«Έφυγε» η Βούλα Δαμιανάκου

Πλή­ρης ημε­ρών έφυ­γε από τη ζωή η Βού­λα Δαμια­νά­κου, συγ­γρα­φέ­ας, μετα­φρά­στρια, ποι­ή­τρια, αγω­νί­στρια της Εθνι­κής Αντί­στα­σης και σύντρο­φος του Βασί­λη Ρώτα.

Η Βού­λα Δαμια­νά­κου υπήρ­ξε μια από τις σημα­ντι­κές παρου­σί­ες στο χώρο των ελλη­νι­κών Γραμ­μά­των. Έχει ασχο­λη­θεί με πολ­λά είδη του γρα­πτού λόγου. Σημα­ντι­κό­τε­ρα έργα της είναι: «Γράμ­μα σε νεκρό» διη­γή­μα­τα 1951, «Στην ανε­μο­ζά­λη», Διη­γή­μα­τα 1960, «Υπεύ­θυ­νη δήλω­ση». Διη­γή­μα­τα 1963. Σε συνερ­γα­σία με το σύντρο­φό της Βασί­λη Ρώτα έγρα­ψε τα εξής: «Μνη­μό­συ­νο» 1961, «Δρα­γά­τες πνευ­μα­τι­κής ελευ­θε­ρί­ας» 1963, «Δημο­κρά­τες παρα­δη­μο­κρα­τι­κοί» 1965. Το 1967 κυκλο­φό­ρη­σε η συλ­λο­γή διη­γη­μά­των «Γέφυ­ρες της φιλίας».

Έχει μετα­φρά­σει αρκε­τά έργα της παγκό­σμιας λογο­τε­χνί­ας όπως  WILLA CATHER: «Η Αντω­νία μου», 1959, KAMMERHNG: «Ανα­ζη­τώ­ντας τον Αδάμ», 1959, ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ: «Ο μικρός ήρω­ας». Συνερ­γά­στη­κε με το περιο­δι­κό «Λαϊ­κός Λόγος» (1966–1967), με τα ψευ­δώ­νυ­μα Αλκυό­να, Αλκυών, Ειρή­νη Πεζο­πό­ρου. Σε συνερ­γα­σία με τον Βασί­λη Ρώτα έχει μετα­φρά­σει Σαίξ­πηρ και έχει γρά­ψει αρκε­τά εισα­γω­γι­κά κεί­με­να για τα διά­φο­ρα έργα. Τελευ­ταίο της έργο το «Στο σπί­τι μου με τον Οτσαλάν».

Δια­βά­στε απο­σπά­σμα­τα από το έργο της Βού­λας Δαμιανάκου:
Σκο­πευ­τή­ριο Και­σα­ρια­νής, 1 Μάη 1944…