχό­λιό σας;

Σωστό. Πεί­τε πως ο λαός εξε­γεί­ρε­τε σε λαϊ­κή κατεύ­θυν­ση, να πάρει την εξου­σία. Πεί­τε την πήρε, αλλά χρειά­ζε­ται και συνέ­χι­ση του αγώ­να για­τί οι άλλοι δεν θα παρα­δώ­σουν εύκο­λα την εξου­σία. Τότε είναι που θα χρεια­στεί περισ­σό­τε­ρος αγώνας.

- Μιλή­στε μας για το βιβλίο σας που σύντο­μα θα προ­στε­θεί στη εργο­γρα­φία σας.

Πρό­κει­ται για συλ­λο­γή ποι­η­μά­των με τον τίτλο «Συνο­ρεύ­ο­ντας με τη στε­ριά» και θα κυκλο­φο­ρή­σει σύντο­μα από τις εκδό­σεις ΕΝΤΟΣ. Εδώ να σας πω ότι μου έγι­νε πρό­τα­ση με αφορ­μή τον εορ­τα­σμό των 100 χρό­νων του Κόμ­μα­τος να εκδο­θεί συλ­λο­γή μου 48 ποι­η­μά­των που τα έγρα­ψα από νεα­ρός ναυ­τι­κός μέχρι σήμε­ρα και έχουν ήδη δημο­σιευ­θεί στην Ναυτεργατική.

- Η ευχή σας για τον νέο χρόνο;

Ξέρε­τε είμαι αισιό­δο­ξος χαρα­κτή­ρας. Πιστεύω ότι κάτι θα αλλά­ξει, δεν μπο­ρεί να συνε­χι­στεί άλλο αυτή η κατά­στα­ση, θα παλέ­ψω για τα δικαιώ­μα­τα μου. Να είναι όλοι αισιό­δο­ξοι και καλούς και δυνα­τούς αγώνες…

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο