Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τι δεν καταλαβαίνεις;

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Με αφορ­μή τη στά­ση του ΚΚΕ στο επι­κεί­με­νο δημο­ψή­φι­σμα έχει ξεκι­νή­σει η συνή­θης παρα­φι­λο­λο­γία για ένα νέο ιστο­ρι­κό λάθος του ΚΚΕ, το νέο «βρώ­μι­κο 2015» και λοι­πά ανι­στό­ρη­τα ευφυο­λο­γή­μα­τα – σοφί­σμα­τα του τύπου «το Όχι το 1940 αντι­κει­με­νι­κά εξυ­πη­ρε­τού­σε τον αγγλι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό κι όμως το ΚΚΕ το είπε», τη στά­ση των κομ­μου­νι­στών στο δημο­ψή­φι­σμα του 1974 κ.ά. Αντί­στοι­χα του κλα­σι­κού σοφί­σμα­τος «Ο αστυ­νό­μος είναι όργα­νο. / Το μπου­ζού­κι είναι όργα­νο. / Αρα ο αστυ­νό­μος είναι μπουζούκι».

Αντι­κει­με­νι­κά όλη αυτή η επί­θε­ση στο ΚΚΕ δημιουρ­γεί ευνοϊ­κό έδα­φος για να καρ­πί­σουν τα εκβια­στι­κά διλήμ­μα­τα με σκο­πό την υφαρ­πα­γή της λαϊ­κής συγκα­τά­θε­σης στον ευνου­χι­σμό του.

Να τον ωθή­σουν να δια­λέ­ξει ανά­με­σα σε δύο κακά, σε δύο εξί­σου βάρ­βα­ρες επι­λο­γές. Το ΟΧΙ στην πρό­τα­ση των θεσμών, με όποιο σκε­πτι­κό κι αν πέσει στην κάλ­πη, με όση …επα­να­στα­τι­κή διά­θε­ση, αντι­κει­με­νι­κά θα μετα­φρα­στεί ως συγκα­τά­θε­ση στην πρό­τα­ση της κυβέρ­νη­σης που αντι­προ­σω­πεύ­ει την ίδια ολέ­θρια για το λαό προοπτική.

Ιστο­ρι­κό χρέ­ος του ΚΚΕ, με κάθε τρό­πο να απο­κα­λύ­πτει αυτούς που προ­σπα­θούν να παγι­δέ­ψουν το λαό και με αίσθη­μα ευθύ­νης σε αυτό που σήμε­ρα βιώ­νει ο λαός αλλά και αυτό που του πρέ­πει για αύριο, προ­τεί­νει άρνη­ση κάθε μνη­μο­νί­ου. Να απα­ντή­σει στη φενά­κη του κάλ­πι­κου ερω­τή­μα­τος. Να απα­ντή­σει ΟΧΙ και στις δύο προτάσεις.

Δια­κη­ρυγ­μέ­νος σκο­πός του να χρη­σι­μο­ποι­η­θεί το δημο­ψή­φι­σμα για να δυνα­μώ­σει η αμφι­σβή­τη­ση στην ΕΕ.

Δυστυ­χώς, οι «αρι­στε­ροί», αντί να συζη­τούν σήμε­ρα για­τί η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ δε δέχτη­κε την πρό­τα­ση του ΚΚΕ για τα ερω­τή­μα­τα του δημο­ψη­φί­σμα­τος, ποτί­ζουν το δέντρο του αντιΚ­ΚΕ­δι­σμού προ­σφέ­ρο­ντας πολύ­τι­μες υπη­ρε­σί­ες στο σύστημα.

Πώς το ΟΧΙ στο δημο­ψή­φι­σμα, που μας καλεί η κυβέρ­νη­ση θα σημά­νει κάτι καλό για το λαό; Μπο­ρεί η πραγ­μα­τι­κά φιλο­λαϊ­κή προ­ο­πτι­κή να εξυ­πη­ρε­τη­θεί από το ΟΧΙ; Ποιο είναι το ζητού­με­νο σήμερα;

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΘΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ, ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο