Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

7 χρονη δικτατορία: Απαγορεύοντας και τους επικήδειους…

Επι­μέ­λεια: Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Το Απρι­λια­νό Χου­ντι­κό καθε­στώς από την πρώ­τη μέρα επι­βο­λής του, προ­χώ­ρη­σε στην κατάρ­γη­ση των στοι­χειω­δών αστι­κών ελευ­θε­ριών. Συλ­λή­ψεις, βασα­νι­στή­ρια, εξο­ρί­ες και φυλα­κί­σεις, «εκκα­θά­ρι­ση του κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού», λογο­κρι­σία ήταν στην ημε­ρή­σια διάταξη.

Ένα από τα πρώ­τα μέτρα του στρα­τιω­τι­κού καθε­στώ­τος υπήρ­ξε η φίμω­ση του Τύπου και η επι­βο­λή προ­λη­πτι­κής λογο­κρι­σί­ας. Η λογο­κρι­σία δεν περιο­ρι­ζό­ταν μονά­χα σε θέμα­τα της πολι­τι­κής ‑κοι­νω­νι­κής επι­και­ρό­τη­τας αλλά συμπε­ριέ­λα­βαν κάθε πτυ­χή της πνευ­μα­τι­κής ζωής, αλλά και ζητή­μα­τα «καθη­με­ρι­νό­τη­τας». Μία λογο­κρι­σία που στό­χο είχε την προ­στα­σία του καθε­στώ­τος από κάθε «ενο­χλη­τι­κή φωνή», από κάθε προ­σπά­θεια ου θα έβα­ζε «επι­κίν­δυ­νες ιδέ­ες» στα μυα­λά του λαού.

epikidios

Το ντο­κου­μέ­ντο

Μία τέτοια προ­λη­πτι­κή απα­γό­ρευ­ση αφο­ρά και το ντο­κου­μέ­ντο που παρου­σιά­ζου­με. Πρό­κει­ται για έγγρα­φο που βρί­σκε­ται στο αρχείο της Νομαρ­χί­ας Ημα­θί­ας (ΓΑΚ Ν. Ημα­θί­ας) και είναι του Σ. Πατ­τα­κού «Αντι­πρό­ε­δρος της Κυβερ­νή­σε­ως και Υπουρ­γός των Εσω­τε­ρι­κών» με ημε­ρο­μη­νία 3/4/1970 και απευ­θύ­νε­ται στους (διο­ρι­σμέ­νους) νομάρ­χες της χώρας. Αυτό που παρα­τη­ρεί κανείς δεν είναι μόνο η κυβερ­νη­τι­κή εντο­λή για τηνε­μπλο­κή των τοπι­κών αρχών σ’αυτή (Νομάρ­χες) αλλά και του κλή­ρου μέσω των τοπι­κών μητροπολιτών.

«ΘΕΜΑ: «Απα­γό­ρευ­σις εκφω­νή­σε­ως πολι­τι­κών επικηδείων»

Παρε­τη­ρή­θη ότι εις τινας περι­πτώ­σεις θανά­των τ. βου­λευ­τών εξε­φω­νή­θη­σαν υπό δια­φό­ρων προ­σώ­πων, συνα­δέλ­φων των ιδί­ως, επι­κή­δειοι με πολι­τι­κάς αιχ­μάς κατά του κρα­τού­ντο καθεστώτος.

Τού­το είναι ενε­πί­τρε­πτον, όχι μόνο εκ του νόμου, αλλά και εκ στοι­χειω­δών κανό­νων θρη­σκευ­τι­κής ευπρεπείας.

Επί τού­τοις έχο­μεν την τιμήν να παρα­κα­λέ­σω­μεν όπως εφε­ξής παρα­κω­λύ­ο­νται τοιαύ­ται απρέ­πειαι. Δεδο­μέ­νου δε ότι τού­τα ανά­γο­νται και εις την εν ναοίς κοσμιό­τη­τα, σκό­πι­μον είναι όπως ταύ­την επι­βάλ­λουν οι κατά τόπους Μητρο­πο­λί­ται, μεθ’ ων επο­μέ­νως είναι ανα­γκαί­ον όπως έλθη­τε εις επα­φήν και συνεννόησιν»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο