«Αποκριάτικο» Κώστα Καρυωτάκη

Απο­κριά­τι­κο

Με ξέσκε­πα τα στή­θια, με κρυμμένα
τα μάγου­λα στη μάσκα, τριγυρίζουν
οι βλά­χες, οι κοντέ­σες, και χαρίζουν
ολού­θε χαμο­γέ­λια ονειρεμένα.

Πιε­ρό­τοι κι αρλε­κί­νοι, μ’ αναμμένα
τα μάτια τους, τις γύμνιες αντικρίζουν
και —από­κρι­ση στα γέλια— πλημμυρίζουν
τη γλύ­κα πά’ στα χεί­λια τα βαμμένα,
τη γλύ­κα του φιλιού. Κάποιος ιππότης

με μια που ’ναι ντυ­μέ­νη σα δεσπότης
—παρά­ξε­νο ζευ­γά­ρι— σιργιανάει.
Κι ο διά­ο­λος μες στου ντό­μι­νου τ’ ατλάζι
φιλιά μ’ έν’ αγγε­λού­δι σαν αλλάζει,
ουρ­λιά­ζο­ντας τη μαύ­ρη ουρά κουνάει.

Ο πίνα­κας είναι του Σπύ­ρου Βασιλείου,«Καρναβάλι στην Αθή­να» 1934