Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τσ. Αϊτμάτοφ, συγγραφέας της ωραιότερης ερωτικής ιστορίας

Σαν σήμε­ρα (12/12/1928) γεν­νή­θη­κε στο χωριό Σεκέρ της Κιρ­γι­ζί­ας (τότε αυτό­νο­μη Σοβιε­τι­κή Σοσια­λι­στι­κή Δημο­κρα­τία) ο Τσιν­γκίζ Αϊτμά­τοφ, από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους συγ­γρα­φείς της μετα­πο­λε­μι­κής σοβιε­τι­κής λογο­τε­χνί­ας, διε­θνώς γνωστός.

Ο Αϊτμά­τοφ δού­λευε από μικρός. Εκα­νε σπου­δές σχε­τι­κές με τη γεωρ­γία και κτη­νο­τρο­φία. Ηταν μόλις 14 ετών, στα 1942, όταν είχε ανα­γο­ρευ­θεί κιό­λας γραμ­μα­τέ­ας του σοβιέτ στο χωριό του. Εκεί έζη­σε το πέρα­σμα από τη νομα­δι­κή ζωή στο σοσια­λι­στι­κό τρό­πο παραγωγής.

Πρω­το­εμ­φα­νί­ζε­ται το 1952 με το διή­γη­μα «Ο εφη­με­ρι­δο­πώ­λης Τζού­ι­ντο». Συνέ­χι­σε να δημο­σιεύ­ει διη­γή­μα­τα παράλ­λη­λα με την επαγ­γελ­μα­τι­κή του ενα­σχό­λη­ση στη γεωρ­γία και κτη­νο­τρο­φία. Το 1956 έγι­νε δεκτός στα ανώ­τε­ρα λογο­τε­χνι­κά μαθή­μα­τα στη Μόσχα, ολο­κλη­ρώ­νο­ντάς τα το 1958. Την ίδια χρο­νιά, το περιο­δι­κό «Οχτώ­βρης» δημο­σιεύ­ει το διή­γη­μα «Πρό­σω­πο με πρό­σω­πο», σε μετά­φρα­ση από τα κιρ­γι­ζια­νά και εκδό­θη­κε η νου­βέ­λα «Τζα­μί­λια»  — με την οποία γίνε­ται διε­θνώς γνω­στός — η ιστο­ρία μιας κοπέ­λας, μικρο­πα­ντρε­μέ­νης, που το σκά­ει με άλλον ενώ ο σύζυ­γός της είναι στρα­τιώ­της στο μέτω­πο και μάλι­στα τραυ­μα­τί­ας πολέ­μου. «Η ωραιό­τε­ρη ερω­τι­κή ιστο­ρία του κόσμου» κατά τον Λουί Αραγκόν.

Ακο­λού­θη­σαν αρι­στουρ­γή­μα­τα, με αλλε­πάλ­λη­λες εκδό­σεις εντός και εκτός ΕΣΣΔ. Στην Ελλά­δα, εκτός από την «Τζα­μί­λια» την οποία μετέ­φρα­σε η Αλκη Ζέη, έχουν κυκλο­φο­ρή­σει επί­σης «Το άσπρο καρα­βά­κι», «Το χωρά­φι της μάνας», το «Αντίο Γκιουλ­σα­ρί», τα «Μια μέρα και ένας αιώ­νας», «Το Ικρί­ω­μα», το «Μάτι της καμή­λας». Τέλος «Ο πρώ­τος δάσκα­λος» έγι­νε ται­νία από τον Αντρέι Κοντσαλόφσκι).

Απέ­σπα­σε τρία Κρα­τι­κά Βρα­βεία της ΕΣΣΔ (1968, 1977, 1983), Βρα­βείο Λένιν το 1963 παίρ­νει το Βρα­βείο Λένιν για τη συλ­λο­γή του «Διη­γή­μα­τα του βου­νού και της Στέ­πας». Ηρω­ας Σοσια­λι­στι­κής Εργα­σί­ας (1978) και Λαϊ­κός Συγ­γρα­φέ­ας της Κιρ­γι­ζί­ας. Δια­τέ­λε­σε βου­λευ­τής του Ανώ­τα­του Σοβιέτ της ΕΣΣΔ, μέλος της ΚΕ του ΚΚ Κιρ­γι­ζί­ας, στέ­λε­χος σε πλη­θώ­ρα συλ­λό­γων και συντα­κτι­κών επι­τρο­πών περιο­δι­κών. Από το 1994 και μέχρι και το 2007 δια­τέ­λε­σε πρέ­σβης της Κιρ­γι­ζί­ας, σε διά­φο­ρες χώρες. Πέθα­νε στις 10/6/2008.

Επι­μέ­λεια Ηρα­κλής Κακαβάνης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο