Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ένα, δύο, πολλά “Ωραιόκαστρα”;

Σχο­λιά­ζει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Το πιο ανη­συ­χη­τι­κό στην περί­πτω­ση του Ωραιό­κα­στρου ήταν πως δεν πρό­κει­ται για μεμο­νω­μέ­νο περι­στα­τι­κό. Ήταν προ­φα­νές πως η ελλη­νι­κή κοι­νω­νία κρύ­βει “ένα, δύο, πολ­λά Ωραιό­κα­στρα” στους κόλ­πους της και πως το αυγό του ναζι­στι­κού φιδιού επω­ά­ζε­ται σε αρκε­τές γωνιές της ελλη­νι­κής επι­κρά­τειας. Μία βδο­μά­δα μετά, τη σκυ­τά­λη παίρ­νει ο Σύλ­λο­γος Γονέ­ων και Κηδε­μό­νων της Φιλιπ­πιά­δας, στο νομό Πρεβέζης.

To Δ.Σ. του Συλ­λό­γου Γονέ­ων και Κηδε­μό­νων του 2ου Δημο­τι­κού Σχο­λεί­ου Φιλιπ­πιά­δας δηλώ­νει ρητά και κατη­γο­ρη­μα­τι­κά, ότι δεν πρό­κει­ται να απο­δε­χθεί σε καμιά περί­πτω­ση και χωρίς κανέ­να συμ­βι­βα­σμό τη συστέ­γα­ση των παι­διών των λεγό­με­νων παρά­τυ­πων μετα­να­στών, που επι­βλή­θη­κε στην τοπι­κή κοι­νω­νία του Δήμου μας και που επι­χει­ρεί­ται να επι­βλη­θεί και στο σχο­λείο μας.

Το χει­ρό­τε­ρο είναι πως επι­χει­ρούν να ντύ­σουν την ξενο­φο­βία τους με “λογι­κά επι­χει­ρή­μα­τα”, με έναν “Φιλιπ­πι­κό” της δεκά­ρας και μια μορ­φή “εκλε­πτυ­σμέ­νου ρατσι­σμού” που απευ­θύ­νε­ται στην “κοι­νή λογική”.

Λένε πως οι ίδιοι οι πρό­σφυ­γες δια­δη­λώ­νουν, ζητώ­ντας να φύγουν από τη χώρα. Μα αν είναι έτσι, για­τί δε ζητά­νε να καταρ­γη­θεί η δια­βό­η­τη Συν­θή­κη “Δου­βλί­νο ΙΙ”, που φτιά­χνει μια Ευρώ­πη-φρού­ριο, κατ’ εικό­να κι ομοί­ω­ση του δικού τους “ορά­μα­τος” για τη Φιλιππιάδα;

Επι­κα­λού­νται ιατρι­κούς λόγους και τις συν­θή­κες υγιει­νής. Μα αν είναι έτσι, για­τί δε διεκ­δι­κούν ανθρώ­πι­νες συν­θή­κες δια­βί­ω­σης για τους πρό­σφυ­γες; Για­τί δεν απαι­τούν προ­λη­πτι­κά μέτρα κι εμβο­λια­σμό για όλα τα παι­διά, ανε­ξαρ­τή­τως δέρ­μα­τος κι εθνικότητας;

Επι­κα­λού­νται εκπαι­δευ­τι­κούς λόγους και μιλά­νε για τον κίν­δυ­νο αλλοί­ω­σης του ελλη­νι­κού χαρα­κτή­ρα των σχο­λεί­ων και εκφο­βι­σμού (;!) των παι­διών τους.
Μα αλή­θεια, τα παι­διά των προ­σφύ­γων είναι το σημα­ντι­κό πρό­βλη­μα της εκπαί­δευ­σης και η αιτία της υπο­βάθ­μι­σής της; Και ποια ακρι­βώς παι­δεία, ποια μόρ­φω­ση και καλ­λιέρ­γεια προ­δί­δει το “πας μη Έλλην, βάρ­βα­ρος” κι οι από­ψεις τους; Δεν έτυ­χε να ακού­σουν ποτέ τη φρά­ση για όσους μετέ­χουν της ελλη­νι­κής παιδείας;

Λένε πως ο προ­αύ­λιος χώρος και οι βοη­θη­τι­κές αίθου­σες προ­ο­ρί­ζο­νται για δρώ­με­να, αθλο­παι­διές, μαθή­μα­τα (σκα­κιού, χορού, καλών τεχνών) και άλλες δρα­στη­ριό­τη­τες, πέρα από τις πρω­ι­νές ώρες.
Για­τί δε διεκ­δι­κούν όμως ολο­κλη­ρω­μέ­νες υπο­δο­μές για αυτές τις δρα­στη­ριό­τη­τες ή για την εγκα­τά­στα­ση των προ­σφύ­γων; Και ποιος θα δώσει στα παι­διά τους το μάθη­μα της ανθρω­πιάς, όταν αυτοί γίνο­νται μισάνθρωποι;

Επι­κα­λού­νται θρη­σκευ­τι­κούς λόγους και το θρη­σκευ­τι­κό φανα­τι­σμό των Μου­σουλ­μά­νων, ενώ εξα­πο­λύ­ουν ένα κήρυγ­μα μίσους ενά­ντια στους ασε­βείς αλλό­δο­ξους, που δε σέβο­νται τα “δικά μας” σύμβολα.

Χτυ­πά­νε καμπα­νά­κι κιν­δύ­νου για ενδε­χό­με­νη αλλοί­ω­ση του πολι­τι­σμού μας. Αλλά για ποιον πολι­τι­σμό μιλά­με όταν φερό­μα­στε σε ανθρώ­πους που χρειά­ζο­νται βοή­θεια, χει­ρό­τε­ρα κι από ζώα;

Το “ωραίο” της υπό­θε­σης είναι πως πετά­νε το μπα­λά­κι στις αρχές (που έχουν προ­φα­νώς εγκλη­μα­τι­κές ευθύ­νες αλλά για τελεί­ως δια­φο­ρε­τι­κούς λόγους) και τις καθι­στούν υπεύ­θυ­νες για τυχόν ακραί­ες συμπε­ρι­φο­ρές, που είναι σχε­δόν σαν να τις προαναγγέλλουν!

Μια ανα­κοί­νω­ση τη μέρα, δεί­χνει όλη τη χολέρα
Κι άλλη μια την εβδο­μά­δα, γίνα­με Φιλιππιάδα

Ναι αλλά δεν μπαί­νου­με όλοι στο ίδιο τσου­βά­λι. Πιθα­νό­τα­τα δεν μπαί­νουν καν όλοι οι γονείς της Φιλιπ­πιά­δας ή του συγκε­κρι­μέ­νου Δημο­τι­κού σχο­λεί­ου (η ανα­κοί­νω­ση υπο­γρά­φε­ται από το Δ.Σ. αλλά δεν ανα­φέ­ρε­ται ως ομό­φω­νη από­φα­ση του Συλλόγου).

Ζητού­με­νο για εμάς τους υπό­λοι­πους δεν είναι να βλέ­που­με παθη­τι­κά τις εξε­λί­ξεις, περι­μέ­νο­ντας το επό­με­νο κρού­σμα. Ή να βαφτί­ζου­με το Ωραιό­κα­στρο “Φασι­στό­κα­στρο” και τη Φιλιπ­πιά­δα, “Φασι­στιά­δα” καθα­ρί­ζο­ντας με την αγω­νι­στι­κή μας συνεί­δη­ση. Το ζητού­με­νο είναι να αντι­πα­λέ­ψου­με το φασι­σμό και το ρατσι­σμό που δηλη­τη­ριά­ζει χιλιά­δες λαϊ­κές συνει­δή­σεις. Να δυνα­μώ­σου­με στην πρά­ξη την αλλη­λεγ­γύη μας στους πρό­σφυ­γες και τον αγώ­να μας ενά­ντια στο σύστη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης που τους ξερί­ζω­σε από τον τόπο τους. Και να αντι­πα­ρα­θέ­σου­με ενά­ντια σε κάθε “Ωραιό­κα­στρο” και κάθε “Φιλιπ­πιά­δα” το δικό μας όρα­μα, μία, δύο, χιλιά­δες εστί­ες αντίστασης.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο