Όλα είναι όπλα (υπόδειγμα διαθήκης)

Στην Κυρια­κή και τον Μανώλη

Όλα είναι όπλα
η πένα και το μολύ­βι μας
το χαρ­τί και το πληκτρολόγιο
τα γκρά­φι­τι στους τοίχους
ματω­μέ­να συνθήματα
θυμού κι από­γνω­σης κραυγές,
οι πέτρες, το ξύλο, τα κόκαλα
με τη «λευ­κή, γδαρ­μέ­νη ζωή» τους
που ο Ρίτσος τους έδι­νε ζωή
στην εξορία
όταν δεν είχε χαρτί
για να εκφρά­σει τα πάθη
και τους αγώ­νες του λαού μας

όλα είναι όπλα
το πικρό τρα­γού­δι του μετανάστη
κι οι προ­σευ­χές στον Αλλάχ
που σιδηροδέσμιος
σε στρα­τό­πε­δο συγκέντρωσης
διεκ­δι­κεί την ελευ­θε­ρία του,
οι νότες, οι παρτιτούρες
τα μου­σι­κά όργα­να από καλά­μι φτιαγμένα
που οι βοσκοί περ­νούν την ώρα τους
με παρα­δο­σια­κούς σκοπούς
και κλέ­φτι­κα τραγούδια
στο έρη­μο και παγω­μέ­νο βουνό
καλωσορίζοντας
τις ορδές του χειμώνα

όλα είναι όπλα
το τιτί­βι­σμα των πουλιών
μέσα κι έξω απ’ το κλου­βί τους
και τα δάκρυα του μαθητή
που χτυ­πά­νε οι μπάτσοι,
η σιω­πή του συνταξιούχου
που στην ουρά των συσσιτίων
περι­μέ­νει ένα πιά­το ζεστό φαΐ
όχι για να ξεγε­λά­σει την πεί­να του
όχι, αλλά για να μπορεί
να δια­τη­ρή­σει ζωντα­νή την οργή του

όλα είναι όπλα
τα τρα­γού­δια μας της Κυριακής
Καζαν­τζί­δης, Μπέλ­λου, Τσι­τσά­νης, Καββαδίας
και το γλυ­κό φιλί της μάνας,
το γλέ­ντι ενί­σχυ­σης της εφη­με­ρί­δας μας
τα χαμό­γε­λα των συντρόφων
περί­πα­τοι στην ακρογιαλιά
φωτο­γρα­φί­ες από περα­σμέ­να Χριστούγεννα
βόλ­τες στην εξοχή
ένα καλο­μα­γει­ρε­μέ­νο πιά­το φαγητό
το παι­γνί­δι με τον σκύ­λο και τη γάτα μας
μπρο­στά από ζεστή φωτιά
συνο­δεία κρα­σιού και φίλων

όλα είναι όπλα
οι φίλοι μας και τα πει­ράγ­μα­τα τους
ται­νί­ες, βιβλία, παιγνίδια
καθη­με­ρι­νές απο­γοη­τεύ­σεις κι εμπειρίες
μικρές νίκες και ήττες,
ο φόβος να ερωτευτούμε
και η χαρά που δίνει η ανταπόκριση
όλα είναι όπλα
μπρο­στά στο σκο­τει­νό κόσμο τους

όλα είναι όπλα
η δια­δή­λω­ση, η πικετοφορία
όταν εκφρά­ζου­με την αλλη­λεγ­γύη μας
σε κόσμο που φοβάται
πεινάει
οργίζεται
θυμάται

όλα είναι όπλα

όλα είναι όπλα
να το θυμά­σαι σύντροφε
όταν αύριο θα μας στή­σουν στα έντε­κα μέτρα
και θα μας περι­γε­λά­νε βουλευτές
ανέ­ρα­στοι συνταγματάρχες
ξεπου­λη­μέ­νοι συγγραφείς
και στιχουργοί
που διεκ­δι­κούν δόξα ν’ αποκτήσουν
πάνω απ’ το πτώ­μα μας
κι ύστε­ρα, με τάξη και ασφάλεια
να λεη­λα­τή­σουν τη ζωή μας

όλα είναι όπλα
να το θυμάσαι

να το θυμάσαι
για­τί αυτά τα όπλα μπορούν
να βοη­θή­σουν τον αγώνα
για να μην μας στή­σουν στα έντε­κα μέτρα

να το θυμά­σαι αυτό
για σήμε­ρα, για αύριο και όσο χρειαστεί
στην κλα­δι­κή σου, στην τοπι­κή συνέλευση
στην απεργία
όταν θα κάνεις αλυσίδα
μπρο­στά από ΜΑΤ και φασίστες

να το θυμάσαι
όταν θα της κρα­τάς το χέρι
για να της πεις
σ’ αγαπώ.

Ειρη­ναί­ος Μαράκης
12 Δεκεμ­βρί­ου 2013