Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Υποσχέσεις για τη νέα χρονιά

Γρά­φει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Αυτές τις (φ)άγιες μέρες, ο κόσμος κάνει ευχά­ρι­στες σκέ­ψεις, τα σχέ­δια για τη νέα χρο­νιά που μόλις άρχι­σε, και δίνει διά­φο­ρες ευχές ή υπο­σχέ­σεις στον εαυ­τό του, σαν κι αυτές που ακο­λου­θούν. Κι ας μην είναι πολύ σίγου­ρο ότι θα τις τηρήσει..

Αυτή τη χρο­νιά, θα κόψω τα τσι­γά­ρα, τα ποτά και τα ξενύχτια.
Τα πολ­λά νεύ­ρα και τον τρί­το καφέ, μες στη μέρα.
Τα πολ­λά γλυκά.
Τα περιτ­τά έξοδα.
Τις μετα­κι­νή­σεις με το αυτοκίνητο.
Τα ψεύ­τι­κα τα λόγια τα μεγάλα.
Τις δικαιο­λο­γί­ες για να μην οργανωθώ.
Την ανω­ρι­μό­τη­τα και τις κακές παρέες.

Αυτή τη χρο­νιά θα τρώω λιγό­τε­ρο. Έτσι κι αλλιώς δεν περισ­σεύ­ουν χρή­μα­τα για μεγά­λα φαγο­πό­τια και κραι­πά­λες. Αν και αυτό σημαί­νει πως μάλ­λον θα τρώω πάλι φτη­νές βλα­κεί­ες που παχαί­νουν. Οπό­τε επα­να­δια­τύ­πω­ση: αυτή τη χρο­νιά, θα τρώω λιγό­τε­ρο, αλλά θα παχύ­νω πάλι. Του­λά­χι­στον θα κάνω οικο­νο­μία. Και θα γλι­τώ­σω και τα λεφτά που δίνω στο γυμνα­στή­ριο, με την ελπί­δα πως (αφού πλη­ρώ­νω) θα φιλο­τι­μη­θώ και θα το επι­σκέ­πτο­μαι τακτικά.

Αυτή τη χρο­νιά θα δω περισ­σό­τε­ρες ται­νί­ες στο σινε­μά (με δωρε­άν προ­βο­λές και εισι­τή­ρια ανέρ­γων). Θα δια­βά­σω περισ­σό­τε­ρα βιβλία. Θα επι­σκε­φτώ περισ­σό­τε­ρα μου­σεία (αρκεί να θυμά­μαι εγκαί­ρως τις δωρε­άν ημέ­ρες). Θα βγαί­νω πιο πολύ έξω, έτσι και αλλιώς το σπί­τι είναι πιο κρύο. Και θα βλέ­πω πιο πολύ τους φίλους μου.

Αυτή τη χρο­νιά θα κάνω ένα ταξί­δι. ‘Η έστω μια εκδρο­μή, στο Λου­τρά­κι, στη Χαλ­κί­δα. Ή μάλ­λον στο Σού­νιο, που δεν έχει (ακό­μα) διό­δια. Αυτή τη χρο­νιά, θα κάνω οικο­νο­μία, για να κάνω διακοπές.
Θα πάρω δώρα στο παι­δί μου. Και κάτι ωραίο για να φορέ­σω. Και μια καλή σόμπα που να μη φωτί­ζει απλά, αντί να θερ­μαί­νει κιόλας.

Αυτή τη χρο­νιά, θα αφή­σω αυτήν την τρύ­πα που μένω, για να ζήσω κάπου ανθρώπινα.
Αυτή τη χρο­νιά, θα αφή­σω το σπί­τι των γονιών μου, για να ζήσω μόνος μου.
Θα βρω ένα σπί­τι με το/τη σύντρο­φό μου, για να ζήσου­με επι­τέ­λους μαζί.
Θα πάρω έπι­πλα και κάτι για να γεμί­σω τον άδειο τοίχο.
Αυτή τη χρο­νιά, δε θα αφή­σω να μου πάρει το σπί­τι η τράπεζα.
Θα παίρ­νω πιο συχνά και το περιο­δι­κό, που που­λά­νε οι άστεγοι.
Αυτή τη φορά, δε θα ρίξω το παι­δί, για­τί δε θα ξέρω πού ακρι­βώς θα μείνει.

Αυτή τη χρο­νιά θα βρω μια δουλειά.
Φέτος, θα βρω το θάρ­ρος να απεργήσω.
Αυτή τη χρο­νιά, θα ζητή­σω αύξη­ση. Και θα απαι­τή­σω ένσημα.
Αυτή τη χρο­νιά, θα ψάξω κάτι να με γεμί­ζει ως άνθρω­πο, κι όχι απλά το πρό­γραμ­μα της μέρας.

Αυτή τη χρο­νιά θα λέω περισ­σό­τε­ρες αλή­θειες. Όχι όπως τώρα, με τις εορ­τα­στι­κές υπο­σχέ­σεις για το νέο χρόνο.
Θα πάψω να είμαι τόσο εύπι­στος με τις “αλή­θειες” των άλλων.
Θα ψάξω να βρω τι μου φταί­ει και θα προ­σπα­θή­σω να το αλλάξω.
Θα βρω και­νού­ριες υπο­σχέ­σεις, για­τί τις φετι­νές τις κατα­πά­τη­σα ήδη.
Θα φρο­ντί­σω του χρό­νου να μην είμαι στην ίδια θέση και να εύχο­μαι τα ίδια.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο