ΤΟΜΑΣ ΜΠΕΡΝΧΑΡΝΤ: Ο Αδαής και ο Παράφρων

ΤΟΜΑΣ ΜΠΕΡΝΧΑΡΝΤ
Ο Αδα­ής και ο Παράφρων

Μετά­φρα­ση: Γιώρ­γος Δεπάστας
Επί­με­τρο: Γιάν­νος Περλέγκας

144 σελ., τιμή: €8,48

ISBN: 978–618-5191–18‑4
Κάπα Εκδο­τι­κή

Πρό­κει­ται ένα απ’ τα πιο σημα­ντι­κά θεα­τρι­κά έργα του σπου­δαί­ου Αυστρια­κού συγ­γρα­φέα Τόμας Μπέρνχαρντ.

Η υπό­θε­ση του έργου παρα­κο­λου­θεί μια ντί­βα της όπε­ρας η οποία πρό­κει­ται να τρα­γου­δή­σει στον «Μαγι­κό Αυλό» του Μότσαρτ για πολ­λο­στή φορά. Καθώς όμως είναι εξα­ντλη­μέ­νη από την πει­θαρ­χία και από την έκθε­σή της στην κρί­ση του κοι­νού, απο­φα­σί­ζει να ματαιώ­σει τις εμφα­νί­σεις της και να απο­συρ­θεί στην εξο­χή με τον τυφλό πατέ­ρα της. Εκεί­νος έχει ενα­πο­θέ­σει τη ζωή του στην καριέ­ρα της κόρης του. Ανά­με­σά τους βρί­σκε­ται ένας ιατρο­δι­κα­στής, που είναι παθια­σμέ­νος με την ανθρώ­πι­νη ανα­το­μία αλλά αδιά­φο­ρος για την ανθρώ­πι­νη ύπαρξη…

Στο επί­με­τρό του, ο σκη­νο­θέ­της Γιάν­νος Περ­λέ­γκας γρά­φει: «Στο σαγη­νευ­τι­κό αυτό αρι­στούρ­γη­μα, με τον αινιγ­μα­τι­κά πολυ­σή­μα­ντο τίτλο Ο Αδα­ής και ο Παρά­φρων, η ιατρο­δι­κα­στι­κή ανα­λαμ­βά­νει να κατα­τε­μα­χί­σει και να απο­συν­θέ­σει την πλέ­ον υπέ­ρο­χη και φωτει­νή απ’ όλες τις όπε­ρες του Μότσαρτ, τον Μαγι­κό Αυλό. Παράλ­λη­λα, ανα­τέ­μνει με την ακρί­βεια νυστε­ριού τη σχέ­ση γονιού-παι­διού, όπως και τη σχέ­ση καλ­λι­τέ­χνη-σκη­νής-κοι­νού, απο­δί­δο­ντας εκα­τέ­ρω­θεν τις ευθύνες…».

Ο μετα­φρα­στής Γιώρ­γος Δεπά­στας σημειώ­νει για τον Μπέρν­χαρντ: «Ο Μπέρν­χαρντ μπο­ρεί να θεω­ρη­θεί η φυσι­κή εξε­λι­κτι­κή συνέ­χι­ση μιας αυστρια­κής συγ­γρα­φι­κής παρά­δο­σης που ανι­χνεύ­ε­ται στον Άρθουρ Σνί­τσλερ, στον Γιό­ζεφ Ροτ, στον Έντεν φον Χόρ­βατ, στον Ρόμπερτ Μού­ζιλ, στον Βέρ­νερ Σβαμπ και στη βρα­βευ­μέ­νη με Νόμπελ Ελφρί­ντε Γέλι­νεκ: κορυ­φαί­ων χαρι­σμα­τι­κών συγ­γρα­φέ­ων που επί­σης αντι­με­τώ­πι­σαν την εχθρό­τη­τα και την απόρ­ρι­ψη των συγ­χρό­νων τους…».

Το έργο ανέ­βη­κε στην Πει­ρα­μα­τι­κή Σκη­νή του Εθνι­κού Θεά­τρου τον Φεβρουά­ριο του 2016 και συνε­χί­ζε­ται στο θέα­τρο του Ιδρύ­μα­τος «Μιχά­λης Κακο­γιάν­νης», σε μετά­φρα­ση Γιώρ­γου Δεπά­στα και σκη­νο­θε­σία Γιάν­νου Περλέγκα.