Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Αργοπεθαίνει»

Γρά­φει ο Κων­στα­ντί­νος Δέδες //

Το δια­δί­κτυο είναι πανί­σχυ­ρο. Μια είδη­ση μέσα σε λίγα δευ­τε­ρό­λε­πτα είναι ακρι­βώς μπρο­στά μας, στον υπο­λο­γι­στή μας, στα αφτιά μας. Αυτό, βέβαια, δε σημαί­νει πως η είδη­ση που μόλις δια­βά­σα­με ή ακού­σα­με είναι σωστή και έγκυ­ρη. Η Martha Medeiros θα μπο­ρού­σε να το εξη­γή­σει καλύ­τε­ρα, αφού είναι το ζωντα­νό παρά­δειγ­μα μιας λάθος πλη­ρο­φό­ρη­σης που εξα­πλώ­θη­κε πολύ γρή­γο­ρα στον δια­δι­κτυα­κό κόσμο, αν και δε μιλά­με για μια είδη­ση, αλλά για ένα ποί­η­μα που λάθος απο­δό­θη­κε στον Πάμπλο Νερού­δα. Το ποί­η­μα αυτό, ονο­μά­ζε­ται «Αργο­πε­θαί­νει» ή αλλιώς ”Muere lentamente” και δημιουρ­γός του είναι η δημο­σιο­γρά­φος και ποι­ή­τρια από την Βραζιλία.

Αργο­πε­θαί­νει
όποιος γίνε­ται σκλά­βος της συνήθειας,
επα­να­λαμ­βά­νο­ντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλά­ζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκά­ρει να αλλά­ξει χρώ­μα στα ρού­χα του,
όποιος δεν μιλά­ει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργο­πε­θαί­νει
όποιος έχει την τηλε­ό­ρα­ση για μέντο­ρα του

Αργο­πε­θαί­νει
όποιος απο­φεύ­γει ένα πάθος,
όποιος προ­τι­μά το μαύ­ρο αντί του άσπρου
και τα δια­λυ­τι­κά σημεία στο ”ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακρι­βώς που δίνει την λάμ­ψη στα μάτια,
που μετα­τρέ­πει ένα χασμου­ρη­τό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρ­διά να χτυ­πά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργο­πε­θαί­νει
όποιος δεν «ανα­πο­δο­γυ­ρί­ζει το τρα­πέ­ζι» όταν δεν είναι ευτυ­χι­σμέ­νος στη δου­λειά του,
όποιος δεν ρισκά­ρει τη σιγου­ριά του, για την αβε­βαιό­τη­τα του να τρέ­ξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επι­τρέ­πει στον εαυ­τό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλι­στρή­σει απ’ τις παν­σο­φές συμβουλές.

Αργο­πε­θαί­νει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακού­ει μουσική,
όποιος δεν βρί­σκει το μεγα­λείο μέσα του

Αργο­πε­θαί­νει
όποιος κατα­στρέ­φει τον έρω­τά του,
όποιος δεν αφή­νει να τον βοηθήσουν,
όποιος περ­νά­ει τις μέρες του παρα­πο­νού­με­νος για τη κακή του τύχη
ή για τη βρο­χή την ασταμάτητη

Αργο­πε­θαί­νει
όποιος εγκα­τα­λεί­πει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγ­μα­τα που δεν γνωρίζει
ή δεν απα­ντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Απο­φεύ­γου­με τον θάνα­το σε μικρές δόσεις,
όταν θυμό­μα­στε πάντα πως για να ‘σαι ζωντανός
χρειά­ζε­ται μια προ­σπά­θεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδο­μέ­νο της αναπνοής.

Μονά­χα με μιά φλο­γε­ρή υπομονή
θα κατα­κτή­σου­με την θαυ­μά­σια ευτυχία.

Martha Medeiros

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο