«Φάλτσο η Πορεία» της Κυριακής Γεροζήση

Λίγα λόγια για το Φάλ­τσο η Πορεία

Στη δίνη των γεγο­νό­των του τελευ­ταί­ου μισού αιώ­να, μεγά­λοι έρω­τες, δρα­μα­τι­κά γεγο­νό­τα, συν­θέ­τουν τον καμ­βά της περι­πε­τειώ­δους ρεα­λι­στι­κής μυθο­πλα­σί­ας η οποία δια­δρα­μα­τί­ζε­ται στην Αθή­να του ‘65, της δικτα­το­ρί­ας, της πρό­σφα­της κρί­σης, στην Κύπρο του Αττί­λα, την κατα­στρο­φή της πολι­τι­στι­κής κλη­ρο­νο­μιάς της, το προ­σφυ­γι­κό, τους αγνο­ού­με­νους, στο Παρί­σι του Γαλ­λι­κού Μάη, τη Χιλή του Πινο­σέτ… Ιστο­ρι­κό, κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κό, αισθη­μα­τι­κό, ψυχο­λο­γι­κό, ελπι­δο­φό­ρο μυθι­στό­ρη­μα με σασπένς.

Από­σπα­σμα.

Η έλλει­ψη οξυ­γό­νου συνέ­χι­ζε να την οδη­γεί σε σκέ­ψεις μπερ­δε­μέ­νες και εφιαλ­τι­κές. Είχε την εντύ­πω­ση ότι βυθι­ζό­ταν σ‘ ένα από τα ναυά­για του Αιγαί­ου τα οποία είχαν συγκλο­νί­σει το Πανελ­λή­νιο. Πνι­γό­ταν σ‘ ένα από τα παμπά­λαια σαπιο­κά­ρα­βα που κυκλο­φο­ρού­σαν με την ευλο­γία της κάθε κυβέρ­νη­σης και τα πιστο­ποι­η­τι­κά αξιο­πλο­ΐ­ας τα οποία κατά δεκά­δες είχαν εκδώ­σει για πλε­ού­με­να φέρε­τρα, ελλη­νι­κές και ευρω­παϊ­κές ιδιω­τι­κές εταιρείες…

Στον εφιάλ­τη της, μια βρι­σκό­ταν στο «Εξπρές Σάμι­να», μια στο «Δύστος» ή το «Άιρον Αντώ­νης» και μια στο «Σίι Ντάια­μον». Στην προ­σπά­θειά του να επι­ζή­σει, ένας ναυ­τι­κός, από το Νεπάλ ή μήπως από τη Νιγη­ρία; της μιλού­σε στη μητρι­κή του ακα­τα­λα­βί­στι­κη γλώσ­σα, γαν­τζω­νό­ταν στα μαλ­λιά της, την παρά­σερ­νε στο βυθό.

Ο αέρας λιγό­στευε στα πνευ­μό­νια της. Κατά­φερ­νε για λίγο να βγει στην επι­φά­νεια, να ανα­πνεύ­σει, να χαλα­ρώ­σει. Αμέ­σως μετά βυθι­ζό­ταν και πάλι.

Βιο­γρα­φι­κό

Η Λαρι­σαία συγ­γρα­φέ­ας σπού­δα­σε στην Αθή­να και το Παρί­σι. Κατά τη διάρ­κεια της δικτα­το­ρί­ας θεω­ρή­θη­κε επι­κίν­δυ­νη για τη δημό­σια ασφά­λεια και της απα­γο­ρεύ­τη­κε η έξο­δος από τη χώρα. Εργά­στη­κε σε βιο­μη­χα­νί­ες τρο­φί­μων, ποτών και φαρ­μά­κων. Το 1973 εγκα­τα­στά­θη­κε στο Παρί­σι όπου από­κτη­σε διδα­κτο­ρι­κό δίπλω­μα βιο­χη­μεί­ας, κρα­τι­κό διδα­κτο­ρι­κό στις θετι­κές επι­στή­μες και αφο­σιώ­θη­κε στην επι­στη­μο­νι­κή έρευ­να. Εργά­στη­κε στο Ινστι­τού­το Παστέρ, το Collège de France, το 7ο και 11ο Πανε­πι­στή­μιο του Παρι­σιού με μόνι­μη ερευ­νη­τι­κή θέση στο Κρα­τι­κό Ινστι­τού­το Υγεί­ας και Ιατρι­κής Έρευ­νας Γαλ­λί­ας από το 1981. Συντα­ξιο­δο­τή­θη­κε το 2011 και κατοι­κεί στο Μαρούσι.

Στη λογο­τε­χνία εμφα­νί­σθη­κε το 2005–2006 με τα μυθι­στο­ρή­μα­τα «Ανα­δρο­μή στο χώρο και το χρό­νο-Νέα Υόρ­κη, Παρί­σι, Βαγδά­τη» (Σύγ­χρο­νη Επο­χή). Ακο­λού­θη­σαν τα «Μαύ­ρο και Κόκ­κι­νο της φωτιάς-Κρα­σί με Στρυ­χνί­νη» (Εντός, 2011, 2012), Το Φάλ­τσο η Πορεία (Εντός 2015). Συμ­με­τέ­χει στους συλ­λο­γι­κούς τόμους αστυ­νο­μι­κών διη­γη­μά­των Κλέ­φτες και Αστυ­νό­μοι-Ψυχο­γιός 2013, Ο Τόπος πρό­δω­σε τον Ένο­χο-Εκδό­σεις Τόπος, 2014, στην ετή­σια έκδο­ση «Λογο­τε­χνι­κή Χρο­νιά» της Εται­ρεί­ας Ελλή­νων Λογο­τε­χνών (ΕΕΛ) από το 2013. Συνερ­γά­ζε­ται με το προ­ο­δευ­τι­κό Λογο­τε­χνι­κό περιο­δι­κό «Φωνή Λογο­τε­χνών», διη­γή­μα­τά της δημο­σιεύ­ο­νται στον Ελλη­νι­κό και Κυπρια­κό τύπο. Είναι ενερ­γό μέλος της ΕΕΛ και της Ελλη­νι­κής Λέσχης Συγ­γρα­φέ­ων Αστυ­νο­μι­κής Λογο­τε­χνί­ας, ΕΛΣΑΛ.