Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ

Γρά­φει ο 2310net //

 Α γανά­κτη­ση: Ως πότε τα συμ­φέ­ρο­ντα μιας χού­φτας ανθρώπων/πολυεθνικών θα σπέρ­νουν τόσο αίμα, πόνο και δυστυχία

Β οήθεια: Με κάθε τρό­πο, όσο μπο­ρού­με, όπως μπο­ρού­με άμε­σα να δώσου­με ό,τι περ­νά­ει από το χέρι μας

 Γ ιατί; Είναι ο καπι­τα­λι­σμός, ηλίθιε

Δ ιότι ο –με κάθε κόστος- έλεγ­χος της Ανα­το­λής είναι επι­θυ­μία όλων των «δημο­κρα­τι­κών» δυνάμεων 

Ε υρω­παϊ­κή Ένω­ση: Αλή­θεια περι­μέ­να­τε δια­φο­ρε­τι­κή αντι­με­τώ­πι­ση στους πρό­σφυ­γες από αυτούς που με τον ένα ή τον άλλο τρό­πο συνέ­βα­λαν στον ξερι­ζω­μό τους;

Ζ ωντα­νοί και νεκροί, οι πρό­σφυ­γες μας ξυπνούν από τον λήθαρ­γο, μας υπεν­θυ­μί­ζουν πως ο πόνος γίνε­ται ελπί­δα, απο­γο­ή­τευ­ση και ξανά πάλι ελπίδα. 

 Η δη το 2015 σύμ­φω­να με στοι­χεία του Διε­θνούς Οργα­νι­σμού Μετα­νά­στευ­σης σκο­τώ­θη­καν περισ­σό­τε­ροι από 3.700 άνθρω­ποι, ενώ ο ρυθ­μός θανά­των έχει αυξη­θεί για το 2016

Θ υμός…

Ι σως θα είχαν απο­φευ­χθεί οι θάνα­τοι αν άνοι­γαν ασφα­λείς δίο­δοι για την μετα­κί­νη­ση αυτών των ανθρώπων.

Κ ρατή­στε τους μακριά μας. Αυτό λένε με ένα στό­μα και μια φωνή ευρω­παί­οι δημο­κρά­τες παρέα με τους φασίστες

Λ ένε πως πρέ­πει να διώ­ξου­με τους μετα­νά­στες και να κρα­τή­σου­με μόνο τους πρόσφυγες

Μ ήπως θα ήταν καλύ­τε­ρο να διώ­ξου­με αυτούς που δημιουρ­γούν μετα­νά­στευ­ση και προ­σφυ­γιά και να ξεμπερ­δέ­ψου­με μια και καλή μαζί τους;

Ν ΑΤΟ: Εγγύ­η­ση δημο­κρα­τί­ας, ασφά­λειας των συνό­ρων και όλο αυτό σε αρι­στε­ρό περιτύλιγμα

Ξ έρου­με τι πρέ­πει να κάνου­με. Μας το δεί­χνουν κάθε μέρα τόσοι και τόσοι που κατα­φθά­νουν σε κάποια πλα­τεία με λίγο φαγη­τό, λίγα πλυ­μέ­να ρού­χα και καθα­ρό νερό για να βοη­θή­σουν έστω και έναν άνθρωπο

Ο μως να μην ξεχνά­με ότι ζού­με στη χώρα που οι φασί­στες δολο­φό­νοι κυκλο­φο­ρούν ελεύ­θε­ροι και όποιος αντι­στέ­κε­ται καταδιώκεται

Π οτέ ξανά η υπό­λοι­πη καθη­με­ρι­νό­τη­τα δεν έμοια­ζε τόσο αδιά­φο­ρη. Και πως θα ήταν δια­φο­ρε­τι­κό όταν βλέ­πεις γύρω σου αυτές τις εικόνες;

Ρ οές προ­σφύ­γων θα συνε­χί­σουν να μεγα­λώ­νουν τους επό­με­νους μήνες.

Σ υρία: Μια χώρα δια­λύ­ε­ται. Τίπο­τα δεν θα είναι ίδιο από εδώ και πέρα. 

Τ α παι­δι­κά χαμό­γε­λα που «σκά­νε» εκεί που δεν το περι­μέ­νεις είναι καύ­σι­μο για τα δύσκο­λα που έρχο­νται μπρο­στά μας

Υ πάρ­χει λύση; Ναι, ακό­μα και τώρα υπάρ­χει λύση: Άμε­σα να στα­μα­τή­σει το αιμα­το­κύ­λι­σμα, να δημιουρ­γη­θούν επι­τέ­λους ασφα­λείς δίο­δοι για τους πρό­σφυ­γες, να εγκα­τα­στα­θούν στις χώρες που επι­θυ­μούν και να δοθεί το βάρος στην ενσω­μά­τω­σή τους. Τα hotspots είναι απλά φυλα­κές και τίπο­τα άλλο.

Φ ασί­στες: Βάζουν φωτιές και καί­νε κατα­λύμ­μα­τα προ­σφύ­γων, κέντρα εγκα­τά­στα­σης, ακό­μα και είδη ανθρω­πι­στι­κής βοήθειας.

Χ ρειά­ζε­ται όμως να σκε­φτού­με ποιος …τους δίνει τον αναπτήρα

Ψ άξτε να βρεί­τε κου­στού­μι για το Νόμπελ

Ω δή στη χαρά, ο ύμνος της Ευρω­παϊ­κής Ένωσης…

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο