Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Το παρελθόν κρατά πολύ» παρουσιάστηκε στην Αθήνα

Το «ταξί­δι» παρου­σί­α­σης του νέου βιβλί­ου του Βεροιώ­τη δημο­σιο­γρά­φου-συγ­γρα­φέα Αλέ­κου Χατζη­κώ­στα (συνερ­γά­τη του περιο­δι­κού μας)  συνε­χί­στη­κε με μεγά­λη συμ­με­το­χή κόσμου στην Αθήνα.

Πιο συγκε­κρι­μέ­να οι εκδό­σεις «Εντύ­ποις» και το περιο­δι­κό «Ατέ­χνως» παρου­σί­α­σαν  το νέο βιβλίο του Βεροιώ­τη δημο­σιο­γρά­φου-συγ­γρα­φέα Αλέ­κου Χατζη­κώ­στα  «Το παρελ­θόν κρα­τά πολύ» την Κυρια­κή 27 Νοέμ­βρη στις 6.30 στο «Ομικρον2».

xatzikostas4

Στην εκδή­λω­ση μετα­ξύ άλλων τίμη­σαν με τη παρου­σία τους ο σκη­νο­θέ­της Παντε­λής Βούλ­γα­ρης, η συγ­γρα­φέ­ας Ιωάν­να Καρυ­στιά­νη, ο ποι­η­τής Αντώ­νης Φωστιέ­ρης και ο πρό­ε­δρος της ΔΗΜΑΡ και κονο­βου­λευ­τι­κός εκπρό­σω­πος της Δημο­κρ. Συμπα­ρά­τα­ξης κ. Θανά­σης Θεο­χα­ρό­που­λος (συμπα­τριώ­της του συγ­γρα­φέα) καθώς και παλιοί φίλοι και συνα­γω­νι­στές από τα φοι­τη­τι­κά χρό­νια του συγγραφέα.

xatzikostas3

Για το βιβλίο μίλησαν:

Ο Στέ­λιος Κανά­κης, συγ­γρα­φέ­ας, εκπαι­δευ­τι­κός (Εκδό­σεις Εντύ­ποις) και

ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης, συγ­γρα­φέ­ας, δημο­σιο­γρά­φος («Ατέ­χνως»), ο οποί­ος μίλη­σε για την ιστο­ρία και τους ήρω­ες του μυθι­στο­ρή­μα­τος (προ­σε­χώς το ΑΤΕΧΝΩΣ θα δημο­σιεύ­σει την ομιλία).

xatzikostas2

Μίλη­σε και ο ίδιος ο συγ­γρα­φέ­ας Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας ο οποί­ος εξέ­φρα­σε αρχι­κά τη θλί­ψη του στο θάνα­το του ΦΙΝΤΕΛ τονί­ζο­ντας την ανά­γκη να εκφρα­στεί πολύ­μορ­φα η αλλη­λεγ­γύη στον Κου­βα­νι­κό λαό καθώς και στην ανά­γκη συνέ­χι­σης του αγώ­να «Μέχρι την τελι­κή Νίκη»

Στην ομι­λία τόνι­σε ανά­με­σα στ’ άλλα: «Θα ήθε­λα να ξεκα­θα­ρί­σω ορι­σμέ­να ζητήματα:

1.Το βιβλίο είναι η πρώ­τη μου προ­σπά­θεια για ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη λογο­τε­χνι­κή φόρ­μα. Ξεπερ­νώ δηλα­δή το διή­γη­μα και προ­χω­ρώ προς τη νου­βέ­λα και το μυθι­στό­ρη­μα. Το άλμα μεγά­λο και πρω­τό­γνω­ρο για μένα. Δεν θέλω την επιεί­κεια σας, αλλά την κατα­νό­η­σή σας, καθώς και την δίκαιη κρι­τι­κή σας, με την υπό­σχε­ση ότι στην επό­με­νη προ­σπά­θεια θα είμαι σαφώς καλύτερος!

2. Τα όσα ανα­φέ­ρο­νται για ιστο­ρι­κά ή πολι­τι­κά γεγο­νό­τα είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. Δεμέ­να πάντα με το στοι­χείο της μυθο­πλα­σί­ας. Για παρά­δειγ­μα τα όσα ανα­φέ­ρο­νται για την τύχη των περιου­σιών των Εβραί­ων έχουν ως βάση τα όσα συνέ­βη­σαν στην γει­το­νι­κή μας Θεσ­σα­λο­νί­κη, αλλά και για­τί όχι και στη Βέροια. Οι ανα­φο­ρές για περιου­σί­ες που έγι­ναν την περί­ο­δο αυτή αλλά και το πώς μεγά­λω­σαν τα επό­με­να χρό­νια στη­ρί­ζε­ται σε πολ­λά παρα­δείγ­μα­τα. Δεν λεί­πει επί­σης ο κοι­νω­νι­κός πολι­τι­κός σχο­λια­σμός για τα χρό­νια αυτά αλλά και για τα σημε­ρι­νά της αλλα­γής κυβερ­νή­σε­ων, και φτά­νει η ιστο­ρία μας μέχρι την πρώ­τη εκλο­γή του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρ­χει σε μεγά­λο βαθ­μό το στοι­χείο του «δημο­σιο­γρα­φι­κού σινα­φιού». Πολ­λά σχό­λια δηλα­δή (σαν ένα είδος αυτο­κρι­τι­κής) για τον τρό­πο που δρουν πολ­λά ΜΜΕ, για τον ρόλο των σόσιαλ μίντια, για τις εργα­σια­κές συν­θή­κες κ.α.

3. Αξί­ζει τον κόπο να γρά­φει και να δια­βά­ζει κανείς γενι­κά και ειδι­κά λογο­τε­χνία στην περί­ο­δο της κρί­σης; Όταν ο αγώ­νας της επι­βί­ω­σης πνί­γει κάθε σκέ­ψη και δρα­στη­ριό­τη­τα; Κατά τη γνώ­μη μου στις συν­θή­κες αυτές ισχύ­ει περισ­σό­τε­ρο από κάθε άλλη φορά η ρήση ότι: Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ… Προ­φα­νώς και ένα λογο­τε­χνι­κό βιβλίο δεν μπο­ρεί από μόνο του όσο και καλό να είναι ν’ αλλά­ξει την κατά­στα­ση. Όμως μπο­ρεί πέρα από την αισθη­τι­κή από­λαυ­ση που θα προ­σφέ­ρει (φυσι­κά και δεν συμ­φω­νώ με τα βιβλία εκεί­να που απλά σε οδη­γούν σε κόσμους μακρι­νούς και ονει­ρε­μέ­νους) μπο­ρεί και να προ­βλη­μα­τί­σει, φωτί­ζο­ντας με λογο­τε­χνι­κό τρό­πο αθέ­α­τες πλευ­ρές της πραγματικότητας. ..»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο