Αποσύμπλεξη

Γρά­φει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Ένα στέ­λε­χος επι­χεί­ρη­σης με αρι­στε­ρό παρελ­θόν, που δεν πάει δια­κο­πές, για­τί φοβά­ται την από­λυ­ση και τον προϊ­στά­με­νό του και αναρ­ρι­χά­ται γλεί­φο­ντας, μέχρι να φτά­σει στην κορυ­φή και να τον γλεί­φουν οι άλλοι.

Δύο “παρά­νο­μοι” ερα­στές που ψάχνουν παντού πλην μάταια για δου­λειά και νιώ­θουν τύψεις κυρί­ως για την ανερ­γία τους, παρά για τον έρω­τά τους, που δεν έχουν δικαί­ω­μα να τον χαρούν, όσο είναι σε αυτήν την κατάσταση.

Μια παρέα νέων παι­διών, που ψάχνουν (και παράλ­λη­λα ψάχνο­νται) να βρουν αν πέθα­νε ο Μαρξ και τι έχει να μας πει σήμερα.

Ένα στέ­λε­χος χρε­ω­μέ­νο στο κομ­μά­τι των μαζι­κών απο­λύ­σε­ων, που έρχε­ται αντι­μέ­τω­πο στο δρό­μο με ένα από τα θύμα­τά του και μοι­ρά­ζε­ται λίγο από τον τρό­μο που σκορ­πί­ζει καθη­με­ρι­νά στους άλλους, καθώς γίνε­ται ένα ‘ανθρω­πά­κι’ σαν κι αυτούς.

Μια τσι­τω­μέ­νη, απρό­σω­πη ατμό­σφαι­ρα, σε μια αίθου­σα ανα­μο­νής, πιθα­νό­τα­τα για επαγ­γελ­μα­τι­κές συνε­ντεύ­ξεις, κι ένας υπο­ψή­φιος που διώ­χνει τον κόσμο γύρω του, όταν αρχί­ζει να μιλάει.

Δυο άνερ­γοι που πρέ­πει να νική­σουν μια κυνι­κή υπεύ­θυ­νο προ­σλή­ψε­ων και την ποδο­πα­τη­μέ­νη αξιο­πρέ­πειά τους, για να βρουν ένα μεροκάματο.

Αυτές οι σκη­νές δεν συνα­παρ­τί­ζουν ένα μετα­μο­ντέρ­νο κολάζ, αλλά τη σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα του μισο­ερ­γα­ζό­με­νου — μισο­ά­νερ­γου προ­λε­τά­ριου, που γίνε­ται χίλια κομ­μά­τια στο καθη­με­ρι­νό κυνή­γι της επι­βί­ω­σης. Και οι οποί­ες συμπλέ­κο­νται μετα­ξύ τους, για να απο­τυ­πώ­σουν την αγω­νία και την προ­σπά­θειά του να απο­συ­μπλε­χθεί από τα γρα­νά­ζια μιας εκμε­ταλ­λευ­τι­κής κοι­νω­νί­ας που τον συν­θλί­βει και τον κάνει εξάρ­τη­μα της μηχα­νής της. Ένας αγώ­νας που κατα­λή­γει στο δρό­μο, όπου…
Καλύ­τε­ρα όμως να δεί­τε το έργο και να το αφή­σου­με να μιλή­σει για τον εαυ­τό του.

Ένα έργο που μπο­ρεί να μη μας λέει ακρι­βώς όσα έγρα­ψε ο (πάντα ζωντα­νός κι επί­και­ρος) Μαρξ για την εκμε­τάλ­λευ­ση, αλλά έχει κάτι να πει. Πιά­νει ένα θέμα σύγ­χρο­νο, επί­και­ρο που αφο­ρά τους περισ­σό­τε­ρους νέους (και όχι μόνο). Γραμ­μέ­νο από ένα Γάλ­λο συγ­γρα­φέα (Remi de Vos) που πέρα­σε τις ίδιες κατα­στά­σεις κι απο­τυ­πώ­νει δικά του βιώ­μα­τα στο πρώ­το θεα­τρι­κό του. Και όχι από κάποιον νάρ­κισ­σο ιδε­α­λι­στή, που βου­λιά­ζει αυτά­ρε­σκα στα αδιέ­ξο­δα και τις ευαι­σθη­σί­ες του, ομφαλοσκοπώντας.

Κι αυτό είναι το δυνα­τό σημείο της παρά­στα­σης, μαζί με τις πολύ καλές ερμη­νεί­ες των μελών της ομά­δας Δυνα­μό, που εμπνεύ­στη­κε το όνο­μά της από μια ομώ­νυ­μη λογο­τε­χνι­κή ομά­δα τον και­ρό του Κραχ στην Αμε­ρι­κή και πιά­νει το νήμα της, για να το συν­δέ­σει με την τρέ­χου­σα κρίση.

Η παρά­στα­ση παρου­σιά­ζε­ται κάθε Τετάρ­τη και Πέμ­πτη, έως τις 16 Νοέμ­βρη, στις 21.30, στο θέα­τρο «Από Κοι­νού» (Ευπα­τρι­δών 4, κοντά στο σταθ­μό του μετρό «Κερα­μει­κός»). — Τιμή εισι­τη­ρί­ου: 10 ευρώ, 5 ευρώ το μειω­μέ­νο. — Τηλέ­φω­να επι­κοι­νω­νί­ας: 210.6033.676 & 6977.987.271