Γράφει η Νανά Καλημέρη //
Πάλι μεθυσμένος είσαι, δυόμιση ώρα της νυχτός.
Κι άν τα γονατά σου τρέμαν, εκρατιόσουνα στητός
μπρος στο κάθε τραπεζάκι.«-Γεια σου Κωσταντή βαρβάτε!»
«-Καλησπερούδια, αφεντικά, πώς τα καλοπερνάτε;»
Ενας σούδινε ποτήρι κι άλλος σούδινεν ελιά.
Ετσι πέρασες γραμμή της γειτονιάς τα καπελιά.
Κι αν σε πείραζε κανένας – αχ εκείνος ο Τριβέλας!-
έκανες πως δεν ένιωθες και πάντα εγλυκογέλας.
Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά…
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδια όλο πηχτότερα βουτά.
Τάχα η θελησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πούσαι νιότη, πούδειχνες πως θα γινόμουν άλλος
(«Πρόλογος» Σκλάβοι Πολιορκημένοι, Κώστα Βάρναλη)
Ποιος από εμάς μπορεί να πει πως ποτέ μα ποτέ του δε σκέφτηκε ποιο να είναι άραγε το νόημα της ζωής, ο σκοπός της ύπαρξής μας, η αποστολή μας;;; Νομίζω κανένας…
Το νήμα της ζωής ερμηνεύτηκε διαφορετικά από τους εκπροσώπους των διαφόρων τάξεων και των διαφορετικών «καιρών»…
Μια προμαρξιστικής ηθικής προσέγγιση τοποθετεί τον σκοπό της ύπαρξής μας, το νόημα της ζωής μας, στην ευτυχία, την απόλαυση και την ηδονή. Μια άλλη, η θρησκευτικής αντίληψης, στην αγαθοεργία. Παρατηρούμε την επίμονη ενασχόληση της θρησκείας με το ζήτημα. Επιχειρεί να δώσει μια κατεύθυνση που τραβά κυριολεκτικά μονόπλευρα προς την αγαθοεργία, την ελεημοσύνη και την υποταγή… Παράλληλα, η θρησκευτική προσέγγιση επιχειρεί να δώσει στη ζωή του ανθρώπου κάποιο εισαγόμενο απέξω, θεϊκό νόημα, που συνδέεται άμεσα και με το θάνατο αλλά και τη μετέπειτα ζωή ως ανταμοιβή για όσα αγαθά έπραξε ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Στις προμαρξιστικής ηθικής κοινωνίες, οι άρχοντες, για να καταφέρνουν να παραμένουν άρχοντες, έπρεπε να απολέσουν συναισθήματα και ηθικές. Να στραφούν προς τις ηδονές, τις απολαύσεις και τους μεταξύ τους πολέμους για την κατάκτηση όλο και περισσότερης πολιτικής και οικονομικής ισχύος. Ο λαός αποτελούσε αντικείμενο εκμετάλλευσης, παροχής ηδονής και κρατιόταν εσκεμμένα σε πολύ χαμηλό μορφωτικό και βιοτικό επίπεδο.
Καθώς όμως οι κοινωνίες εξελίσσονται, βαθιές ποιοτικές αλλαγές συντελέστηκαν. Το τεράστιο άλμα των παραγωγικών δυνάμεων, συνιστά το πέρασμα από τις οικοτεχνίες και τη χειροτεχνία, στην παραγωγή με μηχανές. Οι επιστήμες ανθούν.
Επιστρέφοντας στο θέμα μας, η επιστήμη, αποδεικνύει πως δεν υπάρχει άλλος κόσμος πέραν του φυσικού, ο οποίος υπάρχει αντικειμενικά. Αποδεικνύει πως δεν υπάρχει «άλλη ζωή» ανεξάρτητα από τη συνείδηση και μας πείθει πως η ζωή δεν έχει κανένα νόημα το οποίο εισάγεται από την απέξω, δλδ από το Θεό… Η ζωή αποκτά για τους ανθρώπους εκείνο το νόημα, το οποίο της δίνουν οι ίδιοι.
Μια ρεαλιστική ματιά, μας δείχνει πως το νόημα της ζωής μπορεί και πρέπει να αναζητηθεί μόνο στο γήινο και όχι στο μυστικιστικό επίπεδο.
Πώς συνιστάται όμως το νόημα της ζωής σύμφωνα με αυτή τη ρεαλιστική ματιά;;;
Θα λέγαμε πως η κάλυψη των διαφόρων αναγκών της ζωής αποτελεί πρωταρχικό στόχο. Οι άνθρωποι θέτουν οι ίδιοι τις δυνάμεις και τις ικανότητές τους για να επιτευχθεί η ικανοποίηση των αναγκών που θέτει η ζωή, αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι, στο πέρασμά τους.
Παρατηρώντας τις ανθρώπινες κοινωνίες και φτάνοντας στο σήμερα, βλέπουμε πως στις συνθήκες εκμεταλλευτικής κοινωνίας, όπου τα συμφέροντα ενός ανθρώπου έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου, εκεί όπου κυριαρχούσε και συνεχίζει να κυριαρχεί η αδικία, η καταπίεση και η φτώχεια, είναι αδύνατον να καλυφθούν οι ανάγκες ζωής των ανθρώπων.
Η απόφαση λοιπόν να τεθεί στη υπηρεσία του κοινωνικού και ατομικού καλού η ζωή των ανθρώπων, στην κάλυψη δηλαδή των αναγκών της ζωής, θα δώσει μια τεράστια ώθηση στις κοινωνίες αλλά και στους ανθρώπους ως μονάδες. Θα αναπτυχθούν στο έπακρο ικανότητες που σήμερα καταπιέζονται, συμπιέζονται και συνθλίβονται κάτω από το καθεστώς εκμετάλλευσης.
Ο μαρξισμός-λενινισμός αποκαλύπτει τους αντικειμενικούς νόμους της κοινωνικής εξέλιξης. Αποκαλύπτει την αέναη μάχη-πάλη των τάξεων, την επιβολή της ισχύος της κυρίαρχης τάξης των εκμεταλλευτών επάνω σε αυτή των εκμεταλλευομένων, και ανοίγει το δρόμο προς την απαλλαγή από την καταπίεση. Τεκμηριώνει με επιστημονικό τρόπο την αναγκαιότητα της επαναστατικής ανατροπής του εκμεταλλευτικού συστήματος και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού ως ανώτερο κοινωνικο-πολιτικπ-οικονομικό σύστημα.
Επικαιροποιεί το νόημα της ζωής που συμπυκνώνεται στη φράση: «Από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».