Μπρούνο Ροντρίγκες Παρίγια: Δεν θα επιστρέψουμε στον καπιταλισμό

Επι­μέ­λεια — Μετά­φρα­ση: Βαγ­γέ­λης Γονα­τάς //

”Ο λαός μας αισθά­νε­ται υπε­ρή­φα­νος για την ιστο­ρία και τον πολι­τι­σμό του, γι’ αυτό και δεν θα ξεχά­σου­με ποτέ το παρελθόν.

Έχου­με ήδη απο­φα­σί­σει τον δρό­μο μας προς το μέλ­λον και γνω­ρί­ζου­με ότι είναι μακρύς και δύσκο­λος, αλλά δεν θα παρεκ­κλί­νου­με από αυτόν ακού­γο­ντας τις σει­ρή­νες, δεν υπάρ­χει δύνα­μη στο κόσμο να μας ανα­γκά­σει σε αυτό.

Δεν χρεια­ζό­μα­στε όνει­ρα ξένα στον πολι­τι­σμό και στην ιστο­ρία μας, για τους νέους αυτό το εκπλη­ρώ­νει καθη­με­ρι­νά η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση, οι νέοι κου­βα­νοί είναι τόσο πατριώ­τες και αντι­ι­μπε­ρια­λι­στές, όσο οι γονείς και οι παπ­πού­δες τους.

Έχου­με και υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε τις δικές μας αξί­ες και σύμ­βο­λα και πορευό­μα­στε εμπλου­τί­ζο­ντάς τα, όμως θα είναι πάντα κου­βα­νι­κά. Δεν θα τα αλλά­ξου­με με άλλα ξένα, θα αγω­νι­στού­με για μία χώρα κυρί­αρ­χη, σοσια­λι­στι­κή, δημο­κρα­τι­κή, ευη­με­ρού­σα και βιώ­σι­μη. Δεν θα επι­στρέ­ψου­με στον καπιταλισμό”.

 Έτσι έκλει­σε την ομι­λία του στην 71η Τακτι­κή Σύνο­δο της Γενι­κής Συνέ­λευ­σης του ΟΗΕ, ο υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών της Κού­βας Μπρού­νο Ροντρί­γκες Παρί­για, παρου­σιά­ζο­ντας το ψήφι­σμα που κατα­θέ­τει ανελ­λι­πώς κάθε χρό­νο –από το 1992- η Κού­βα, με τίτλο: “Ανά­γκη να μπει τέλος στον οικο­νο­μι­κό, εμπο­ρι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό απο­κλει­σμό που έχει επι­βλη­θεί από τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες Αμε­ρι­κής κατά της Κούβας”. 

Προη­γου­μέ­νως, αφού έκα­νε μια επι­σκό­πη­ση της πορεί­ας των δια­κρα­τι­κών σχέ­σε­ων Κού­βα — ΗΠΑ τα τελευ­ταία δύο χρό­νια, από την απο­κα­τά­στα­ση δηλα­δή των διπλω­μα­τι­κών τους σχέ­σε­ων, είχε τονίσει:

“Στην πρω­το­βου­λία του Μπους για μια νέα Κού­βα, οι κου­βα­νοί απά­ντη­σαν στις 26 Ιου­λί­ου του ίδιου έτους με 8 εκα­τομ­μύ­ρια υπο­γρα­φές υπέρ της συνταγ­μα­τι­κής τρο­πο­λο­γί­ας που δια­κη­ρύσ­σει την αμε­τά­κλη­τη φύση του σοσια­λι­σμού στη χώρα μας”. […] Oι αλλα­γές στην Κού­βα είναι απο­κλει­στι­κά ζήτη­μα των κου­βα­νών, η Κού­βα είναι μια ανε­ξάρ­τη­τη χώρα που κέρ­δι­σε η ίδια την ανε­ξαρ­τη­σία της και ξέρει να την υπε­ρα­σπί­σει με κόστος τους μεγα­λύ­τε­ρους κιν­δύ­νους και θυσί­ες. Ο λαός μας ασκεί ο ίδιος την εξου­σία εδώ και πολύ και­ρό και την εξα­σκεί κυρί­αρ­χα και λαϊ­κά και αυτό εξη­γεί το ότι βρι­σκό­μα­στε εδώ σήμερα”.

Ιστο­ρι­κά η ψηφο­φο­ρία αυτή αντα­να­κλά την μέγι­στη διπλω­μα­τι­κή απο­μό­νω­ση των ΗΠΑ καθώς, ιδιαί­τε­ρα τα τελευ­ταία χρό­νια, μόνο δύο χώρες από τις 193 που συμ­με­τέ­χουν στον ΟΗΕ, δεν υπο­στη­ρί­ζουν το ψήφι­σμα της Κού­βας, οι ΗΠΑ και φυσι­κά… το Ισρα­ήλ. Φέτος συνέ­βη μια ιστο­ρι­κή αλλα­γή θέσης των ΗΠΑ (και φυσι­κά και του Ισρα­ήλ). Δεν κατα­ψή­φι­σαν την Έκθε­ση της Κού­βας, αλλά απεί­χαν από την ψηφο­φο­ρία, η οποία κατέ­γρα­ψε το υψη­λό­τε­ρο υπέρ της Κού­βας απο­τέ­λε­σμα στην ιστο­ρία αυτού του ψηφί­σμα­τος με 191 υπέρ και 2 απο­χές. Αξιο­λο­γώ­ντας αυτή την εξέ­λι­ξη, ο Μπρού­νο Ροντρί­γκες τόνισε:

“Η ψήφος της Σαμάν­θα Πάου­ερ για λογα­ρια­σμό της χώρας της, είναι ένα ελπι­δο­φό­ρο σημά­δι. Ελπί­ζου­με να αντα­να­κλά την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Πέρα­σαν 24 χρό­νια για την απο­κα­τά­στα­ση της ψήφου των ΗΠΑ σε αυτή την αίθου­σα, 24 χρό­νια απο­μό­νω­σης και απο­τυ­χί­ας και 50 χρό­νια ηρω­ι­κής αντί­στα­σης της Κού­βας. Αυτό συνέ­βη. Αυτή την ώρα σκέ­φτο­μαι τον λαό μου, τον Φιντέλ, τον Ραούλ, τους νέους κου­βα­νούς, πρω­τα­γω­νι­στές σε αυτόν τον αγώ­να. Ωστό­σο, ο απο­κλει­σμός (παρα­μέ­νει και) βλά­πτει την χώρα, λόγω του χαρα­κτή­ρα εφαρ­μο­γής του και σε τρί­τες χώρες, επη­ρε­ά­ζει άμε­σα όλα τα κρά­τη- μέλη των Ηνω­μέ­νων Εθνών. Ο Ομπά­μα και άλλοι υψη­λοί αξιω­μα­τού­χοι, τον έχουν αξιο­λο­γή­σει ως ξεπε­ρα­σμέ­νο και άχρη­στο για την προ­ώ­θη­ση των στό­χων ΗΠΑ και Κού­βας, ως μη χρη­στι­κό, επι­βλα­βή που προ­κα­λεί την απο­μό­νω­ση των ΗΠΑ”.

Επι­ση­μαί­νε­ται ότι η ετή­σια έκθε­ση της Κού­βας που κατα­τί­θε­ται κάθε χρό­νο σε αυτή την Γενι­κή Συνέ­λευ­ση του ΟΗΕ, περι­λαμ­βά­νει αξιο­λό­γη­ση για τις συσ­σω­ρευ­μέ­νες ζημιές από την εφαρ­μο­γή του απο­κλει­σμού (εμπάρ­γκο) που αισί­ως έχουν φτά­σει σε 125.873.000.000 δολά­ρια σε τρέ­χου­σες τιμές, ή σε 753.688.000.000 δολά­ρια λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη την υπο­τί­μη­ση του δολα­ρί­ου ένα­ντι της αξί­ας του χρυσού.

Oι μεγα­λύ­τε­ρες απώ­λειες που κατα­γρά­φο­νται κατά παρα­γω­γι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα, μόνο κατά το τελευ­ταίο διά­στη­μα είναι στην Δημό­σια υγεία 82,7 εκ. $ (χωρίς να μπο­ρεί να ποσο­τι­κο­ποι­η­θεί η επί­πτω­ση της “κλο­πής εγκε­φά­λων” από το πρό­γραμ­μα Parole para Profesionales Médicos Cubanos – CMPP), στην Δια­τρο­φή 605 εκ. $, στην Βιο­τε­χνο­λο­γία 172 εκ. $, στον Του­ρι­σμό 2.058 εκ.$, στην Ενέρ­γεια και εξό­ρυ­ξη 106 εκ. $, στις Μετα­φο­ρές 232 εκ. $, στο Εξω­τε­ρι­κό εμπό­ριο 4.107 εκ. $ (κυρί­ως από δια­φυ­γό­ντα έσο­δα εξα­γω­γών στις ΗΠΑ). Γίνε­ται ανα­φο­ρά επί­σης στα πρό­στι­μα που έχουν επι­βλη­θεί σε ξένες εται­ρι­κές οντό­τη­τες. Στην κορυ­φή της σχε­τι­κής λίστας τα 1,16 εκ. $ στη γαλ­λι­κή τρά­πε­ζα Credit Agricole και 1,71 εκατ. $ στη γερ­μα­νι­κή τρά­πε­ζα Commerzbank.

Γι αυτό και ο κου­βα­νός υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών τόνι­σε για άλλη μια φορά μπρο­στά στην Γενι­κή Συνέ­λευ­ση του ΟΗΕ ότι “το κλει­δί για την πρό­ο­δο μέχρι την ομα­λο­ποί­η­ση των σχέ­σε­ων με τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες είναι η άρση του αποκλεισμού”.

Yπενθυμί­ζε­ται ότι λίγες μέρες πριν την επί­μα­χη ψηφο­φο­ρία ο πρό­ε­δρος Ομπά­μα εξέ­δω­σε προ­ε­δρι­κή οδη­γία — ντι­ρε­κτί­βα με θέμα την ομα­λο­ποί­η­ση των σχέ­σε­ων με την Κού­βα. Σύμ­φω­να με την κου­βα­νι­κή πλευ­ρά, τα τελευ­ταία μέτρα Ομπά­μα – που αξιο­λο­γή­θη­καν ως “απο­σπα­σμα­τι­κά όπως και τα προη­γού­με­να μιας και ο οικο­νο­μι­κός, χρη­μα­το­πι­στω­τι­κός και εμπο­ρι­κός απο­κλει­σμός παρα­μέ­νει — ευνο­ούν περισ­σό­τε­ρο οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα εντός των ΗΠΑ παρά τους Κου­βα­νούς. Πραγ­μα­τι­κά, διευ­κο­λύ­νε­ται κύρια το βορειο­α­με­ρι­κα­νι­κό κεφά­λαιο για να διεισ­δύ­σει στην Κού­βα, ενώ αλλά­ζουν ελά­χι­στα σχε­τι­κά με τη δυνα­τό­τη­τα κου­βα­νι­κών εξα­γω­γών στις ΗΠΑ και τις χρη­μα­το­πι­στω­τι­κές υπη­ρε­σί­ες, που “καί­νε” την Κούβα.

Ωστό­σο αυτή τη φορά, η οδη­γία Ομπά­μα που είναι δημό­σιο έγγρα­φο, δια­τυ­πώ­νει ρητά ότι ανα­γνω­ρί­ζε­ται η «εθνι­κή κυριαρ­χία και αυτο­διά­θε­ση της Κού­βας», προ­σθέ­το­ντας ωστό­σο ότι υπάρ­χουν δια­φο­ρές ανά­με­σα στις δύο χώρες οι οποί­ες μπο­ρούν να προ­σεγ­γι­στούν μέσω διαλόγου.

Πέραν αυτού το έγγρα­φο παρα­θέ­τει με τον πιο ανά­γλυ­φο τρό­πο τον στρα­τη­γι­κό στό­χο της Ουά­σινγ­κτον που δεν είναι άλλος από το να αλλά­ξει τη συνταγ­μα­τι­κή τάξη της Κούβας, με «αλλα­γή μέσα στο καθε­στώς», (cambio en el régimen), όπως έχει χαρα­κτη­ρι­στεί από πολι­τι­κούς ανα­λυ­τές, σε αντί­θε­ση με την «αλλα­γή καθε­στώ­τος» (cambio de régimen) της επο­χής Μπους και παλαιό­τε­ρα. Ουσια­στι­κά πρό­κει­ται για την ίδια πολι­τι­κή στρα­τη­γι­κή αλλα­γής καθε­στώ­τος με πιο ήπια και συγκα­λυμ­μέ­να μέσα. 

Η μάχη συνε­χί­ζε­ται, οι στό­χοι και οι προ­θέ­σεις των δύο πλευ­ρών είναι ξεκά­θα­ρα διατυπωμένες.

Πηγές (στα ισπα­νι­κά): https://brigadaeuropeajm.wordpress.com/ , http://www.cubadebate.cu/

Πηγές (στα ελλη­νι­κά): http://prensa-rebelde.blogspot.gr/