Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Όταν η άνοιξη χαμογελά

elpida_anixi

Φωτο­γρα­φία: Ελπί­δα Πουρναρά

Επι­μέ­λεια: Ελπί­δα Πουρ­να­ρά //

Οι πρώ­τες ανθι­σμέ­νες μυγδα­λιές, τα πρώ­τα λου­λού­δια στο τσι­μέ­ντο, ο ήλιος ψηλά. Επι­μέ­νω στην άνοι­ξη που ήρθε και που δεί­χνει να θέλει να μεί­νει. Κι όταν μιαν άνοι­ξη χαμο­γε­λά­σει, θα φέρει μαζί με τη νιό­τη μας και τα όνει­ρά μας. Θα φέρει όλα όσα περι­μέ­νεις, όσες εικό­νες, όσα αρώ­μα­τα κι όσα χρώ­μα­τα έχεις φανταστεί.

Ὅταν μιὰν ἄνοι­ξη — Μανό­λης Αναγνωστάκης

Ὅταν μιὰν ἄνοι­ξη χαμογελάσει
θὰ ντυ­θε­ῖς μία και­νούρ­για φορεσιὰ
καὶ θὰ ῾ρθε­ῖς νὰ σφί­ξεις τὰ χέρια μου
παλιέ μου φίλε

Κι ἴσως κανε­ὶς δὲ σὲ προ­σμέ­νει νὰ γυρίσεις
μὰ ἐγὼ νιώ­θω τοὺς χτύ­πους τῆς καρ­δι­ᾶς σου
κι ἕνα ἄνθος φυτρω­μέ­νο στὴν ὥριμη,
πικρα­μέ­νη σου μνήμη

Κάποιο τρέ­νο, τὴ νύχτα, σφυρίζοντας,
ἢ ἕνα πλο­ῖο, μακρι­νὸ κι ἀπροσδόκητο
θὰ σὲ φέρει μαζὶ μὲ  τὴ νιό­τη μας
καὶ τὰ ὄνει­ρά μας

Κι ἴσως τίπο­τα, ἀλή­θεια, δὲν ξέχασες
μὰ ὁ γυρι­σμὸς πάντα ἀξί­ζει περσότερο
ἀπὸ κάθε μου ἀγά­πη κι ἀγά­πη σου
παλιέ μου φίλε

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο