ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ: Χαρταετο-βδομάδα

Σχο­λιά­ζει ο Γιώρ­γος Παπα­σω­τη­ρό­που­λος //

Πέρα­σε και η ένα­τη του δεκα­ε­φτά εβδο­μά­δα. Με την πιο καθα­ρή Δευ­τέ­ρα του χρό­νου άρχι­ζε και ο καθα­ρός ουρα­νός από πάνω μας, γέμι­σε με κάτι ανά­με­σα σε όμορ­φα χρώ­μα­τα και σημαί­ες ομάδων.

Το προη­γού­με­νο βρά­δυ, αδιά­κρι­τα αυτιά έπια­σαν δια­λό­γους σε δια­δρό­μους της βου­λής με θέμα την ερχό­με­νη ημέ­ρα. Μάθα­με πως οι κυβερ­νώ­ντες ζήτη­σαν άδεια από τους θεσμούς για να πετά­ξουν χαρ­τα­ε­τό την επο­μέ­νη και πήραν θετι­κή απά­ντη­ση υπό τον όρο ότι θα εφαρ­μό­σουν (κάτι σαν) ισο­δύ­να­μο μέτρο. Τους είπαν πως μόνο εάν γίνει αύξη­ση της φορο­λο­γί­ας σε χαμη­λοει­σο­δη­μα­τί­ες, θα τους άφη­ναν να πετά­ξουν χαρ­τα­ε­τό (με τη σημαία της ΕΕ ζωγρα­φι­σμέ­νη επά­νω) και μαντέψ­τε τι επέλεξαν.

Ο αρχη­γός των μπλε δήλω­σε ότι πολύ θα ήθε­λε να πετά­ξει χαρ­τα­ε­τό, αλλά ούτε ξέρει πως, ούτε θεω­ρεί τον εαυ­τό του ικα­νό να μάθει και φοβά­ται και λίγο. Τόνι­σε όμως πως του είναι πολύ εύκο­λο να πεί­σει τον ελλη­νι­κό λαό ότι μπο­ρεί να το κάνει (ακό­μα και αν δεν έχει ιδέα για το πως) και γέλα­σε με την παρέα του, για­τί η παρέα του ξέρει…

Από τις όχθες του ποτα­μιού από την άλλη, ακού­στη­καν ιδέ­ες όπως η δημιουρ­γία ενός ντο­κι­μα­ντέρ με τίτλο “ας φτιά­ξου­με έναν χαρ­τα­ε­τό” ή το ξεκί­νη­μα μιας start-up που να φτιά­χνει προς πώλη­ση χαρ­τα­ε­τούς και να κάνει τη δια­νο­μή τους πετώ­ντας τους.

Τέλος, οι πρά­σι­νοι, γνω­ρί­ζο­ντας από έργα, έχουν ήδη ζητή­σει κον­δύ­λια για να φτιά­ξουν μόνοι τους, τους χαρ­τα­ε­τούς τους, ενώ το ‑σχε­δόν- κομου­νι­στι­κό κόμ­μα υπο­στή­ρι­ξε πως οι συν­θή­κες δεν είναι ακό­μα ώρι­μες για να υλο­ποι­η­θεί μια τέτοια δράση.

Όσο χωνεύ­α­με τα καλα­μα­ρά­κια που έκα­ναν βου­τιές σε ταρα­μο­σα­λά­τες και τα χτα­πό­δια που συνό­δευαν φασό­λια, γνω­στή εται­ρεία κατα­σκευ­ής πλη­κτρο­λο­γί­ων ανέ­φε­ρε ότι οι παραγ­γε­λί­ες που δεχό­ταν από Ελλά­δα αυξή­θη­καν δρα­μα­τι­κά τις τελευ­ταί­ες μέρες. Βλέ­πε­τε υπήρ­ξε θανα­τη­φό­ρο τρο­χαίο κάπου στην Αθη­νών-Λαμί­ας και αρά­ξα­με όλοι στους κανα­πέ­δες μας και γρά­φα­με τη γνώ­μη μας. Η κυρία Νίτσα, η κομ­μώ­τρια, έγρα­φε ότι αφού δεν υπήρ­χαν εικό­νες Αγί­ων στο αυτο­κί­νη­το το δυστύ­χη­μα ήταν ανα­με­νό­με­νο ενώ ο θεί­ος-Μπά­μπης δήλω­σε ότι αυτά συμ­βαί­νουν άμα δεν έχεις μάθει να κρα­τιέ­σαι. Ταυ­τό­χρο­να, μέχρι και η κυρία-Κού­λα, που έχει το μπα­κά­λι­κο της γει­το­νιάς, τόνι­σε την ταξι­κό­τη­τα του ζητή­μα­τος, ενώ ο κύριος Σάκης, που αγο­ρά­ζει σαλιά­ρες, μπι­μπε­ρό, κού­κλες και κου­δου­νί­στρες για το νεο­γέν­νη­το από Jumbo, έρι­ξε τις ευθύ­νες στο στα­μα­τη­μέ­νο αυτο­κί­νη­το, καθώς η πόρ­σε ανή­κε σε οικο­γέ­νεια που δεν τον έχει απο­γοη­τεύ­σει ποτέ.

Και για να μην μεί­νει αμέ­το­χο στην παρα­πά­νω κου­βέ­ντα το υπουρ­γείο μετα­φο­ρών, σκέ­φτε­ται την επι­βο­λή προ­στί­μων ανά­λο­γα με το εισό­δη­μα αλλά και άλλες εναλ­λα­κτι­κές ποι­νές για παρα­βά­σεις του κώδι­κα οδι­κής κυκλο­φο­ρί­ας. Θα μπο­ρού­σα­με ας πού­με να γρά­φου­με 100 φορές “θα φοράω πάντα ζώνη” ή εάν παρα­βιά­σου­με όριο ταχύ­τη­τας, να τιμω­ρού­μα­στε για εύλο­γο χρο­νι­κό διά­στη­μα, οδη­γώ­ντας απο­κλει­στι­κά πίσω από ηλι­κιω­μέ­νο πάνω σε παπά­κι που κινεί­ται με 10χλμ/ώρα. Τέλος, εάν έχου­με διπλο­παρ­κά­ρει, η αστυ­νο­μία μπο­ρεί να σηκώ­νει το αυτο­κί­νη­το και να το αφή­νει σε δια­φο­ρε­τι­κό ‑νόμι­μο- μέρος, χωρίς να αφή­νει κανέ­να στοι­χείο για το νέο σημείο παρκαρίσματος.

Κλεί­νο­ντας, και εάν πράγ­μα­τι εφαρ­μο­στεί η ανα­λο­γι­κο­ποί­η­ση προ­στί­μων με βάση το εισό­δη­μα, θα μπο­ρού­σε να υπάρ­ξει και έκπτω­ση σε φοι­τη­τές εάν επι­δεί­ξουν το φοι­τη­τι­κό του πάσο ενώ ίσως ακο­λου­θή­σουν ανά­λο­γα μέτρα για τις τιμές των διο­δί­ων, των τελών κυκλο­φο­ρί­ας ή της χρέ­ω­σης για αγα­θά όπως το ρεύ­μα και το νερό.

//οποιαδήποτε ομοιό­τη­τα με πρό­σω­πα και κατα­στά­σεις είναι ‑μάλ­λον- συμπτωματική//