Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τρία ντοκουμέντα για την ΕΠΟΝ

Επι­μέ­λεια Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Με αφορ­μή την επέ­τειο ίδρυ­σης της ΕΠΟΝ παρου­σιά­ζου­με τρία μονα­δι­κά ντοκουμέντα

1.Τεράστια η συμ­με­το­χή της νέας γενιάς.

Το πρώ­το ντο­κου­μέ­ντο αφο­ρά «οργα­νω­τι­κή κατά­στα­ση του Επαρ­χια­κού Συμ­βού­λιο Βέρ­ροιας» και είναι τον μήνα Σεπτέμ­βριο 1944 όταν ακό­μη δεν έχει ελευ­θε­ρω­θεί η περιο­χή.  Βρί­σκε­ται στο ψηφια­κό αρχείο των ΑΣΚΙ. Σύμ­φω­να μ’  αυτήν μέλη της ΕΠΟΝ είναι 6.764 (από τα οποία 3.640 κορί­τσια και 3.624 αγό­ρια). Επί­σης 4.802 αετό­που­λα. Ακό­μη απ’ αυτούς είναι 828 στον εφε­δρι­κό ΕΛΑΣ και 351 στον τακτι­κό ΕΛΑΣ. Και όλα αυτά σε μία περιο­χή που τότε δεν ξεπερ­νού­σε τις 80.000 κατοίκους !

epon4

  1. Γιορ­τά­ζο­ντας τα 3 χρό­νια από την ίδρυ­ση της

Τα δύο ντο­κου­μέ­ντα αφο­ρούν τον γιορ­τα­σμό για τα 3 χρό­νια της ΕΠΟΝ στην περιο­χή της Ημα­θί­ας και βρί­σκο­νται στα ΓΑΚ Ν. Ημα­θί­ας. Πρό­κει­ται για τρυκ και σχε­τι­κή προ­κή­ρυ­ξη (του Νομαρ­χια­κού Συμ­βου­λί­ου ΕΠΟΝ Βέροιας) που αναφέρει:

«ΖΗΤΩ Η 23 ΦΛΕΒΑΡΗ 1943

Τού­τη τη μέρα δεν ήταν μονά­χος η ήλιος σαν πρό­βα­λε πίσω απ’ τις βου­νο­κορ­φές. Είδα­με την κανούρ­για νειό­τη ολόρ­θα στο πλάι του. «Ε συναγωνιστές,πόσο ψηλά έχε­τε στα­θεί»! Από τότε η νειό­τη κι ο ήλιος φωτί­ζουν αντά­μα την Ελλάδα.

epon2Μέσα στα ζοφε­ρά σκο­τά­δια της σκλα­βιάς και τα κηρύγ­μα­τα του ραγια­δι­σμού- στα χρό­νια που ηδύ­να­μη της βίας ξαπλώ­θη­κε πάνω στην Ευρώ­πη- στις 23 Φλε­βά­ρη 1943 απ’την φωτιά του εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κού αγώ­να ξεπε­τιέ­ται και γιγα­ντώ­νε­ται η θρυ­λι­κή ΕΠΟΝ ολά­και­ρη η σκλά­βα νειό­τη της Πατρί­δας μας ενώ­νε­ται με την από­φα­ση να ελευ­τε­ρω­θή κι’ η ΕΠΟΝ γίνε­ται σύμ­βο­λο πίστης, μάχης και νίκης.Οι σκο­ποί της τα συν­θή­μα­τά της όπως το «πολε­μά­με και τρα­γου­δά­με» ηλε­κτρί­ζουν την Ελλη­νι­κή νειότη.

Το πόσο πλέ­ρια και πιστά υπη­ρέ­τη­σε η ΕΠΟΝ τους πόθους και τις ανά­γκες της Νεο­λαί­ας το δεί­χνουν περί­τρα­να η μαζι­κό­τη­τα της οργά­νω­σης και η αυτο­θυ­σία των μελων της. Αλη­σμό­νη­τα μα κι’ ανα­ρίθ­μη­τα είναι τα παρα­δείγ­μα­τα ηρω­ϊ­σμού και αυταπάρνησης.

Χιλιά­δες επο­νί­τες με το τρα­γού­δι και το χαμό­γε­λο στα χεί­λη δίναν ότι πολυ­τι­μό­τε­ρο είχαν στον κόσμο. Τη ζωή τους.

Ετσι η ατέ­λειω­τη φάλαγ­γα της ΕΠΟΝ με τα’ αετή­σια φτε­ρά της νεα­νι­κής ορμής σχί­ζει την κατα­χνιά της σκλα­βιάς με τα’ όπλο στο ένα χέρι και με τον πυρ­σό του πολι­τι­σμού στο άλλο. Να για­τί η 23 Φλε­βά­ρη 1943 είναι ο μεγα­λύ­τε­ρος Ιστο­ρι­κός σταθ­μός του κινή­μα­τος της Ελλη­νι­κής νεο­λαί­ας. Μ’εσ’ στη φωτιά της μάχης κερ­δί­σα­με την Εθνι­κή μας λευ­τε­ριά. Ανοί­ξα­με το δρό­μο πλα­τύ για την πρό­ο­δο και ορμή­σα­με με δίψα  στις Λέσχες στα σχο­λεία στις γιορ­τές, για να σκορ­πί­σου­με τη χαρά και τον πολιτισμό.

Και σύν­θη­μα και­νούρ­γιο αντή­χη­σε απ’  άκρη σ’ άκρη «χτί­ζου­με και τραγουδάμε».

Το τιμη­μέ­νο μας καριο­φύλ­λι το αντι­κα­τέ­στη­σε το φτιά­ρι και το μιστρί και το βιβλίο για να χτί­σου­με πάνω στα συντρί­μια π’ άφη­σε ο Φασι­σμός, τη νέα, φωτει­νή, γελού­με­νη Ελλάδα.

Εχτροί όμως της νειό­της και του πολι­τι­σμού στα­μά­τη­σαν προ­σω­ρι­νά το υπέ­ρο­χο αυτό έργο. Η ζωντα­νή όμως νεο­λαία της Ελλά­δας με το δυνα­μι­σμό της και την αγω­νι­στι­κή της διά­θε­ση κατόρ­θω­σε να ξεπε­ρά­ση πολ­λά εμπό­δια που παρε­βλή­θη­καν στο δρό­μο της. Και σήμε­ρα 23 Φλε­βά­ρη 1946:

Νέοι σκλη­ροί αγώ­νες, κανούρ­γιες προ­σπά­θειες μας προ­σμέ­νουν. Ενω­μέ­να τα νειά­τα της πατρί­δας μας, τα νειά­τα της περι­φέ­ρειας Βεροί­ας εμπρός να χτί­σου­με το μέλ­λον μας.

Να φτιά­ξου­με πειό καλό το σχο­λείο και το γυμνα­στή­ριο, να διορ­θώ­σου­με το χαλα­σμέ­νο γεφύ­ρι, το καμέ­νο σπί­τι να το χτί­σου­με απ’ τα θεμέ­λια, να ριχτού­με όλοι μαζί για την σωτη­ρία της υγεί­ας μας, να παί­ξου­με μαζί θέα­τρο και ποδόσφαιρο.

Νέοι και Νέες

epon1Οι δια­φο­ρές όποιες και νάναι δεν πρέ­πει να μας χωρίζουνε.

Να αφί­σου­με εκεί­νο που μας χωρί­ζει και να βρού­με εκεί­να που μα ενώ­νουν και είναι πολ­λά αυτά που πρέ­πει να μας ενώ­νουν για να τρα­βή­ξου­με μ’ ενω­μέ­νη τη δρά­ση μας να χτί­σου­με ποιο λαμπρό κι’ ευτυ­χι­σμέ­νο το μέλ­λον μας.

  • Ζήτω η 23 του Φλε­βά­ρη 1943–46
  • Ζήτω η Νεο­λαία της Ελλάδας
  • Ζήτω η Παγκό­σμια Ομο­σπον­δία Δημο­κρα­τι­κής νεο­λαί­ας (ΠΟΔΝ)
  • Νέοι και Νέες της Περι­φέ­ρεια Βεροίας
  • ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ
  • Το Ν.Σ ΕΠΟΝ Βέροιας»

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο