Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Χρειάζονται σκουπόξυλα και να ’ναι και βρεγμένα

Η Ειρή­νη, εργο­λα­βι­κή καθα­ρί­στρια στον Ευαγ­γε­λι­σμό, ήταν ανά­με­σα στους εργα­ζό­με­νους που «πολιόρ­κη­σαν» το σιδε­ρό­φρα­κτο από τα ΜΑΤ υπουρ­γείο Υγεί­ας στις 23 Φλε­βά­ρη 2017 με αίτη­μα να πλη­ρω­θούν τα δεδου­λευ­μέ­να και να μην απο­λυ­θεί κανένας.

Οι εργο­λα­βι­κοί  εργα­ζό­με­νοι στα δημό­σια νοσο­κο­μεία βρέ­θη­καν μπρο­στά στο σιδε­ρό­φρα­κτο απ’ τα  …αρι­στε­ρά ΜΑΤ, όπως βρι­σκό­ταν παλιό­τε­ρα και ο νυν ανα­πλη­ρω­τής υπουρ­γός Υγεί­ας Παύ­λος Πολά­κης, όταν –σαν συν­δι­κα­λι­στής για­τρός, όπως ανέ­φε­ρε και στην τελε­τή παρα­λα­βής των καθη­κό­ντων του- συμ­με­τεί­χε σε δια­μαρ­τυ­ρί­ες στο υπουρ­γείο Υγείας.

ergolabikoi

«Τέρ­μα πια στη σύγ­χρο­νη σκλα­βιά, στα­θε­ρή δου­λειά ζητά η εργα­τιά» ήταν το σύν­θη­μα που κυριάρ­χη­σε όση ώρα τα ΜΑΤ έκλει­ναν το δρό­μο.  Μετά από την επι­μο­νή τους, αντι­προ­σω­πεία των συγκε­ντρω­μέ­νων συνα­ντή­θη­κε με τον υπουρ­γό Υγεί­ας Ανδρέα Ξαν­θό, ο οποί­ος πρό­βα­λε διά­φο­ρες δικαιο­λο­γί­ες του τύπου ότι άλλο είναι η κυβέρ­νη­ση, άλλο η δικα­στι­κή εξου­σία και ότι δήθεν υπάρ­χει μια τερά­στια σύγκρου­ση της κυβερ­νη­τι­κής πολι­τι­κής με τους δικα­στές και το ΑΣΕΠ.

ergolabikoi-nosokomeion-kinhtopoihsh-3

«Για όλους τους εργο­λα­βι­κούς και τον αγώ­να που δίνουν ακού­ρα­στα για τη ζωή τους»  αλλά και τους εναλ­λασ­σό­με­νους ρόλους αυτών που βρί­σκο­νται σήμε­ρα στους κυβερ­νη­τι­κούς θώκους, η Ειρή­νη έγρα­ψε το παρα­κά­τω ποί­η­μα που δια­βά­στη­κε στη συγκέ­ντρω­ση. «Η νίκη θα ’ναι δική μας» γρά­φει ως επί­λο­γο η Ειρή­νη και αρχί­ζει το τελευ­ταίο κομ­μά­τι με το στί­χο: «Αρπάξ­τε τα σκουπόξυλα…»

Χρειά­ζο­νται όχι απλώς σκου­πό­ξυ­λα, αλλά και νά ‘ναι και βρεγ­μέ­να –αντί­στοι­χα με κεί­νη τη σοφή ρήση του λαού μας: «Χρειά­ζε­ται βρεγ­μέ­νη σανίδα».

 

eirini1Περι­φρο­νείς τη σκού­πα μας
φτύ­νεις τη σφουγγαρίστα.
Πετάς την καθαρίστρια
στην πεί­να και στη δίψα.

Στρω­θή­κα­τε στα μέγαρα
Λερώ­σα­τε τα χέρια
Το παί­ζε­τε ήρω­ες παλιοί
Μ’ αντάρ­τες και λημέρια

Οι σκου­πι­διά­ρες μίλησαν
Έτσι και δεν γροικήσεις
Θα  πέσεις από τα ψηλά
Κεφά­λι θα τσακίσεις.

Μας κάψα­τε μας δείρατε
Μας σέρ­νε­τε στη λάσπη
Είμα­στε όλες ΕΡΓΑΤΙΑ
Για­τί μας έχε­τε άχτι;

Η σφουγ­γα­ρί­στρα μάνα σας
Η σκού­πα αδερ­φή σας
Σας έβα­λαν στα έδρανα
Δώστε και την ψυχή σας.

?

?

Μην  αψη­φάς τη σκού­πα μας
Ούτε τη σφουγγαρίστρα
Για­τί έχει κονταρόξυλο
Θα σου ’ρθει στη χωρίστρα.

Και την ψυχή μας δώσαμε
Μεσ’ τα νοσοκομεία
Μόνο που δεν τα χτίσαμε
Κ’ από μισθό αηδία

Και ήρθα­τε με τσαμπουκά
Και έξω μας πετάτε
Αντί να μας τιμήσετε
Τι κάνε­τε; Που πάτε;

Αρπάξ­τε τα σκουπόξυλα
Φέρ­τε τα πάνω κάτω
Να μας λυθού­νε τα δεσμά
Κ’ αυτοί να πάν’ στον πάτο

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο