Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Το ήθος στο ποδόσφαιρο και οι ευθύνες των σωματείων»  (Μια επίκαιρη φωνή από το παρελθόν!)

Επι­μέ­λεια Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας // 

«Δεν θέλου­με στά­δια με εξή­ντα χιλιά­δες θεα­τές και δέκα αθλη­τές, αλλά με δέκα θεα­τές και εξή­ντα χιλιά­δες αθλη­τές..» (ΣΤΑΛΙΝ)

Η συζή­τη­ση για την κατά­στα­ση στο ποδό­σφαι­ρο και οι υπο­σχέ­σεις για «εξυ­γί­αν­ση» συνε­χί­ζο­νται και από τη σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση. Δια­χρο­νι­κή ήταν η ενα­σχό­λη­ση του ΚΚΕ και του δημο­σιο­γρα­φι­κού του οργά­νου, του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, με τα  ζητή­μα­τα του αθλη­τι­σμού ακό­μη και στις πιο δύσκο­λες περιό­δους της πολι­τι­κής μας ζωής.

Ακό­μη και όταν ο εμφύ­λιος πόλε­μος είχε ξεκι­νή­σει. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα το άρθρο με  τίτλο «Το ήθος στο ποδό­σφαι­ρο και ο ευθύ­νες των σωμα­τεί­ων» (του Τ. Μιχαη­λί­δη) που δημο­σιεύ­τη­κε την Τρί­τη 15/12/1946 .Να σημειώ­σου­με ότι την ημέ­ρα αυτή υπήρ­χε ολό­κλη­ρη σελί­δα στην εφη­με­ρί­δα με τον χαρα­κτη­ρι­στι­κό τίτλο «Αθλη­τι­κός  Ριζο­σπά­στης» και δίπλα τα προ­α­να­φε­ρό­με­να λόγια  του ΣΤΑΛΙΝ για την ανά­γκη μαζι­κού λαϊ­κού αθλητισμού.

Η ανα­δη­μο­σί­ευ­ση του συγκε­κρι­μέ­νου άρθρου, δίνει πλευ­ρές της κατά­στα­σης στο ποδό­σφαι­ρο της επο­χής εκεί­νης (που δεν υπήρ­χε ακό­μη ο σημε­ρι­νός επαγ­γελ­μα­τι­σμός) αλλά και χρή­σι­μες εκτι­μή­σεις- προ­τρο­πές για το κλί­μα που πρέ­πει να επι­κρα­τεί μέσα στα σωμα­τεία, το ρόλο των προ­πο­νη­τών αλλά και των διοι­κη­τι­κών παρα­γό­ντων. Μπο­ρεί  για ορι­σμέ­νους να φαντά­ζουν «ρομα­ντι­κά» όμως στη­ρί­ζο­νται στην γενι­κό­τε­ρη αντί­λη­ψη των κομ­μου­νι­στών για τον αθλη­τι­σμό γι’αυτό και έχουν επι­και­ρό­τη­τα και για το σήμε­ρα. Ολό­κλη­ρο το άρθρο  αναφέρει:

«Έχει γίνει συνή­θεια κάθε φορά που τα ποδο­σφαι­ρι­κά μας πράγ­μα­τα δεν πάνε καλά-μήπως πήγαν ποτέ καλά;- όλες οι ευθύ­νες ρίχνο­νται στην Ποδο­σφαι­ρι­κή Ομο­σπον­δία. Παρά το γεγο­νός ότι τελευ­ταία παρα­τη­ρεί­ται καλή θέλη­ση εκ μέρους της «Ενώ­σε­ως Αθη­νών» π.χ είναι αλή­θεια ότι οι οργα­νώ­σεις αυτές βαρύ­νο­νται με πολ­λές παληές αμαρ­τί­ες, με συνέ­πιες αισθη­τές ακό­μα και σήμερα.

podosfairoΕκεί­νοι όμως που φέρ­νουν την πιο μεγά­λη ευθύ­νη για τη σημε­ρι­νή ηθι­κή κρί­ση που περ­νά­ει το ελλη­νι­κό φουτ-μπωλ είναι τα σωμα­τεία ή πιο σωστά τα συμ­βού­λια που τα διοικούν. 

Είναι δυστύ­χη­μα που οι περισ­σό­τε­ροι «σύμ­βου­λοι» των σωμα­τεί­ων μας, ποτέ τους δεν κατά­λα­βαν τον τερά­στιο παι­δα­γω­γι­κό και κοι­νω­νι­κό τους ρόλο που θα έπρε­πε να παί­ζουν μέσα στους συλ­λό­γους. Αντί­θε­τα οι άνθρω­ποι  αυτοί έκα­ναν το παν να δια­φθεί­ρουν τους ποδο­σφαι­ρι­στές. Ο κρυ­φο­ε­παγ­γελ­μα­τι­σμός από τον οποίο υπο­φέ­ρει σήμε­ρα το ποδό­σφαι­ρο είναι έργο δικό τους. Αντί να δημιουρ­γή­σουν όσο το δυνα­τόν πιο πολ­λούς ποδο­σφαι­ρι­στές, όπως έχουν καθή­κον ‚περιο­ρί­ζο­νται στο να «ψωνί­ζουν»  με δεα­λι­στι­κές προ­τά­σεις ‚παί­κτες από άλλα συνή­θως μικρό­τε­ρα σωμα­τεία. Μήπως όμως  δεν είναι ηθι­κοί αυτουρ­γοί για τα έκτρο­πά και τα επει­σό­δια που γίνο­νται συχνά στα γήπεδα;

«Ο σύλ­λο­γος πρέ­πει να νική­σει στο ματς της Κυρια­κής». Και για να το πετύ­χουν αυτό οι διοι­κή­σεις χρη­σι­μο­ποιούν όλα τα θεμι­τά και αθέ­μι­τα μέσα. Καλ­λιερ­γού­ντο μίσος των ποδο­σφαι­ρι­στών τους απέ­να­ντι  στις άλλες ομά­δες (Πόσο δια­φο­ρε­τι­κά ήτα τα πράγ­μα­τα όταν τους ποδο­σφαι­ρι­κούς  αγώ­νες οργά­νω­νε η «Ενω­σις Ελλή­νων Αθλη­τών»…) Ακό­μα δεν είναι σπά­νιες δυστυ­χώς οι περι­πτώ­σεις, οι διοι­κού­ντες  τα σωμα­τεία να συμ­βου­λεύ­ουν τους παί­κτες τους πριν από ένα μεγά­λο αγώ­να: «Βγάλ­τε τον τάδε αντί­πα­λο παί­κτη εκτός μάχης!». Πώς να μην πάρει ύστε­ρα από τέτοια ολέ­θρια κηρύγ­μα­τα τον κατή­φο­ρο που πήρε το ποδό­σφαι­ρό μας;

Χαρα­κτη­ρι­στι­κή είναι η στά­ση που τήρη­σε ο Άρης Θεσ­σα­λο­νί­κης σχε­τι­κά με τον παί­κτη του Κλε­άν­θη Βικε­λί­δη. Ο ποδο­σφαι­ρι­στής αυτός, κακο­ποί­η­σε όπως είναι γνω­στό τον διαι­τη­τή κ. Μαρίν­τση. Αντί να πάρει αυστη­ρά μέτρα ενα­ντί­ον του  ‚ο Άρης «εδέ­χθη την παραί­τη­σιν του παρεκτραπέντος».Με το διπλω­μα­τι­κώ­τα­το αυτό μέτρο  ο  Άρης άφη­νε το παρά­θυ­ρο ανοι­κτό για το Βικε­λί­δη. Πραγ­μα­τι­κά, δεκα­πέ­ντε μέρες μετά  την «τιμω­ρία» του ο Βικε­λί­δης εμφα­νί­στη­κε επί κεφα­λής της ομά­δας του στο γήπε­δο, και πήρε  από τον επί­ση­μο εκπρό­σω­πο της Ποδο­σφαι­ρι­κής Ομο­σπον­δί­ας, το κύπελ­λο για την περυ­σι­νή νίκη της ομά­δας του στο πρω­τά­θλη­μα. Φήμες τώρα κυκλο­φο­ρούν ότι ο Άρης θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σει το Βικε­λί­δη στους αγώ­νες που θα δώσει τα Χρι­στού­γεν­να στην  Κωνσταντινούπολη…

Γερό μάθη­μα αθλη­τι­κού ήθους για το συμ­βού­λιο του Άρε­ως και των άλλων σωμα­τεί­ων απο­τε­λεί το μέτρο που πήρε ένα μικρό σωμα­τείο η «Μικρα­σια­τι­κή». Ο παί­κτης του σωμα­τεί­ου αυτού Κων­στα­ντι­νί­δης κακο­ποί­η­σε κι’  αυτός διαι­τη­τή. Και ο σύλ­λο­γος τους δεν δίστα­σε  να τον δια­γρά­ψει οριστικά.

Πρά­ξεις σαν κι’ αυτή της «Μικρα­σια­τι­κής» πρέ­πει να εξαί­ρο­νται ιδιαί­τε­ρα αντια­θλη­τι­κή όμως στά­ση του Άρε­ως όχι μόνο πρέ­πει να στιγ­μα­τι­στεί αλλά και να απο­τε­λέ­σει αντι­κεί­με­νο κυρώ­σε­ων εκ μέρους της  Ποδο­σφαι­ρι­κής Ομο­σπον­δί­ας. Για να στα­μα­τή­σει ο κατή­φο­ρος που πήρε το ποδό­σφαι­ρό μας»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο